We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: I believed in myself za 3 apr 2021 - 0:20
Falconstrike
to be or not to be
Goed, in het territorium moest hij nog even goed opletten. Dingen met water waren immers nog niet… zijn sterkste punt. Gelukkig was merendeel van de rivier op dit moment nog bevroren, dus in het water vallen en verdrinken zou niet zo snel gebeuren. In dat opzicht was dat goed getimed. Maar alsnog, verdwalen was nog semi een ding, vooral omdat hij het territorium niet goed kende. Toch wilde hij wel een beetje op onderzoek uit, terug naar het nieuwsgierige joch in hem die al die manen geleden droomde om te kijken wat er in iedereens territorium te vinden was. Toen hij vol interesse in de Tribe rond gekeken. Diep van binnen zat nog steeds datzelfde jongetje, die op sommige manieren veel te snel had moeten opgroeien. Dus.. nu hij de kans had.. Hij liet zijn blik glijden over de bomen, veel meer bomen dan dat er in WindClan waren. Ergens was het daarom jammer dat hij de rivier niet in al zijn glorie kon zien, zoals de meeste katten dat konden. Maar goed, hij liep stevig door, tot er een geur zijn neusgaten bereikte. Een klein muisje, allicht. Het was dan misschien niet zijn taak om voor RiverClan te jagen maar.. Hij zakte toch door zijn poten, om langzaam maar zeker zich te begeven naar het muisje. Er was hier veel meer bedekking dan in WindClan, veel meer schuilplaatsen. En hoewel dat in het eerste opzicht veel moeilijker leek in zijn opinie, kon hij zich meer verschuilen voor zijn prooi ook. Toen hij sprong en op de muis landde, twijfelde hij geen moment om de muis te doden, waarna hij zachtjes StarClan bedankte voor het geven van deze prooi. Hij moest zich even inhouden om geen WindClan te zeggen, dus hij besloot om gewoon geen enkele clan te benoemen. Dat was beter. Veel beter.
- 1st Cottonpaw
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 22:29
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Cottonpaw was in een goed humeur. Ieder moment die ze niet met haar mentor doorbracht was om eerlijk te zijn een goed moment. Ze ging zelfs met liefde weer in de ochtend op patrouilles, om Honeybear te vermijden, het achterlijke wicht. Ze moest het nog aan haar moeder vertellen, en dat zou gebeuren ook. Ze zou haar helemaal kapot maken. Honeybear zou zooooveel straf krijgen. Ze zou weer Honeypaw worden, ze wist het zeker, dát zou pas lachen zijn. Cottonpaw was dan ook maar een beetje aan het slenteren door het woud, eigenlijk niets aan het doen. Ze wist dat ze moest jagen of het een of het andere, maar daar had ze eventjes echt geen zin in. Bovendien, de geur van prooi bewees maar wel dat er een andere jager in de omstreken was. En tot haar grote verrassing bracht de geur ook Windclan met zich mee. Wacht.. wat. WindClan?! In háár territorium? No way. Prooistelers! Codebrekers! Battlestations, in aanval!!! Cottonpaw rende om haar korte pootjes zo snel als ze kon richting de Windclan geur, die duidelijk verse prooi had gemaakt. En al snel had ze rooie vacht in haar vizier. ‘Scheer hier weg, prooisteler!’ schreeuwde ze zo gevaarlijk als ze maar kon. Misschien als ze zich gewoon maar groot er sterker maakte dan ze eigenlijk was, zou hij wel schrikken van haar en oprotten! Uitstekend plan! En met een grote boog en uitgestoken klauwen, sprong ze richting de Windclanner.
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 22:35
Hij kon het niet geloven, hij had in een ander territorium prooi gevangen. Het was niet normaal eigenlijk en normaal zou hij foeilelijk op zijn kop hebben gekregen als hij dit had gedaan terwijl hij zich in WindClan had bevonden. Maar nu hij in RiverClan was, leek het hem alleen maar goed dat hij kon laten zien dat hij ook echt kon helpen, dat was toch echt wel iets waarmee hij weer goed uit de verf zou gaan komen. Dat katten van RiverClan konden zien dat hij te vertrouwen was en zelfs in een moeilijke periode kon helpen. Een geur van RiverClan die hij nog niet herkende kwam echter in zijn neusgaten en nog voordat hij de ander kon begroeten, hoorde hij al een harde schreeuw van haar. 'Scheer hier weg, prooisteler!' Prooisteler? meende ze die? Maar hij was oprecht gewoon goed bezig voor RiverClan. Falcon draaide iets met zijn oren terwijl hij naar de poes keek, twijfeling en verwarring duidelijk te zien op zijn rode snoet. Niet zeker wetende wat hij moest doen. "Prooisteler..?" begon hij verward tegen de jongere poes, waarna hij zijn blik naar de gedode prooi liet gaan. "Ik heb deze prooi voor RiverClan gevangen.. echt, dit is voor jullie om de clan te voeden." sprak hij terwijl hij verward naar de poes keek. Wie was dit? Ook alweer? Hij had geen idee, die korte periode was niets voor hem om te leren wie wie was. "Aangezien ik mee eet... dacht ik dat jullie het ook wel oké vonden als ik mee zou jagen..." sprak hij even twijfelend. Was dat een verkeerde keuze geweest?
