Listen to the sound of nature

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit sloeg haar voorpoten speels tegen de kleine sneeuwvlokken die naar beneden dwarrelden. Haar gele ogen stonden vrolijk terwijl ze de koude van Leafbare probeerde te trotseren. Haar grijze staart zwiepte ze enthousiast mee met elke beweging die ze maakt. Het zou toch wat zijn geweest als ze deze witte vlokken in haar nest zou kunnen verzamelen! Dan werd die vast en zeker heel mooi, maar ook wel een beetje koud. Twijfelend bleef de kitten kort staan terwijl ze haar nieuwe idee vorm begon te geven. Heel misschien kon ze het wel voor elkaar krijgen? Alleen hoe moest ze de vlokken verplaatsen, zodra ze deze raakten zouden ze op den duur smelten. Haar oortjes liet ze langzaam zakken voordat ze een pootje over de koude ondergrond wreef. Misschien, heel misschien lag er nog wel iets anders dat ze kon gebruiken. De koude en kilte weerhield de kitten er niet van om te gaan graven, zover ze dat op haar leeftijd kon.

- Mistynose/Thymeflare

✵

Brr, leafbare was weer eens aangebroken. Haar lieve kinderen waren nu al apprentices, kersverse leerlingen die klaar waren om te groeien. En nu was zij weer een gewone warrior, net zoals vorige leafbare. Het was weer eens wennen, maar het zou allemaal wel goedkomen. De grijze poes had alle vertrouwen in de mentoren van haar kits en ze zouden hen goed bewaken. Zij was niet de beste moeder, dat was al duidelijk via alle streken die haar kits hadden uitgehaald. En ze was daar nog steeds zo boos om, maar haar eigen ouders waren niet veel beter geweest. Misschien deelde ze dat wel in haar bloed. Ze zuchtte en zette zich recht na een tijdje een kitten geobserveerd te hebben die met de sneeuwvlokjes zat te spelen. Opeens liep ze te graven, en dat is exact wanneer de mistige kattin zich rechtzette en rustig naar haar toe wandelde. “Remnant, waarom zit je te graven?”, vroeg ze met haar zachte stem. Ze deed haar denken aan haar zoontje, Steelpaw. Bijna dezelfde kleuren van vacht.

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit had daar amberkleurige ogen gericht op de witte sneeuw terwijl ze haar best deed om onder de bevroren laag te komen met haar pootjes. Aangezien ze niet bepaald de grootste kitten was, voor iemand van haar leeftijd, moest ze erg haar best doen om de boel te verplaatsen. Ze was zo druk bezig dat de jonge kattin eerst niet doorhad dat een ander bij haar stond, voordat de Warrior sprak. 'Remnant, waarom zit je te graven?' Halverwege de gravende beweging met haar rechtervoorpoot stopte ze, waardoor deze komisch in de lucht bleef hangen voordat ze het pootje op de grond plaatste en haar schouders ophaalde. 'Mijn nest is saai, dus ging ik kijken of ik wat onder de sneeuw kon vinden aangezien sneeuw niet in het nest blijft liggen.' Mompelde de kitten zo onschuldig mogelijk, het graven in het kamp was wellicht niet haar beste optie, maar wel eentje die haar bezig hield en een echt avontuur. Veilig avontuur, behalve als een onoplettende kat langs liep en bedolven werd onder de sneeuw of mist stapte in het lichte gat dat ze creëerde. Echter was Remnantkit nog niet oud en wijs genoeg om die gevolgen in te zien.

✵

Kittens die groeven was niet iets wat je elke dag zag. Ze had andere kittens lopen observeren in haar tijd van het Queen zijn en geen enkele keer had ze een kitten echt zien graven tot nu. Meestal speelden ze onschuldige spelletjes of vingen ze rare insectjes om daarna op te eten. Misty had zelf niet echt zoveel gespeeld tijdens haar jeugd, had de kans ook niet echt gekregen aangezien haar vader haar de hele weghield van haar zusjes. Om zo te praten over de toekomst terwijl ze nog veel te jong was om het te begrijpen. Ach ja, het verleden is niets vergeleken met het heden. ‘Mijn nest is saai, dus ging ik kijken of ik wat onder de sneeuw kon vinden aangezien sneeuw niet in het nest blijft liggen’, antwoordde Remnantkit al mompelend, veel snapte de kattin er eigenlijk niet van maar het was dan ook gewoon een kitten. Veel kon ze er niet aan doen. “Wat denk je dan te vinden onder de sneeuw?”, vroeg ze nieuwsgierig maar ook wat droogjes.

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Remnantkit wist niet wat ze kon vinden onder de sneeuw, maar vast meer dan dat er boven de witte laag te vinden was. Immers was alles wit, en hoewel het mooi was en leuk was om in te spelen was het waardeloos om haar nest mee te versieren. 'Wat denk je dan te vinden onder de sneeuw?' Vroeg de oudere kattin nieuwsgierig maar ook wat droogjes. 'Stenen?' Dat zou iets zijn om haar nest mee op te doen vallen, zeker als ze glansden of een andere kleur dan grijs hadden. Dat zou een waardevolle vondst zijn, stenen. Veren kon ze wellicht van vogels van de prooihoop af krijgen, als ze anderen lief aan keek. Dan had ze al twee dingen die ze in haar nest kon stoppen.

✵

Onderwerp: Re: Listen to the sound of nature