Red dot

Er was wat informatie waar hij achteraan moest gaan. Weer een uitdaging op de grens vanuit Riverclan. Het was keer op keer, waar moest hij de grens gaan trekken. Hij wilde echt geen oorlog, helemaal niet, en al helemaal niet met Riverclan. Hij had teveel te verliezen, persoonlijk, als hij voor hun in het harnas moest gaan. Dat was misschien egoïstisch, maar het was dan maar zo. Wat nou als Littlefish zou sterven, door zijn clan? Hij zou zichzelf nooit kunnen vergeven. Laat staan Seamist of één van zijn kittens. Hij wist dat de kans dat zij nu er zouden zijn erg, erg klein zou zijn. Maar wie wist, misschien. Maar hoe lang zou hij dit uit kunnen stellen als keer op keer hun geduld werd getest. Nu weer, en iemand zijn naam was genoemd. Disarmingpaw. Hij was daarom nu ook naar de apprentice den gelopen, vroeg in de ochtend, zelfs al voor de dageraad patrouilles waren vertrokken. Hij wilde geen moment verspillen. ‘Disarmingpaw, ik wil je spreken,’ miauwde hij toen hij zijn kop de den in stak. Hij zag een hoop verwarde kopjes, maar hij trok zich er niets van aan, waarna hij voor de ingang van de den bleef wachten.

Disarmingpaw was niet echt iemand die deadlines erg serieus nam, zeker niet na de laatste ruzie met zijn mentor. Het liefste was hij naar Acornstar gestapt om om een andere mentor te vragen, maar toen was het idee tot hem doorgedrongen dat als hij Darktrail nog eens op heterdaad kon betrappen, hij misschien vanzelf wel een einde kon maken aan de carrière van de kater. Het maakte ook niet echt uit hoe het gebeurde, als het maar zou gebeuren. Disarmingpaw had heus wel gezien hoe Darktrail opzettelijk te laat in actie was geschoten toen zijn apprentice weg begon te zakken in het drijfzand en dat was iets wat de kater hem nooit zou vergeven. Maar goed, er zouden nog genoeg kansen zijn om te bewijzen dat zijn mentor de titel warrior niet waard was. De smoke tabby keek verward op toen hij zijn naam hoorde en de deputy aan het begin van zijn den zag staan. Een arrogante grijns kwam om zijn lippen en Disarmingpaw kwam omhoog, zijn kopje in de lucht stekend en vol hoogmoed naar de deputy stappend, net alsof hij wist dat de deputy iets belangrijks tegen hem ging zeggen. Dat wist hij natuurlijk niet, maar dat konden die dwazen achter hem niet weten. Hij liep langs zijn deputy heen en een eindje verderop, waarna hij zich naar de kater draaide en hem verwachtingsvol aankeek. “Je wilde me spreken?” vroeg hij vervolgens.

Het duurde niet lang voordat de apprentice hem volgde. Maar tot zijn verrassing zag hij er niet zenuwachtig of nerveus uit omdat hij op het matje geroepen was. Nee, hij leek eerder nieuwsgierig. Hm, dan had hij waarschijnlijk ook geen idee. Settleddust nam plaats en keek de kater aan. Hij knikte bij zijn opmerking. ‘Er is iets gebeurd wat ik niet kan negeren,’ miauwde hij rustig. Hazelnut was er speciaal voor hem bij geweest. Hij keek de apprentice bestuderend aan, waarna hij er maar mee voor de dag zou komen. ‘Hazelnut heeft een Riverclanner getroffen bij de grenzen, Grimestripe. Hij vertelde me dat er een rotte vis op ons territorium was geplaatst en hij meende dat het een wraakactie was.’ Hij wachtte even of hij iets van een reactie kon bespeuren bij de apprentice. ‘Hij vertelde ook dat jouw naam was genoemd. Heb jij énig idee waarom?’ Settleddust had geen zin in leugens of zwakke excuses. Er waren al genoeg problemen met Riverclan, dus als hij ook nog eens ging tegenwerken, dan zou hij hem genoeg tijd geven om na te denken op het antwoord van deze vraag.

