[TRAINING 1] Trust might be the first step

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw draaide zich een beetje rusteloos om in haar nieuwe nest. Hoewel ze nog niet met haar mentor had gesproken over haar gevoelens en gedachten, omdat ze ook wel wist dat de Medicine Cat zich waarschijnlijk zorgen maakte om Waterpaw, had de jonge kattin zich stil gehouden. Ze bleef warm en vriendelijk maar er zat een onzeker randje aan, iets dat weg gewerkt zou moeten worden wanneer ze de juiste kennis verkreeg om een waardige opvolger van Rousebell te worden. Haar amberkleurige ogen gleden naar de zilveren kattin, voordat een zucht haar mond ontglipte.

'Rousebell? Ben je al wakker?' Klonk haar schorre stem zwakjes door de den heen, aan de ene kant omdat ze geen flauw idee had of ze haar wekte en aan de andere kant omdat ze bang was dat de ander geen goede nachtrust had gehad. Wie weet was ze wel extreem chagrijnig. Flintspark had haar al moed ingesproken, en hoewel ze nog steeds bang was dat ze het zou verpesten wist ze ook dat ze klaar was om de eerste stap te nemen. Ze zou leren en ondervinden hoe het was om de verantwoordelijkheden van een Medicine Cat Apprentice te dragen. 'Zou... Zou je... Mij wat willen leren. Ik.. ik denk dat ik klaar ben om te starten met mijn trainingen.' Mauwde de jonge grijze kattin onhandig. Er zou nog veel moeten gebeuren voordat ze haar Clan kon ondersteunen zoals het nodig was. Maar iedereen zei altijd dat de eerste stap het lastigste was, het beginnen met lopen was altijd een ding maar als ze eenmaal bewoog dan kwam de rest vanzelf.

@Rousebell eerst

❅

Een van de grootste nadelen aan haar rang was het niet door kunnen slapen. Zo lang er gewonden of zieken in de den waren, moest je deze toch wel een paar keer per nacht helpen. Langzaam was ze weer in slaap gesukkeld voor ze door een stem werd gewekt. Daar gingen haar extra minuutjes slaap. 'Rousebell? Ben je al wakker?' klonk de schorre stem van haar nieuwe apprentice. Zacht knorrend draaide ze zich om, voor ze haar ogen opende om Remnantpaw aan te kijken. "Nu wel weer", zei ze met een zucht en een glimlach. Dit hoorde er nou eenmaal bij. Ze mocht wel moe zijn maar daar hoefde haar apprentice geen last van te hebben. 'Zou... Zou je... Mij wat willen leren. Ik.. ik denk dat ik klaar ben om te starten met mijn trainingen.' Met wat moeite kwam de zilvertabby overeind en schudde ze haar vacht uit. "Natuurlijk. In dat geval wil ik graag weten of je al iets weet. Kan van alles zijn. Namen van kruiden, gebruik van kruiden, locaties van kruiden, behandelingen. Maakt niet uit hoe klein het is."

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw glimlachte onschuldig en misschien zelfs een tikkeltje verontschuldigend naanaar de zilver gestreepte kattin. Het leek erop dat deze geen al te beste nacht achter de rug had. Wellicht kwam dat ook doordat er voldoende katten waren die de aandacht en zorgen van de Medicine Cat nodig hadden. Zijzelf kon Rousebell op dit moment nog niet te hulp schieten, ze was daar nog te onervaren voor, had nog geen achterliggende kennis om met haar nieuwe mentor te delen. 'Nu wel weer,' Mauwde de oudere kattin nadat ze zich knorrend naar de Apprentice had toegedraaid. Een zucht en een glimlach later kwam de ander met wat moeite overeind. Het was duidelijk dat ze een te korte nacht had gehad, maar de jonge Remnantpaw wist ook dat ze Rousebell niet voor niks had willen wekken. 'Natuurlijk. In dat geval wil ik graag weten of je al iets weet. Kan van alles zijn. Namen van kruiden, gebruik van kruiden, locaties van kruiden, behandelingen. Maakt niet uit hoe klein het is.' Begon de ander waardoor de Medicine Cat Apprentice haar kopje schuin hield en twijfelend met haar snorharen trok. 'Enkel dat spinrag gebruikt wordt tegen het bloedden en dat papaverzaadjes gebruikt worden om de pijn te verlichten.' Mauwde ze zwakjes, ze mocht wellicht veel verhalen hebben gehoord maar dat betekende niet dat ze veel van medicijnen wist. In tegendeel, ze was zo onschuldig geweest dat ze nauwelijks in aanraking was gekomen met deze kant van het leven. 'En de waarschuwing over doodsbessen weet ik natuurlijk ook.' Dat was een basis dat elke kitten zo snel mogelijk leerde, haar amberkleurige ogen gleden naar de blauwe van haar mentor. Was dit voldoende als antwoord? Ze stelde haar toch niet teleur?