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 22:44
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Cottonpaw stond als de woeste tijgerin achter de rode kater, die uiteindelijk met een heel onschuldig koppie haar aankeek. Zij intussen had haar haren overeind, haar staart twee keer zo dik en haar tanden ontbloot. Hoe durfde hij zo laconiek te reageren? ‘Ja, prooisteler,’ snauwde ze dan ook op zijn domme opmerking. Hij moest echt oprotten, wat een loser. Ze zou het aan Crystalstar vertellen dat ze een Windclanner had weggejaagd en ze zouden haar allemaal zoooo cool vinden. Maar toen de Windclanner begon te praten, kreeg ze alleen maar een groot vraagteken op haar hoofd. Jullie clan te voeden? Voor RiverClan? Wattes? Waar hád ie het over. Helemaal toen hij begon dat hij meeat... Mee-eten? En toen viel het kwartje opeens. ‘Oooooooh...’ kwam er over haar lippen. Oh mijn hemel. Dit was die medicine cat die bij hun logeerde! Waarom had ze hem niet eerder herkend?! Ze wist niet dat die ook konden jagen. ‘Oh, sorry! Ik bedoelde het niet zo!’ begon ze direct te ratelen. Jeetje. Het schaamrood kwam op haar wangen. Wat was ze een idioot. Oh, dit moest hij niet doorvertellen aan Crystalstar. Of erger, haar moeder!
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 22:50
De poes stond oprecht tegenover hem alsof hij een indringer was, haar vacht helemaal opgezet zodat ze groter leek dan dat ze echt was en helemaal klaar om hem eens goed te vertellen wat er allemaal mis was. En zowat klaar om de hele clan op hem af te gaan sturen. Zo leek ze wel te willen reageren. 'Ja, prooisteler,' klonk er snauwend van de poes af, waarop Falcon zijn oren iets naar achteren draaide en fysiek wat naar achteren leunde. Toen hij echter verder begon uit te leggen wat er aan de hand was en waarom hij zo verward was leek de poes ook in verwarring te raken. Tot ze opeens leek te weten wat er aan de hand was. 'Oooooooh...' klonk er van de poes af, waarop Falcon haar even met een schuin kopje aan keek. Wacht.. had ze niet door dat hij... Bij hun was? Dat hij de medicine cat was die over was gekomen om Shrimppaw te helpen? Dat zou al veel logischer zijn in zijn kopje dan hoe ze tegenover hem aan het schreeuwen was/ 'Oh, sorry! ik bedoelde het niet zo!' klonk er meteen ratelend van de poes af, waarop ze duidelijk beschamend was en Falcon's blik meteen verzachtte. Ze was gewoon erg loyaal, dat was duidelijk. Het was goed om te zien hoe zelfs zo'n jonge poes zoals zij zoveel de warrior code volgde. "Hey, het is oke." sprak hij met een zachte glimlach op zijn gezicht. "Ik snap dat het verwarrend is, je kent me nog helemaal niet en ik draag nog steeds grotendeels WindClan geur..." sprak hij met een grinnik, waarna hij naar het muisje keek. Eerlijk, waarscjhijnlijk zouden de meeste katten niet kunnen bedenken dat hij bij hen hoorde in plaats van RiverClan.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 23:05
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Cottonpaw haar blik ging naar de grond, een een beschaamde giechel verliet haar lippen. Oh jee, ze had echt even een goeie blooper gemaakt. Gelukkig leek hij het allemaal oké te vinden. Dan was hij wel medicine cat, zo heel wijs en boven de anderen zag hij er nou ook weer niet uit. Net zoals Shrimppaw, die was ook zo verlegen als de pest. Die durfde ook niets. Hij sprak wel gewoon normaal, nam ze dan maar aan. En hij nam haar niets kwalijk. Ze keek weer op en forceerde nog een lachje. ‘Nee, het was heel dom van mij!’ bracht ze ertegenin. Haar blauwe ogen keken even in het rond, waarna ze weer naar de rode kater keek. Ze keek weer wat serieuzer. ‘Je gaat dit aan niemand vertellen, toch?’ miauwde ze doen. Want kom op, ze moest wel een beetje haar reputatie in de clan bewaren. Ze was al niet de beste apprentice, en dat werd ergens verwacht omdat ze dochter was van. Maar dat betekende niet dat ze niet haar best deed! Nou ja, soms deed ze haar best.