Disarmingpaw wilde een sarcastisch antwoord geven toen zijn deputy zei dat er iets was gebeurd was hij niet kon negeren, maar hij besloot om het voor zich te houden. Hij was misschien een pestkop, maar hij was niet dom. Als hij de deputy zou uitdagen, dan zou het alleen maar langer duren eer dat hij warrior zou worden en dat kon hij met zijn reputatie niet hebben. De naam van een RiverClanner viel en Disarmingpaw trok kort met zijn oortje, diep nadenkend over de naam. En toen herinnerde hij zich de senior warrior weer. Dat was die gast met dat korte lontje die hem uitgedaagd had dat hij een poes geen kopje kon geven. Ha. Hij moest maar eens weten van zijn ontmoeting met Bluepaw. Hij zou… Disarmingpaw keek zijn deputy stomverbaasd aan toen de beschuldiging in zijn kant werd geworpen. Misschien niet met zo veel woorden, maar onmiskenbaar een insinuatie. “Omdat die kater niet goed is in zijn hoofd,” antwoordde hij nog altijd op een stomverbaasde toon. “Ik heb maar heel even een ontmoeting met hem gehad en hij dreigde al dat hij me aan zou vallen. Ik weet niet precies wat zijn doel was om mijn naam te noemen, maar als er één iemand hier het slachtoffer is, dan ben ik het wel.” Hij haalde zijn schouders op. “Misschien heeft hij die vis daar zelf neergelegd om de aandacht op ons te leggen? Dat zou wel een actie van RiverClan zijn.” Hij keek zijn deputy recht in zijn ogen aan. Ze konden nu, na alle ellende die ze tot dusver hadden gehad met RiverClan, toch niet ontkennen dat RiverClan in staat was tot het doen van dat soort dingen?

Settleddust zag dat de apprentice oprecht verbaasd was, waardoor hij alleen nog maar meer in de war was door de situatie. Hij zei dat hij hem niet kende en dat hij gestoord was. Settleddust snoof schamper. Dat leek zo langzamerhand wel duidelijk. Die Riverclanner was onrust aan het veroorzaken, om geen enkele reden. Of misschien was het in opdracht van Crystalstar, dat zou hem ook niet verbazen. Dat de leider maar bleef pushen en pushen, totdat Acornstar zou knappen en dan zou ze de slachtofferrol op zich nemen. Hij zag het al helemaal voor zich. Hij keek toen de apprentice ook voor een moment aan. ‘Riverclan probeert een spel te spelen die ze niet kunnen winnen,’ gromde hij onder zijn adem. Maar het was niet iets waar hij Disarmingpaw nog langer mee lastig zou vallen. Hij moest zich druk maken met trainen en een warrior worden, niet politiek. ‘Als dat alles was dat ik moest weten, kan je aan je training beginnen,’ miauwde hij daarna, wat in gedachten verzonken. Het was nog steeds een bizarre situatie.  

