[CLANMEETING] Mapped out in the stars

De jonge kattin keek op toen Pepperpaw de rots op sprong. Ook Newtpaw voegde zich al snel bij haar mede medicine cat apprentice. Nu was Tidepaw's aandacht zeker getrokken. De apprentice zette zich aan de voet van de rots en keek op naar het tweetal. Het was Pepperpaw die het woord nam en aankondigde dat ze opgeroepen waren door Starclan en nu volleerde medicine cats waren met hun volledige naam. Wauw! Toen de twee weer naar beneden kwamen, ging de jonge apprentice meteen op Newtspark af. "G-gefeliciteerd, N-N-Newt..S-spark!", mauwde ze vrolijk snorrend tegen haar vriendin, haar blauwgroene oogjes trots glimmend. Ze was zo trots op haar! Ook op Pepperp- Peppermint, natuurlijk, maar die kende ze persoonlijk minder goed. Maar Newt, Newt was haar vriendin en Newt verdiende een feestje voor deze prestatie.

Tag: Newt <3

Hij was hier nu al enkele dagen. Hij moest buiten slapen en had niet veel behandeling gekregen voor zijn wonde, die met de dag meer en meer begon te jeuken. Het was alsof de moeraskatten hem dood wilden doden, maar niet met hun eigen poten. Als een ziekte ham overnam zouden ze hun poten niet vuil moeten maken. De getsreepte kater richtte zijn kop op, zijn hersenpan tolde en hoofdpijn was sterk... Hij vernauwde zijn groene ogen en hapte even naar adem. Tinder? De kat vernauwde zijn ogen en keek wat beter naar de gedaante op de rots. Ah nee, Pepper. Hij haalde even diep adem en bleef de poes van op een afstandje aankijken, schok in zijn ogen. Hij kon beweren dat hij haar moeder had gezien en niet haar. Wat gebeurde er?

Settleddust had ergens een onderbuikgevoel gehad. Hij wist niet wat het was. Het feit dat hij niet kon slapen, dat hij de medicine cat den had gecheckt of Pepperpaw er was geweest. Eerst had hij zich bezorgd gevoeld, gecheckt of de rogue er nog was, maar toen die nog veilig opgeborgen was, had hij weer gedurfd het comfort van zijn nest op te zoeken. De maan was helder deze nacht, dus ergens had hij gewoon dat gevoel gehad. Maar misschien had het gevoeld als een droom. Maar toen hij wakker werd, was hij net op tijd uit de Warriors Den om ze het kamp binnen te zien komen, en hij wist dat er iets was veranderd.

Het duurde eventjes voordat de twee weer verschenen en ze de rots op sprongen. Settleddust keek nieuwsgierig omhoog, en al snel kwam de mededeling. Volledige namen. Zijn blik was warm en hij kreeg een brede glimlach op zijn gezicht. Hij voelde zich zó trots. Na al haar tegenslagen, had ze het gered. Settleddust schreeuwde de nieuwe namen door de koele lucht, waarna hij direct naar Pepperpaw, nee, Peppermint liep. Hij duwde zijn kop tegen haar aan en snorde vrolijk. ‘Ik ben zo trots op je.’ Dat was het enige wat hij nu kon zeggen, want het was zo'n sterk gevoel. Zijn kleine zusje werd groot.

Hij was het er niet echt mee eens geweest dat de Pepperpaw en Newtpaw naar highstones gingen omdat ze door Starclan geroepen waren, maar hij had ze moeilijk tegen kunnen houden. Het was iets dat hij hun niet zou afpakken, maar blij was hij er zeker niet mee. Toen ze dan ook terug waren gekomen met hun nieuwe namen voelde het voor hem meer als een formaliteit dan iets speciaals. De naam veranderen had hij tenslotte ook altijd kunnen doen, maar het zag er beter uit voor de clan waarschijnlijk dat Starclan het had gedaan. Namen van Starclan zou hij nog kunnen accepteren, maar meer zou hij niet meer doen. Hij zou geen woord meer geloven die van die katten afkwam. Hij zat dan ook in de opening naar zijn den te luisteren naar de woorden van Peppermint en keek een voor een naar de reacties van de katten voor hem. Ze zouden waarschijnlijk blij zat zijn dat Starclan hun medicine cats nog namen hadden gegeven.