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 23:11
De poes was zeker heel erg beschaamd, dat was iets waar hij zeker van was. En hij begreep het ook wel. Misschien was hij iets te begrijpend voor andere katten, maar weet je. So be it. Hij was hier in een andere clan, hij kon hier geen herres gaan schoppen. Hij was hier met bepaalde regels waar hij zich aan moest gaan houden. 'Nee, het was heel dom van mij!' klonk er met een geforceerde lach van haar af, waarna haar blauwe ogen om zich heen keken, waarna haar blik uiteindelijk weer op hem rustte. Ze had duidelijk spijt, dus het was oké toch? Het was niet dat ze nu nog steeds was van hey geef die prooi terug. 'Je gaat dit aan niemand vertellen, toch?' klonk er van de poes af, waarop Falcon even nadenkend zijn poot op zijn kin legde. "Misschien... Heel misschien moet ik dit melden bij Crystalstar.. Ik werd immers wel als een prooisteler benoemd..." sprak hij, terwijl er pretlichtjes in zijn ogen stond. Hij meende het allemaal niet zo serieus, gelukkig.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself za 3 apr 2021 - 23:25
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Oh kom op, dit was geen tijd voor grapjes. Niet grappig gaan doen. Ze hoorde dat het een grapje was, ze zag het. Ze rolde haar ogen. ‘Ha-ha,’ miauwde ze dan ook droog. Maar ergens was het een goed ding, als hij er lollig over kon doen, dan zou hij het vast ook niet doorvertellen. ‘Als je dat doet... dan.. dan..’ Cottonpaw probeerde met heel haar brein iets te bedenken waar ze hem mee terug zou kunnen pakken, ander chantage materiaal. En toen alsof er een sterretje boven haar kop ging schijnen, wist ze hét perfecte chantage materiaal. ‘Dan zeg ik dat wij hier dingen hebben gedaan die medicine cats niet mogen doen,’ miauwde ze met een stoutmoedige glimlach. Dat was perfect! Ja oké, het was een grapje, maar het was een goed grapje, oké?
Onderwerp: Re: I believed in myself zo 25 apr 2021 - 0:00
De poes rolde met haar ogen toen hij sprak dat hij het misschien maar aan de leader moest gaan melden. 'Ha-ha,' klonk er droogjes van de poes af, waarop Falcon haar even uitdagend aan keek. No way dat hij dat zou vertellen natuurlijk, misschien als grapje tegen de leader, maar niet in alle serieusheid. 'Als je dat doet... dan.. dan..' klonk er nadenkend van de apprentice af. Wat? Wat zou ze dan vertellen? Er was vrij weinig wat hem boeide of hem kon pakken, eerlijk. 'Dan zeg ik dat wij hier dingen hebben gedaan die medicine cats niet mogen doen,' Hij stikte bijna in zijn eigen speeksel toen hij dat hoorde, waarna hij hoestend zijn kop weg draaide. No way. "Een goede onderhandelaar hoor," sprak hij met grote ogen terwijl hij naar haar keek. Maar dat was iets wat zeker niet gezegd mocht worden. "Je hebt me, ik zal het niet vermelden bij Crystalstar, oké?" sprak hij tegen de poes. Zolang jij het ook maar niet zegt, want dan kwam hij oprecht in de problemen.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself ma 26 apr 2021 - 17:58
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Toen hij bijna stikte, moest Cottonpaw toch ook hardop lachen. Niet dat ze zoiets echt zou doen, maar ergens was het ook wel grappig. Ze knikte dan ook trots, toen hij zei dat ze een goede onderhandelaar was. ‘De beste.’ En toen hij toegaf, spinde ze poeslief. Mooi, was dat ook weer geregeld. Geen ruzie, geen klikspanen, gewoon een geheimpje dat voor eeuwig tussen hun zou blijven. Want Cottonpaw wilde haar imago wel een beetje heel houden in de clan. Bovendien was het een beetje een loze bedreiging. Scharrelen met een medecine cat? Nee bedankt, en al helemaal niet met een Windclanner. Haar moeder zou haar vermoorden. Dat Windclan gedeelte zou ze waarschijnlijk nog erger vinden dan het feit dat hij een medecine cat was. Ze keek Falconpaw nog voor een tel aan, waarna ze uiteindelijk maar ging zitten en haar pluizige staart om haar heen vouwde. ‘Dus, vind je Riverclan een beetje leuk?’
