Break in to break out

Wat een drama, wat een drama. Het ene moment werd iedereen in ShadowClan opeens ziek, het volgende moment moesten ze Twistedheart uit RiverClan gaan halen omdat hun leader hem blijkbaar mee had genomen en het volgende moment dreigde er een oorlog tussen ShadowClan en Riverclan. Disarmingpaw ging niet liegen: hij zou het geen probleem vinden om het gevecht met die visvreters aan te gaan. Hij zat zelfs met een grote glimlach te wachten tot Crystalstar haar volgende fout zou begaan zodat Acornstar oorlog zou verklaren. Het zou hem heerlijk lijken om aan RiverClan te laten zien hoe sterk ShadowClan wel niet was en als hij daarmee zijn eigen skills kon tonen, zou hij dat nog leuker vinden. Zijn gedachten gleden kort naar die achterlijke senior warrior die hij niet zo lang geleden ontmoet had en hij stelde zich voor hoe hij zijn klauwen door de gestreepte pels zou halen, al leek het hem een oneerlijk gevecht omdat de kater meer ervaring had. Hm. Misschien had de kater dan wel een apprentice die hij neer kon halen. Disarmingpaw liep, in gedachten verzonken zijnde, het kamp binnen en keek op toen hij zijn leader daar zag zitten. Eens even polsen hoe hij over alles dacht. Disarmingpaw liep hem tegemoet en ging bij zijn leader zitten, maar wel op een zorgvuldige afstand. Hij was niet vergeten dat Acornstar de reden was geweest dat bijna de helft van het kamp ziek was geworden en hij wilde niet alsnog ziek worden. “RiverClan is deze keer echt te ver gegaan,” gromde hij naar de kater, maar op een bozere manier dan hij zich voelde. Hij liet zijn blik schuin naar zijn leader glijden om de reactie van de kater te peilen. Zat er een kans op oorlog aan te komen?

Kijk, nu kwam hij nog eens écht wat te weten. Allemaal mooi en wel, die fluisteringen onder de Clanmates, maar zijn leader was natuurlijk diegene die de diensten uitdeelde en als hij hier al van af kon leiden dat Acornstar een oorlog wilde hebben, dan wilde dat zeggen dat ShadowClan nog een spannende tijd tegemoet zou gaan. Hij wilde die visvreters wel op hun plaats zetten, vooral één kat in het specifiek. Hij wist dat hij de senior warrior nooit aan zou kunnen, maar in zijn ideale droomscenario zorgde hij ervoor dat de RiverClanner boette voor de woorden die hij tegen Disarmingpaw had gesproken. “Ik snap zelfs niet waarom StarClan haar in de eerste plaats heeft gekozen,” snoof hij. “Een leader die zichzelf verlaagt tot dat niveau hoort naar mijn idee niet op de troon te staan.” Hij toonde meer interesse in Twistedheart’s welzijn dan dat hij voelde, maar zo kon hij wel de meeste reactie krijgen van zijn leader. “Daar ben ik ook niet bang voor,” sprak hij op een rustige toon tegen zijn leader. “Als iemand van de vier Clans ruggengraat heeft, dan ben jij het wel. Ik denk dat het zeker niet slecht is als we aan RiverClan laten zien dat ShadowClan niet met zich laat sollen.” Hij was er vrij zeker van dat Acornstar tot het extreme wilde gaan als Crystalstar dat ook wilde doen en hij wilde daar maar wat graag toeschouwer van zijn.

