White Night

Het was een donkere, maar alsnog heldere nacht. Silver had samen afgesproken met haar mate. De maan was niet vol, maar de witte sneeuw die op de bodem van het bos lag reflecteerde het licht bijna alsof het dag was. Het was dan ook een heldere nacht. Misschien niet de beste tijd om stiekem als twee Apprentices weg te blijven voor de nacht, maar goed, ze waren nu volwassen dus uh, ze waren er groot genoeg voor. Dat vond Silverwish tenminste. Het was even geleden dat ze met elkaar echt tijd alleen hadden gespendeerd, ze hadden het beide zo druk gehad met hun Warrior taken. Maar nu was dan toch even de rust, alleen met z'n tweeën. En natuurlijk hun speciale plekje. Ze wachtte, lichtelijk ongeduldig, en keek op toen ze het knerpen van de sneeuw hoorde. Zou dat haar Olive zijn?

<3

Hun apprentice trekjes waren nog steeds niet helemaal vervaagd, en Olivebranch haalde er dan ook enorm genot uit om in plaats van gewoon recht langs de nachtwacht heen te gaan, weg te sneaken en ervoor te zorgen dat hij helemaal niet opgemerkt werd, dan was het altijd prachtig om het gezicht van die wacht te zien wanneer hij opeens vanuit het niets weer opdook. Van Silverwish wist hij dat ook zij zichzelf wel als volwassen zag, maar dat ze nooit helemaal de serieuze warrior was die aan kittens werd afgeschilderd als het ideaal. Vanavond zouden ze weer eens een gezellig onderonsje hebben, zoals ze nu al de afgelopen twee jaar zo vaak hadden gehad. De zwarte kater, die overdag zo hevig afstak tegen de lichte omgeving, maar 's nachts juist helemaal opging in de duisternis, ontmoette zijn prachtige zilverkleurige mate in de kleine open plek tussen de struiken die ze al die tijd al gebruikt hadden. "Sorry voor het wachten, ik hoop dat je nog niet op zoek bent gegaan naar een ander." Grinnikte Olivebranch zachtjes terwijl hij Silverwish een kopje gaf.

Daar was hij dan, de prachtige zwarte kater. Silverwish kon een brede, liefdevolle glimlach niet tegenhouden, en daar deed ze ook haar best niet voor. 'Sorry voor het wachten, ik hoop dat je nog niet op zoek bent gegaan naar een ander,' grinnikte hij zachtjes. Snorrend nam ze zijn kopje in ontvangst en grinnikte zachtjes. 'Nee, helemaal niet,' miauwde ze en ze gaf hem een likje over zijn wang. 'Ik zou niet durven,' miauwde ze speels. De poes sloeg haar poot over zijn schouders en ging liggen, hem meetrekkend. Ze trok hem dicht tegen haar aan, waarna ze hem liefkozende likjes over zijn kop gaf. Zo kon ze elke nacht wel doorbrengen.

Hij stond daar even te grijnzen om hun opmerkingen, toen hij plotseling naar de grond werd getrokken door Silverwish. Olivebranch kwam bovenop haar terecht, en liet zijn grotere gewicht langzaam op haar neerzakken. Terwijl ze zo lagen, en zij hem haar liefde toonde, voelde de kater plotseling weer het fysieke deel van zijn liefde opleven. Het tintelende gevoel in zijn onderbuik werd steeds sterker en hij grinnikte zachtjes. "Hmm, zoals je daar ligt.. Ik zou je zo nog een nestje geven." Murmelde haar terwijl hij intiem zijn tong over haar zachte nek liet gaan.

Silverwish genoot van het gezelschap en genoot hoe hij zo dicht bij haar lag. Dat lagen ze nog wel meer, in de Warriors Den. Maar het was toch anders hier, dan daar. Daar was ook de rest, hier waren ze vrij, met alleen de dieren van de nacht. 'Hmm, zoals je daar ligt.. Ik zou je zo nog een nestje geven,' murmelde Olive. Silver sloot haar ogen en snorde toen zijn tong over haar nek ging. Ze ging wat verliggen, de spanning in haar buikje kwam langzaam maar zeker opborrelen. 'Oh ja?' murmelde ze terug. Een nestje was niet per se iets wat ze heel graag wilde nu, maar mocht het toch gebeuren...

In de tussentijd, waarin de twee warriors waren geweest, was Olivebranch echt volwassen geworden. Hij had gevochten en onzichtbare littekens verdiend, had zijn kinderen zien opgroeien tot formidabele apprentices, en had rust gevonden in de pijnen die zijn jeugd hadden geplaagd. Door dat alles was hij van haar gebleven, van de mooie kattin van wie Olivebranch wist dat ze altijd bij zijn zijde zou liggen wanneer hij insliep. "Oh ja." Fluisterde de zwarte kater met een glimlach, en hij gaf haar een zacht en plagerig beetje. "Moeder worden heeft je in niks minder aantrekkelijk gemaakt, misschien heeft het je schoonheid zelfs vergroot." Hij had altijd een zoete tong gehad, al vanaf het moment dat ze voor het eerst samen gelegen hadden. "De eerste keer was zo mooi.. en alle keren daarna." Grinnikte hij zachtjes, ze wist wel waar hij het over had.

'Oh ja,' fluisterde Olive terug. Ze glimlacht en grinnikte zachtjes bij zijn beetje. 'Moeder worden heeft je in niks minder aantrekkelijk gemaakt, misschien heeft het je schoonheid zelfs vergroot.' Ze snorde en draaide haar kopje naar achter om hem aan te kijken. Wat een vleier toch. Maar wel haar vleier. Silver gaf hem een lik over zijn wang, zachtjes snorrend. 'De eerste keer was zo mooi.. en alle keren daarna,' grinnikte hij zachtjes. De poes snorde wat luider en knikte. 'En alles wat nog komen gaat, hmm,' fluisterde ze in zijn oor, waarna ze een beetje ging verliggen. Kom maar op, wilde ze daarmee zeggen.