Onderwerp: Re: I believed in myself do 6 mei 2021 - 21:57
De poes, hoe naar, begon meteen hardop te lachen toen hij stikte in zijn eigen speeksel. Lekker dan. Ze was ook echt compleet trots op haarzelf, tenminste zo leek het wel, toen ze knikte op zijn compliment. Alhoewel, of het echt een compliment was, was een tweede. ’De beste.’ klonk er van de poes af. Daar wilde je later toch echt geen ruzie mee, dat was wel duidelijk hoor. Als ze nu al zo goed was in dat soort dingen bedenken dan… Dan wilde hij al helemaal niet zien hoe ze dat later zou gaan doen als ze ouder was. Dan was het echt een force to be reckoned with. Maar als ze dat zou gaan zeggen… pfoeh dan zou hij echt in de problemen komen. Vooral omdat het echt iets was dat medicine cats niet mochten doen. Hij wist ook eigenlijk niet zeker of deze poes het echt meende en het misschien nog wel zou gaan vertellen, of dat ze het echt meer als een grap had bedoeld. ”Voortaan moet je gewoon met iedereen gaan praten als ze ruzie hebben.” sprak hij met een zacht, luchtig lachje. In de hoop dat het echt niet zo moeilijk was en dat het allemaal maar grapjes waren. Gewoon weglachen, dat was het beste dat je kon doen, toch? De poes ging uiteindelijk voor hem zitten, waar ze haar staart om haarzelf heen sloeg. ’Dus, vind je Riverclan een beetje leuk?’ Oh… Oh hier moest hij goed mee oppassen wat hij zou gaan zeggen. Hij kon natuurlijk iets zeggen over dat het geweldig was, maar dat zou ergens verraad voelen aan WindClan.. maar hij kon ook niet zeggen dat het hier verschrikkelijk was, want hij moest toch weer een tijdje in RiverClan verblijven. Alleen StarClan wist voor hoe lang ongeveer. ”Ik heb het naar m’n zin ja, de katten zijn erg welkomend.” sprak hij met een zachte glimlach. Het was geen leugen..? En het was ook niet clanbesmerend of iets in die trant. ”Het is anders.. natuurlijk. Maar ik ben blij dat ik de kans heb om me hier te ontwikkelen.” sprak hij met een zachte grinnik. Hij wilde ook weer niet heel erg over WindClan praten, straks dacht Crystalstar dat hij… expres katten probeerde om te praten naar Windclan. Hij zag haar daar niet voor aan maar.. hij moest rekening houden met alles weet je wel? ”En hoe voel jij je? Je bent nog niet zo lang apprentice of wel?” Zo wel dan zou hij weer iemand achter zich aan hebben, oeps.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: I believed in myself di 11 mei 2021 - 15:50
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Cottonpaw keek hem aan. Was hij ongemakkelijk? Mooi zo, dan wist hij ook hoe zij zich net voelde. En hij wist niet of hij dingen nou serieus bedoelde, of dat ze gewoon aan het lachen waren. Want Cottonpaw was zeker alleen maar met hem aan het dollen, en hij pakte het oké op. Net zoals hij haar verrassingsaanval had opgevangen. Oh bij StarClan, het schaamrood zou zo weer naar haar wangen kunnen lopen als ze erover nadacht. Toen hij een opmerking maakte dat hij met iedereen moest praten als ze ruzie hadden, kantelde ze toch een beetje vragend haar kop. Onderhandelen? Voor anderen? ‘Nee, dan kijk je toe,’ snorde ze, terwijl ze haar tong uitstak. Ze ging niet andermans problemen oplossen. Nu-uh. Maar het onderwerp veranderde al snel naar Riverclan. Een beetje een gemene vraag, misschien, maar ze bedoelde er niets mee. Ze zou het ook stom vinden als hij van iedere kant werd besprongen door domme apprentices. Maar hij sprak positief, dus knikte ze. Ze hield de opmerkingen over de high ranks maar even achterwege, om hem nog verder in een hoekje te duwen. Ze zou aardig doen, voor nu. Toen hij sprak dat ze nog niet lang apprentice was, rolde ze haar ogen. ‘Wat denk je, dat ik een baby ben?’ miauwde ze quasi-beledigd. Ze hief haar kin iets, waarna ze hem weer aankeek. ‘Ik ben al over de helft van mijn training, dikkop,’ miauwde ze naar hem. Nou ja zeg, kort apprentice! Ze was heus niet altijd zo dom!
Onderwerp: I believed in myself 
za 3 apr 2021 - 0:20