❅

Remnantpaw leek eerst na te denken over haar antwoord. Geen slechte eigenschap om te hebben als Medicine Cat. Je kon beter even wat langer nadenken dan iets verkeerd doen, dat was immers gevaarlijker. 'Enkel dat spinrag gebruikt wordt tegen het bloedden en dat papaverzaadjes gebruikt worden om de pijn te verlichten.' Rousebell gaf een bevestigend knikje op het antwoord van de grijze kattin. Het was niet veel maar het klopte wel. 'En de waarschuwing over doodsbessen weet ik natuurlijk ook.' Dat was inderdaad ook wel een handige om te weten. "Denk je dat je kruiden bij naam zou kunnen benomen?" vroeg Rousebell terwijl ze opstond en naar de kruidenvoorraad liep. Ze vond het handiger om een apprentice eerst te leren over kruiden voor de behandelingen. Op die manier konden ze helpen en tijdens dat helpen leren. Waarschijnlijk zouden ze vandaag ook op kruidenpatrouille gaan samen.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had natuurlijk nog niet zoveel geleerd als kitten over de medicijnen en kruiden die de Medicine Cats gebruikten om de Clan gezond te houden. Immers was ze nooit opgegroeid met kittens die zwakker waren of had ze een bevalling gezien. Nee, ze was gewoonweg opgegroeid met de kennis dat Rousebell altijd klaar zou staan als ze haar nodig had maar dat ze niet hoefde te weten wat de ander gebruikte om haar en haar Clangenoten gezond te houden. Dit was plots veranderd, ze zou het uiteindelijk zelf moeten kunnen en dat betekende dan ook dat ze een beetje nerveus en twijfelachtig was. Niet op een verkeerde manier, want ze wilde duidelijk meer weten dan ze op dit moment wist. Rousebell gaf een bevestigend knikje bij de woorden die de jonge Apprentice sprak voordat ze over ging tot de eerste opdracht. 'Denk je dat je kruiden bij naam zou kunnen benoemen?' Vroeg haar mentor terwijl ze op stond en in de richting van de kruidenvoorraad liep. De kleine Apprentice volgde haar al snel waarna ze haar kopje schuin hield en twijfelend haar blik over dede verschillende planten liet glijden. 'Ik weet het niet Rousebell, misschien een paar die ooit beschreven zijn in verhalen?' Ze mompelde de woorden bijna terwijl ze dicht in de buurt van de grijs gestreepte kattin bleef staan.

