A passerine bird

De jonge kater had best wel voor een tijdje buiten bewustzijn gebleven. De dagen waren onduidelijk, slechts een wazig beeld van stemmen. Af en toe werd hij wel wakker, voor een paar seconden. De nieuwe medicine cat apprentice had hem iets gevraagd, waar hij behoorlijk verward op gereageerd had. Te zwak om nog alles bij elkaar te puzzelen. Het enige wat hij zich kon herinneren was de geur van de medicine cat den.
Alsof alles een nachtmerrie was. Alsof alles niet echt was. Het was maar een slechte droom.

Maar toen de kater eindelijk de sterkte had om zich om te draaien voelde hij het weer. De open wond in zijn nek, een stuk van zijn vel af en nog hangend. Zijn buik deed pijn, zijn spieren, zijn kussens. Alles deed pijn. Zijn wonden waren duidelijk al ontstoken. En de hitte in zijn vacht, de misselijkheid. Waarschijnlijk kon iedere kat het van afstand al zien.
Hij was ziek, zijn lichaam was aan het vechten om in leven te blijven.

Waterpaw hoopte maar dat hij de boodschap had overgebracht. Dat hij ThunderClan had weten te waarschuwen.

Zelfs al ziek en verzwakt bleef de oude medicine cat apprentice nog koppig. Hij was bang om dood te gaan, bang om BloodClan weer te zien. Maar tenminste was hij terug bij zijn Clangenoten. Hij was niet meer alleen. En zulke gedachtes waren het enige dat hem nog zulke kalmte gaf. Hij was niet meer alleen.
Uiteindelijk was zijn beeld niet meer zo wazig, en toen hij rond zich heen keek merkte hij snel al een bruin-donkere vacht naast hem. De apprentice trok zijn oren naar voren uit nieuwsgierigheid. Voor de bekende geur van de kat eindelijk zijn neus bereikte.
Zijn hoofd was nog zwaar, langzaam. Maar toen hij de kater eenmaal herkende was hij gelijk een stuk wakkerder. De tip van zijn staart klopte zachtjes de grond aan. Waarom lag hij hier? Was hij ook slachtoffer geweest van dezelfde katten?

"Thornstar," miauwde hij eindelijk. Zijn stem lichtelijk schor. Waterpaw gebruikte zijn voorpoten om richting de leider te kruipen. Een gepijnigd gepiep viel uit zijn bek. Verdomme, hij was al oud genoeg. Een volgroeide kat, waarom moest hij zo zwak en klein tegenover zijn leider doen?
"Thornstar ik-" hij slikte. Zijn mond voelde droog aan terwijl hij de aandacht van de ander probeerde te krijgen. Tranen welden op in zijn ogen. Hij had zijn oude mentor gemist, het gevoel van veiligheid voor het hele gedoe na zijn ontvoering. Hij had zijn medicine cat ceremonie gemist, zijn Clan in de steek gelaten. Alles kwam eindelijk tot hem neer. Hij had ThunderClan gefaald.

+ Thornstar only