giggle at a funeral

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw moest toch weer een beetje giechelen, en ze wierp hem weer een stoutmoedige blik toe toen hij dramatisch met zijn ogen rolde. Al zag hij ondanks alles het nog wel zitten om wat meer tijd met haar door te brengen. Haar mondhoeken kropen veelbelovend op. Oh, het was zo grappig! Het was gezellig, en ze konden lekker ouwehoeren, en het was ergens spannend. En boven alles, was het gewoon allemaal zo makkelijk. Ze knikte instemmend toen hij voorstelde eerst de prooi terug te brengen. ’'Kay,’ miauwde ze nog kort, voordat ze de merel greep en met een paar sprongen alweer voor hem uit dartelde, haar staart hoog en tevreden in de lucht. Onbewust legde ze het tempo weer erg hoog. Ze wilde snel van deze stomme prooi afzijn.}

Natuurlijk stoof ze meteen weg. Ze moest ook overal een wedstrijd van maken. Die uitdaging nam hij aan en zo snel als hij kon rende hij achter haar aan. Dat was nog klap lastig met wat hij tussen zijn kaken had. Geamuseerd dacht hij aan de vorige keer dat ze een sprintje trokken, kletsnat en ijskoud. Ohh, wat was ze toen schijtirritant geweest. Nu nog steeds, maar al een stuk minder. Na eventjes in stilte te hebben gerend begon hij zich snel weer te vervelen. Speels duwde hij haar opzij, waardoor hij net iets meer vooraan kwam. Dat werd nooit oud.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Met prooi in hun bek ging kibbelen toch wat minder makkelijk, en ze verveelde zich nu al. Ze probeerde nog een gedempt deuntje te neuriën, maar die werd onderbroken door een por tegen haar schouder omdat iemand haar weer in wilde halen. Ze week een pasje opzij om haal balans weer te vinden, waarbij ze zachtjes een gedempt kreetje uitsloeg. Oh hel, hij wilde zo gaan spelen? Dan kon hij het krijgen. Met haar veel lichtere prooitje kwam was ze binnen no-time weer bij hem. En eenmaal daar weer, probeerde ze hem pootje te haken, haar eigen voorpoten recht voor die van hem te zetten.}

Het gedempte kreetje achter hem kon maar één ding betekenen. Hij was aan het winnen. Althans, totdat ze hem terugpakte. Toen hij een snelle blik naar achteren wierp was ze opeens wel heel snel heel dichtbij gekomen. Hmm? Zijn ogen sprongen wijd open bij het besef wat ze deed. Op zijn plaats sloeg hij een geschrokken, gesmoord kreetje toen hij prompt naar voren stak en omver rolde. Het konijn viel heel knullig uit zijn bek in het gras. "Hé!!" Riep hij van op zijn rug, waarna hij niks kon bedenken. Tja, hij had haar ook geduwd. "Wees maar blij dat hij niet in het zand viel. Dan had hij het er vanaf mogen likken." Mompelde hij terwijl hij zichzelf overeind hees, zonder te kijken of ze wel of niet voor hem uit was geracet. Oof. Zijn nek deed opeens nét ongemakkelijk veel pijn.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Het was eventjes knullig, toe hij praktisch over haar heen viel, en ze zelf ook uit de weg moest om niet geplet te worden in de handeling. Maar hij ging op zijn plaat, en nu kon ze echt niet meer. Lachend liet ze zich op de grond vallen en viel de merel ook voor haar poten. Oh, wat was leedvermaak toch het beste vermaak. En Hermitshell was zo'n perfect slachtoffer om te plagen, want hij mopperde direct weer. ‘Jij begon,’ bracht ze terug, waarna ze lachend weer op vier poten kwam en wat dichterbij hem kwam. ‘Je kan toch wel tegen een grapje,’ sprak ze zoetjes terug, waarna ze eventjes met haar ogen rolde. Jongens plagen, echt grappig. Ze boog zich weer naar haar merel en seinde de warrior om weer verder te gaan, haar ogen vriendelijk. Al met al, ze hadden lol. Zij in elk geval. Met die gedachten vormde haar lippen en lachje in de prooi.}

Cottonpaw had de grootste lol. Hij wist alleen maar mokkend naar zijn prooi toe te stappen. "Ja." Sprak hij verdedigend, zijn schaamte verbergend. Hij kon heus wel tegen een grapje. Anders dan had hij héél anders gereageerd hoor. Ze leek verder te willen gaan en had haar merel al tussen haar kaken genomen. Terwijl hij het konijn oppakte ging er een steek door zijn nek. "Auw!" bracht hij verontwaardigd uit, waarna hij een blik op de poes wierp. De val had zijn nek geforceerd. Het werd steeds beschamender. Hij ging echt niet om haar hulp vragen, met die stomme grijns op haar smoel. Maar stiekem hoopte hij dat ze het wel aanbood, heel stiekem..

