A tiny mouse in the royal's rooms

Zonsopgang was al lang voorbij en een harde, warme wind blies het wolkendek op terwijl Rudepaw de Elders den uit kwam. Een bol oud mos sleepte hij mee tussen zijn kaken. Enkele verdorde slierten bleven achter op de droge grond. "Verdomme.." Bromde de jonge Apprentice toen een deel van het mos achter een tak van de wand bleef haken. Zijn hele pakket van oud mos viel uiteen in een rafelig gedoe. Boos stampte Rudepaw met zijn poten en spuwde wat er nog van het mos tussen zijn kaken zat op de grond. In Starclan's naam, waarom kreeg hij altijd van die rottige taken!? Het was zo niet eerlijk! De taken vlogen naar zijn kop als kraaien naar een stuk afval. En hoewel hij ze altijd uitvoerde met het welzijn van de Clan in zijn achterhoofd, was dit de druppel. Hij had het zo gehad. Met een snoet die op donderen stond, begon hij het mos dat als een lappendeken over de grond verspreid lag terug bij elkaar te rapen.
{ @Bluepaw,, & OPEN }

Met een lichtelijk geamuseerde blik keek toe hoe Rudepaw het mos van de Elders Den naar buiten probeerde te brengen. Maar dat ging anders dan gepland. Als Bluepaw in zijn poten zou staan zou ze het natuurlijk ook helemaal niet leuk vinden, maar Bluepaw stond nu niet in zijn poten en op het moment was ze nog een vervelende puber dat alleen maar goed kon inleven in anderen als ze dat wilde. En op dit moment was dat niet zo, wat er dus voor zorgde dat ze het alleen maar grappig vond toen het mos ook nog is bleef hangen aan een uitstekende tak. Ze kon haar lach wel verbergen maar toen Rudepaw bezig was met het mos oprapen kon ze zichzelf toch niet inhouden. Ze stond op en trippelde naar hem toe, met een geamuseerde grijns op haar gezicht. 'Je moet het mos wel vast blijven houden hè, anders gaat het nooit lukken!' merkte ze op met een lach.

Het mos kreeg het hard te verduren onder Rude's boze mood. Met overdreven bewegingen raapte hij de slierten bij elkaar. Wie verzon het om Apprentice's dit werk te laten doen!? Hij moest trainen en leren, niet achter iemand staart aanhuppelen en diens taken uitvoeren. Alsof het woud hem al niet van genoeg ellende voorzag, kwam daar een vrolijke Bluepaw aanlopen.  'Je moet het mos wel vast blijven houden hè, anders gaat het nooit lukken!' Lachtte ze met een stomme grijns die hij zo van haar gezicht wilde meppen. De kater zuchtte diep. Hij klopte boos met zijn poten op het mos. "In plaats van daar te staan als een niksnut, kan je ook gewoon helpen." Snauwde hij al mopperend. Als hij in haar poten stond, zou hij het ook niet doen maar hij was het nu eenmaal zo zat.

Ze was super aardig hoor, echt waar. Maar dit was gewoon te grappig. En Rudepaw deed het zelf. Dan moest hij maar geen mos laten slingeren overal. De kater keek haar boos aan en zuchtte diep. 'In plaats van daar te staan als een niksnut, kan je ook gewoon helpen,' snauwde hij haar toe. Bluepaw grinnikte en schudde haar kopje. 'Nee, echt niet. Ik ben veel te druk met trainen dan jou helpen met een stomme taak. 'Tis niet mijn schuld dat je 'm hebt gekregen,' miauwde ze met een grinnik, amusement sprankelend in haar oogjes. Aw, arme Rudepaw. Wat was ze toch een vervelend kind soms.

Rude's ogen vernauwden zich lichtjes terwijl hij Blue's plagerij aanhoorde. Kon hij deze berg mos niet gewoon op het verwende nest droppen? Dan was hij er zo vanaf. Hij trippelde een beetje dichter, de rest van het slierten op de grond achter zich latende. "Ik kan er anders wel voor zorgen dat je een taak krijgt." Snoof hij fel. Hij liep haar ietsje voorbij en dropte toen het mos als een hoopje op de grond. Hij schudde even zijn pels en glimlachte vervolgens, al iets beter gezind, naar Bluepaw: "Maar ach, ik gun je het inhaalmanoeuvre in het trainen." Hij gaf haar een speelse tik. "Die heb je nodig." Nu hij zijn poten vrij had holde hij uitdagend een eindje van Bluekit vandaan, stiekem hopend dat ze hem zou terugpakken.

Zijn ogen vernauwde zich. Bluepaw vermaakte zichzelf wel. Ze keek hem ietwat hooghartig aan toen hij op haar af kwam lopen, waardoor hij nóg meer mos liet vallen. Slierten mos in ieder geval. 'Ik kan er anders wel voor zorgen dat je een taak krijgt,' snoof hij fel voor hij het mos op de grond dropte. Een wenkbrauw schoot omhoog. 'Oh ja, joh?' vroeg ze hem uitdagend. Dat wilde ze hem wel eens zien doen. Ze zou zich voorbeeldig gedragen, natuurlijk. Zoals altijd. 'Maar ach, ik gun je het inhaalmanoeuvre in het trainen.' Hij gaf haar een tik achter dat. 'Die heb je nodig.' Ze keek hem verontwaardigd aan, haar bekje een eindje open. Oh-oh! Ze zou hem pakken! Snel als ze kon rende ze achter hem aan. 'Pas maar op Rudepaw, die krijg je terug!' Riep ze hem achterna, haar best doende hem in te halen om bovenop hem te kunnen springen.