Disarmingpaw probeerde een triomfantelijke grijns te onderdrukken toen zijn deputy hem gelijk gaf in plaats van hem te berispen. Het leek hem duidelijk te zijn dat RiverClan nog wel meer dingen had gedaan dan hetgeen met Twistedheart alleen en de apprentice kon zich goed voorstellen dat die senior warrior niet de enige halvegare was dat daar rondliep. Zijn oortjes bewogen toen de deputy aangaf dat hij weer terug met zijn training mocht beginnen. Hm. Net nu het gesprek leuk begon te worden! Disarmingpaw besloot om zijn geluk nog een klein beetje te testen en wierp een snelle blik in de richting van de warrior’s den. “Darktrail is vannacht nog met een patrouille meegegaan en zal waarschijnlijk willen uitslapen,” zei hij op een rustige manier, ook al was dat dan een leugen. Hij had eerlijk gezegd geen idee waar Darktrail uit hing, maar hij vermoedde dat de tom cat hem wel zou komen halen voor een training als hij dat zou willen. Dus het was maar gedeeltelijk gelogen. “Zei je dat van RiverClan van daarnet om wat ze gedaan hebben met Twistedheart of zijn er nog meer incidenten?” vroeg hij op een zachte toon, alsof hij er echt begaan mee was. Hij vond drama een leuk onderdeel van zijn leven en vooral als het niks met hem te maken had. “Want als ze allemaal zo in RiverClan zijn zoals die senior warrior, zo licht ontvlambaar, dan vraag ik me af of er binnenkort nog meer rare dingen gaan gebeuren.” En die Crystalstar was natuurlijk geen honderd procent in haar kopje, maar haar manier van leiding geven was wel… interessant, liet hij het zo maar benoemen.

Settleddust keek naar de apprentice, en terwijl Settleddust eigenlijk verder wilde gaan met zijn zaken, zag hij dat Disarmingpaw nieuwsgierig was. En besloot ook nog eens tegen hem te liegen. De pretlichtjes in Settleddust zijn ogen gingen even kort glinsteren. Oh kom op, als hij gewoon wat meer wilde weten kon hij het gewoon vragen. ‘Het is niet handig om over patrouilles te liegen tegen degene die ze organiseert, Disarmingpaw,’ miauwde hij flauwtjes, direct laten zien dat hij recht door zijn leugentje geen keek. Kom op, hij vond het echt niet erg als een apprentice zo nu en dan een uitje deed. Ze waren allemaal ooit eens jong geweest, maar dan moest hij wel een beetje slimmer worden. Maar toen hij weer over Riverclan begon te vragen, zuchtte hij even. ‘Er zijn spanningen tussen onze clans, dat kan ik niet ontkennen,’ miauwde hij kalm. Ja, vooral door drama die Acornstar en Crystalstar samen veroorzaakt hadden en alles en iedereen ermee bijtrokken. ‘Maar er is niets waar je je zorgen over hoeft te maken. Het enige waar jij je zorgen over moet maken is je trainingen en een goede warrior worden,’ miauwde hij met een glimlachje. Gaandeweg leerden apprentices wel het één en ander over clanzaken en politiek, maar daar was hij nu nog te jong voor. Hij hoefde zich daar niet druk over te maken.

Shit. Disarmingpaw glimlachte wat schaapachtig naar zijn deputy toen deze zijn leugentje doorprikte en haalde met een flauwe glimlach zijn schouders op. Tja, wat kon hij zeggen? Het leek er duidelijk op dat hij betrapt was en dat hij er niet veel tegen in kon brengen, dus deed hij dat ook niet en hoopte hij dat Settleddust hem nu niet weg zou sturen. De kater antwoordde in plaats daarvan op zijn vraag, maar niet op de manier die Disarmingpaw gehoopt had. “Ik word als het goed is over minder dan twee manen een warrior, Settleddust,” sprak hij op een serieuze toon die zelfs hem ongewoon was. Hij bewoog met zijn oortjes en haalde zijn schouders op. “Met alle respect, maar ik denk dat het dan juist wél mijn zaak is omdat Acornstar vast en zeker van me verwacht dat ik mee zal vechten.” Een glimlach gleed om zijn lippen. “En ik zou het niet anders willen. Ik leg die eed niet voor niks af,” grinnikte hij. Hij meende wat hij zei: als Acornstar wilde vechten, zou hij meedoen. Hoewel de drama hem allemaal niet veel kon schelen, was hij loyaal aan zijn Clan en zou hij zijn Clanmates niet in de steek laten als dat zou moeten. Hij gaf toe dat hij echt de meest onuitstaanbare kat kon zijn dat rondliep in hun Clan, maar hij wist tenminste wél wat loyaliteit was.