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw was helemaal in haar nopjes. Het was gewoon grappig, oké. Hoe hij daar een beetje schoorvoetend stond, beetje mopperend. En toen ze weer richting het kamp stapte, hoorde opeens een harde auw achter haar. Cottonpaw keek achterom, en daar stond hij dan bij zijn konijntje. ‘Dit méén je niet,’ miauwde ze, nadat ze haar prooi weer had laten vallen. Had hij zich helemaal uitgesloofd voor zijn konijn, kon hij hem niet eens meer fatsoenlijk dragen? Cottonpaw sprong weer naar hem toe en keek hem wat plagend aan, een voldaan glimlachje op haar snoetje. Oh oh oh, wat was hij weer kleinzerig. ‘Moet er een kusje op?’}

Dit meen je wél. Kwaad legde hij zijn oren in zijn nek. Ze moest hem ook altijd voor van alles belachelijk maken. Hij had gewoon pijn! Hoewel het idee van een kusje aantrekkelijk klonk, besloot hij haar prompt te negeren. "Als jij mij niet had geduwd, dan had ik nu geen pijn." Bracht hij gefrustreerd uit. Hij zag het al helemaal voor zich. Cotton zou het konijn het kamp binnendragen en alle credits krijgen, maar heel anders kon het niet. Het kon ook nooit een keer goed gaan.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Wauw. Ze wist niet of ze verbaasd moest zijn, of gewoon echt onder de indruk. Was hij echt zo kleinzerig, of kon hij gewoon super goed acteren? Om vervolgens ook nog eens háár de schuld te geven. ‘Pfffft!’ blies ze dan ook ongelovig naar de kater. En hij zou een warrior moeten zijn! Ergens was het ook wel grappig, dus een lachje ontsnapte haar lippen weer. Heel eventjes. ‘Jij begon,’ herhaalde ze opnieuw, even kinderachtig. Hij begon met duwen, zij had hem teruggepakt. Dat had hij maar eerder moeten verzinnen. Ze rolde haar ogen en wilde hem eigenlijk nog een duw verkopen, gewoon, omdat het kon. Soms vroeg ze af waarom Crystalstar überhaupt moeite had gedaan om hem te trainen. Cottonpaw liep vlak naar hem toe, keek hem een keer diep in de ogen aan, wilde hem bijna een kopstoot geven, maar toen bukte ze vlak voor zijn neus om het konijn op te pakken. Toen ze wegliep, sloeg ze haar staart nog even in zijn gezicht. Oké, huilebalk, dan zouden ze maar ruilen. Moest ze dit hele beest terug naar kamp slepen. Pfft.}

Ja ja, hij begon. Dat praatte anders niks goed! Voor hij iets fels kon zeggen kwam ze dichterbij en keek ze hem diep in zijn ogen aan, wat hem een gek, zweverig gevoel gaf. Plots wilde hij helemaal niet meer gemeen tegen haar zijn. Zijn adem stokte. Het moment was al voorbij toen hij erg erg in had, versplinterd door haar keuze het konijn te pakken en zich weer bij hem vandaan te bewegen. Zijn gezicht werd warm van schaamte, niet eens alleen tegenover haar, maar ook zichzelf. "Dankje." Bracht hij beduusd uit, waarna hij doorhad dat hij dat écht had gezegd. Hij draaide zich snel van haar weg zodat ze hem niet aan kon kijken en pakte de merel, waarna hij opnieuw aan de terugtocht begon. Geen tel durfde hij haar in de ogen aan te kijken.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Was hij nou eventjes sprakeloos? Cottonpaw rolde haar ogen toen hij haar bedankte. In elk geval deed hij dat nog, had hij daar de manieren nog voor. Maar toch had ze het gevoel dat ze eventjes een momentje hadden samen. Maar nu, elke keer als ze hem weer aankeek, ontweek hij haar blik en leek hij.. anders. Had ze wat verkeerd gedaan? Hij was niet echt boos op haar, toch? En zij was niet echt boos op hem. Maar ze kon niets zeggen, haar mond gesnoerd door het konijn dat ze droeg. En ergens wilde ze vanalles nu tegen hem zeggen en aan de andere kant wist ze niet wat ze moest zeggen. Het kamp kwam in zicht en ze keek nog een keer achterom naar de warrior. Ze glimlachte in haar prooi en dook de tunnel door, om vervolgens het konijn op de prooistapel te leggen. Ze rekte even haar kaak en nek. ‘Oké, ik geef toe, hij was een beetje zwaar. Liet je me daarom dat ding slepen?’ miauwde ze met een plagend glimlachje op haar snoetje, al waren haar woorden iets minder sprankelend dan daarvoor. Ze kon het niet helpen te denken dat ze misschien iets verkeerds had gedaan.}

