I'm Not An Lazy Lion

Steelpaw knipperde slaperig met zijn ogen terwijl hij probeerde om het laatste beetje slaap uit zich te verdrijven. Hij wist dat het niet lang zou duren eer dat Flintspark hem op zou gaan halen voor een training en hij wilde niet met een suffe kop met zijn mentor meegaan, maar het was gisterenavond best laat geworden eer dat hij sliep. Twee apprentices waren nog mee mogen gaan om avondpatrouille en ook al hadden ze op een fluistertoon tegen elkaar gepraat, toch had Steelpaw elk woordje kunnen volgen en was hij ook pas daarna in slaap gevallen. De jonge kater keek licht verward op toen hij een warrior aan zijn den zag verschijnen en hij knipperde met zijn ogen, maar zag algauw dat het niet Flintspark was. Het was Nighttooth, vast op zoek zijnde naar haar zoon. “Hallo, Nighttooth,” sprak hij en hij gaf haar een respectvol knikje. “Smokepaw is volgens mij gaan trainen met zijn mentor.” Het nest vlak in zijn buurt was toch tenminste leeg, dus hij nam aan dat het ook zo was. “Kan ik soms iets aan hem doorgeven? Ik ga dadelijk ook trainen met Flintspark en dan zal ik hem misschien wel tegenkomen.” Steelpaw kwam overeind en fatsoeneerde snel zijn vacht een beetje met een paar likken, al hielp het niet echt omdat de rest van zijn vacht nog vrolijk in de lucht stak. Oh well.

Steelpaw vond het wel leuk om te zien dat hier nog eens bevestigd werd hoe de band tussen Smokepaw en zijn moeder was. Het deed hem een beetje denken aan hoe zijn eigen moeder zich tegenover hem opstelde. Ze leken allebei geluk te hebben met hun moeders, want Steelpaw had ook een kater gezien wiens ouder niet eens tegen hem praatte. Dat moest vast verschrikkelijk zijn. Steelpaw werd weer uit zijn gedachten gehaald door Nighttooth toen ze de boodschap zei die hij door moest geven aan Smokepaw en een dankbare glimlach gleed om zijn lippen toen ze haar compliment maakte. “Dat waardeer ik dat je dat zegt,” zei hij op een vrolijke toon tegen haar. “Ik doe mijn best. En Smokepaw ook.” Hij gaf haar een knikje. “Ik zal het zeker aan hem doorgeven. Hij zal er vast blij mee zijn, want hij sprak al heel erg lovend over je de vorige keer dat we tijd hadden om eens met elkaar te praten.” Hij vond het wel belangrijk dat ze dat wist. Hij zou het immers ook leuk vinden als iemand anders tegen zijn moeder zei dat hij trots op haar was, dus waarom zou hij niet hetzelfde doen voor Smokepaw?

Het onderwerp ging al snel van Smokepaw naar hem en een nog vrolijkere blik, als dat al mogelijk was, ontstond in Steelpaw’s ogen toen de kattin aan hem vroeg hoe dat zijn trainingen gingen. “Goed!” antwoordde hij vrolijk. “Flintspark heeft me al heel het territorium laten zien en me ook al uitgelegd hoe ik moet jagen. Ik heb laatst mijn eerste prooi gevangen!” snorde hij trots. Het was een beetje klungelig geweest, zeker vergeleken de andere apprentices, maar als het resultaat hetzelfde was, dan maakte dat toch weinig uit? “Hij is alleen heel erg strikt. Ik mag niet in de buurt komen van de Snakerocks en ook niet van de Owltree.” Hij kon het niet laten om even met zijn ogen te rollen. “Maar ik ben echt niet bang voor gevaar, hoor!” Integendeel zelfs!