“Ja, zo geheimzinnig is ze dan ook wel weer. Zag je de gezichten van sommigen van haar Clanmates op de Gathering? Ik weet zeker dat ze al veel dingen voor ze verborgen heeft gehouden wat haar o zo goede aanpak betreft,” zei hij en hij rolde met zijn ogen. Nee, naar zijn idee verdiende ze het niet om leader van RiverClan te zijn, maar hij maakte zich er natuurlijk minder druk in dan dat hij liet blijken. Begreep hem niet verkeerd: hij was zeker loyaal naar zijn Clan en als puntje bij paaltje zou komen zou hij echt wel vechten, maar hij vond het ook leuk om drama te veroorzaken en zich dat te zien ontwikkelen voor zijn ogen. Op dat vlak was hij hetzelfde als zijn zus en als anderen erin trapten, maakte dat het enkel nog leuker. Hij keek bedachtzaam toen zijn leader zijn woorden sprak. “Ik denk dat we daar wat de katten in onze Clan betreft niet al te bang voor hoeven zijn, maar ik zag onder die warriors ook veel loyale katten die elk woord inslikten dat zij hun toe sprak. En zij die schrik hadden om zelf het mikpunt van haar dreigementen te worden als ze ook maar één verkeerd woord zouden zeggen.” Zo goed had hij natuurlijk ook weer niet opgelet, maar als je realistisch ging nadenken, dan was dat wel het soort reacties wat je kon krijgen op zulk verraad. Hij neeg zijn kopje respectvol naar zijn leader toen deze aangaf dat ze nog moesten wachten. “Ik respecteer je beslissing, maar ik denk ook dat we niet te lang mogen wachten. Crystalstar is niet te vertrouwen en wie weet heeft ze voor haar volgende dreigement alweer een extremere zet in gedachten.”

Het verraste Disarmingpaw niet dat de leader niet te lang meer ging wachten en hoewel de kater niet echt iemand was die anderen snel geloofde op hun woord was dat bij de leader wel het geval. Hij wist wat voor een doorn in het oog Crystalstar was voor Acornstar en die actie met Twistedheart had de escalatie enkel in een stroomversnelling gebracht. “Zou er misschien een kans bestaan dat ik deel uit zou kunnen maken van die voorbereidingen?” vroeg Disarmingpaw op een voorzichtige toon. “Ik weet dat het moment nog niet daar is, maar ik word binnenkort warrior en ik wil dat je weet dat ik voor de volle honderd procent aan jouw kant sta.” Hij had hier en daar geruchten opgevangen van katten die het niet altijd eens waren met Acornstar’s manier van denken, maar dat was nog voordat Twistedheart’s situatie zich plaats had gevonden. Misschien dat de andere katten er inmiddels ook wel anders over dachten en ze hun steun ook zouden betuigen aan Acornstar en Disarmingpaw wilde vooraan in de rij staan als de drama zich voor zijn ogen af zou spelen. Wat was dan een betere manier dan zichzelf direct achter Acornstar te scharen en hem al zijn steun te betuigen? Dan had hij misschien al een streepje voor op die andere losers.

Nee, te lang wachten zou hij niet meer doen, vooral niet na wat Starclan hem verteld had. Het gaf aan dat er geen plek meer was voor Crystalshell in het bos, dat was duidelijk wat de boom aangegeven had. Hij was niet heel verrast om te horen dat de apprentice deel uit wilde maken van de voorbereidingen. Maar als het aan hem lag werd elke apprentice erop voorbereid en die goed genoeg konden vechten zouden mee mogen gaan. Hij ging niet te veel risico lopen met Crystalshell in ieder geval. "Ik ben van plan om iedereen mee te laten doen die kan vechten, dus dat komt wel goed." Het was een eerlijk antwoord en een die de waarheid was. Ze zouden waarschijnlijk elke kat nodig hebben als ze een clan aan gingen vallen.

Hm. Het leek er niet echt op dat hij een streepje voor ging hebben op de anderen, maar het zag er ook niet naar uit dat hij buitengesloten zou worden. Het was niet het meest ideale scenario dat hij in zijn kopje had zitten en iets waar hij naar gestreefd had, maar hij nam aan dat hij wel tevreden was met dit antwoord. “Ik denk dat je inderdaad iedereen nodig gaat hebben die je kunt gebruiken,” sprak Disarmingpaw op een serieuze toon. “Crystalst… shell heeft al laten blijken dat ze niet vies is van het gebruiken van vuile methodes.” Misschien zou ze wel iets raars doen zoals het lokken van een aantal honden of BloodClanners in hun midden. Het kon allemaal, ze was er gek genoeg voor.