❅

Remnantpaw volgde haar braafjes naar de kruidenopslag. Het was wel schattig hoe de apprentice wat onzeker dicht op haar bleef staan. De zilvertabby probeerde de blik van haar apprentice te volgen terwijl deze over de kruiden ging. 'Ik weet het niet Rousebell, misschien een paar die ooit beschreven zijn in verhalen?' Haar apprentice sprak zo zacht dat het haast lastig was om de woorden te kunnen verstaan. "Probeer wat harder te praten, je bent Medicine Cat Apprentice, wees er trots op." Met een glimlach en een speels, zacht duwtje probeerde ze Remnantpaw aan te moedigen. "Het maakt niet uit als je een verkeerd antwoord geeft, je bent hier om te leren." Rousebell gaf een aanmoedigende glimlach naar haar apprentice voor ze haar ogen weer op de kruiden richtte. Nu ze hier toch stonden kon ze snel even kijken wat er nog gehaald moest worden.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was nog niet comfortabel genoeg om haar fellere en zelfverzekerde kant te tonen aan haar nieuwe mentor. Voor nu hield ze zich nog ietwat terug getrokken terwijl ze de nieuwe dingen leerde die hoorden bij haar nieuwe rang. Ze was er wel klaar voor om meer te leren en kennis vergaren was voor de jonge kattin nog nooit een probleem geweest, ze was net een spons met water. De kleine kattin kwam dan ook zo dicht mogelijk bij Rousebell staan voordat ze zachtjes antwoordde, het voelde nog steeds een tikkeltje onwerkelijk. Toch was ze duidelijk sterk genoeg om te leren, wilde ze leren. Ze wilde helpen en dat kon enkel door haar gedachten naar de achtergrond te duwen en haar focus op Rousebell te leggen. 'Probeer wat harder te praten, je bent Medicine Cat Apprentice, wees er trots op.' Met een glimlach en een speels zacht duwtje probeerde haar Mentor haar duidelijk wat aan te moedigen. Een zacht dankbaar gesnor verliet kort de borstkas van de jongere kattin terwijl ze even speels naar de snorharen van haar mentor hapte. 'Het maakt niet uit als je een verkeerd antwoord geeft, je bent hier om te leren.' De zilveren gestreepte kattin gaf haar nog een bemoedigende glimlach voordat de jonge grijze kattin haar amberkleurige ogen op de kruiden wierp. 'Die House gedroogde bloemen zijn goudsbloemen, dat hebben de Elders een keer verteld. Werd dat niet gebruikt tegen ontstekingen?' Mauwde ze, immers was dat een herkenbare plant, de kleur was zo anders dan het standaard groen. Haar amberkleurige ogen lichtte iets op terwijl ze nieuwsgierig verder keek en iets dichterbij de planten ging staan.

❅

Een kort gesnor kwam van haar apprentice. De grijze kattin hapte naar haar snorharen voor Rousebell haar verder aanmoedigde. De apprentice richtte haar ogen richting de kruiden. 'Die House gedroogde bloemen zijn goudsbloemen, dat hebben de Elders een keer verteld. Werd dat niet gebruikt tegen ontstekingen?' vroeg haar apprentice. Een glimlach verscheen op de kop van de zilvertabby. "Correct! Het wordt ook tegen infecties, bloedingen en soms teken." Ze hadden op het moment meer dan genoeg van de plant. Terwijl Remnantpaw dichterbij de kruiden kwam staan, stapte Rousebell ook dichterbij en pakte een van de goudsbloemen. Ze legde de plant voor haar apprentice weg. "Weet je ook hoe de plant gebruikt wordt? Zo ja, zou je het voor kunnen doen?"

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw mocht wellicht wel een paar dingen herinneren of weten, maar ze was bij lange na geen Medicine Cat. De gouden bloemen waren nu eenmaal erg opvallend, waardoor ze deze wist te benoemen, zeker ook omdat goudsbloemen veel gebruikt werden voor wondverzorging. Een Elder die een goed gevaarlijk verhaal vertelde, kon soms ook beginnen over die plant. 'Correct! Het wordt ook tegen infecties, bloedingen en soms teken.' Mauwde de grijze gestreepte kattin met een glimlach. Even leek Remnantpaw een beetje trots te worden maar al snel verscheen de gespannen blik in de ogen van de kleine kattin. Rousebell stapte naar voren toe om voorzichtig een van de goudsbloemen aan haar Apprentice te geven. 'Weet je ook hoe de plant gebruikt wordt? Zo ja, zou je het voor kunnen doen?' Gespannen keek de kleine Apprentice van haar mentor naar de bloem en weer terug. 'Nee,' Fluisterde ze enkel, hoewel ze zelf licht gewond was geweest had ze nog nooit een Medicine Cat echt aan het werk gezien met diens kruiden. Langzaam zwiepte ze met haar staart, voordat de grijze kattin haar amberkleurige ogen af wendde naar haar poten. Het nieuwe pad was nog steeds wennen en ze vroeg zich nog steeds af of ze niet met haar mentor moest spreken over het bericht dat ze in de nacht van de Gathering had gehoord. Aan de andere kant, misschien was het beter van niet.

❅

Onderwerp: Re: [TRAINING 1] Trust might be the first step