Littlepaw had best veel bewondering over hoe de warrior hem naar het kamp had gedragen. Hij begreep best dat hij Roughvoice hoorde hijgen. Bij het kamp aangekomen werd Littlepaw zachtjes op de grond gelegd, al leek het meer op glijden. Hij had geen zin om naar de reacties van andere katten te kijken, dus bleef hij rustig liggen. "Help! Ik heb hulp nodig!" hoorde hij. De cyperse kater gaf hier ook geen kick bij. Wat moest hij dan doen? Hij had er niks aan om rond te kijken naar reacties. Hij luisterde maar gewoon naar wat er gezegd werd en wachtte op wat er komen zal. "Ik vond hem bij het Thunderpath" zei Roughvoice. Ik wist dat er twoleg monsters waren, maar niet dat er nog meer gevaar was, dacht hij een klein beetje nijdig. Had hij dit alles aan zich zelf te danken of had hij toch het goede besluit genomen?