De gehele terugtocht zei hij niks en keek hij haar ook niet aan. Daar voelde hij zich véél te ongemakkelijk voor. Het gaf hem wel de tijd om te kalmeren en na te denken over wat er net was gebeurd. Hadden ze gespeeld? Of flirtte ze met hem? Daar was hij nog niet helemaal over uit. Eenmaal met het kamp in zicht wierp ze hem een blik en een glimlach toe, waarop hij een zacht knikje gaf. Na haar betrad hij het kamp en legde hij de merel op de prooistapel. De nu stuk minder gehumeurde Hermit slaakte een grinnikje uit. "Ja. Jij met je sterke spieren moest het natuurlijk wel even voor me opnemen." Het sarcasme droop er vanaf, maar hij klonk niet onvriendelijk. Hij voelde zich een beetje slecht over dat hij haar minder vrolijk had gemaakt. Aan de andere kant, ze had hem toch echt laten struikelen waardoor hij nu pijn had. Met de hoop de sfeer wat minder klote te maken gaf hij een zacht duwtje tegen haar schouder.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Het ijs leek weer iets te breken toen ze weer spraken. Cottonpaws snoetje klaarde ook weer wat op. Ze wilde niet dat het hun plezier zou verpesten. Want dat was het gewoon, plezier. En iedereen in deze hele clan leek zo verdomd serieus met hun gevechten en trainingen en patrouilles en blehhh. Ze grinnikte ook weer toen Hermitshell haar sterk noemde. ‘Ik ben nogal een bodybuilder,’ miauwde ze, waarbij ze haar enorme spieren op haar schouders aanspande, waarna ze al snel weer een beuk tegen haar aan kreeg. Ze giechelde en bracht haar poot omhoog en pokete hem terug tegen zijn schouder. ‘Pas op, straks doe ik je weer pijn.’ Een uitdagende blik lag in haar blauwe ogen toen ze een keer langzaam naar hem knipperde. Ze schudde haar pels een keer, waarna ze naar hem keek. Totdat ze opeens haar mentor naar haar hoorde schreeuwen. Cottonpaw dook een beetje in elkaar en keek een keer achterom. Oh nee, daar had ze dus echt geen zin in. Een beetje teleurgesteld keek ze naar Hermitshell. Het liefste zou ze nu hem weer mee het kamp uit slepen en de rest van de dag met hem doorbrengen, maar iemand moest het weer verpesten. ‘Ik zie je snel weer, oké?’ vroeg ze met een zoet stemmetje naar de jonge warrior, waarna ze zich omkeerde en naar haar mentor holde. Maar ze kon het niet laten om nog één keer om te kijken en haar tong naar hem uit te steken.}
 

Een grinnikje wist uit zijn mond te ontsnappen. Jahoor, zij, een bodybuilder? Ze speelde mee en gaf hem een speelse tik tegen zijn schouder. Juist toen hij iets stoms terug wilde zeggen werd Cottonpaw geroepen. Ugh, wat was hij blij dat hij niet meer aan een mentor vastzat. Hij wist zeker dat ze anders wel nog wat had willen doen. En hoe irritant ze ook mocht zijn en hoe pijnlijk zijn nek dan ook was, alles was beter dan zich in het kamp vervelen. Instemmend gaf hij een knik, waarna hij haar nog even afwezig nakeek. Toen ze haar tong uitstak zette hij een "boze, serieuze" blik op. Stommerd.