[Open] But on my own I cannot survive

Hij wilde het liefst zo snel mogelijk apprentice worden. Dat kon hij ondertussen niet meer ontkennen. Vooral niet nu de sneeuw weg was en hij alle nieuwe geuren kon ruiken die er waren. Het zorgde ervoor dat hij naar buiten wilde gaan om alles te ontdekken, maar hij was nog geen apprentice. Hij kon het dan ook niet helpen om op het moment bij de uitgang van het kamp te zitten en door de tunnel heen te kijken. Proberend te zien wat daarachter zat en wat voor warriors er doorheen zouden komen.

[Open]

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge kattin was niet vergeten dat Thunderkit het kamp was ontsnapt, dus toen ze een andere kitten gepassioneerd naar de ingang zag kijken stapte ze er zonder na te denken op af en keek ze de jonge kater aan. 'Denk er aan niet uit het kamp te gaan.' Klonk er best wel nors, de warmte in haar stem was verdwenen. Een kitten was meer dan voldoende om haar grijze haren te bezorgen, het was dat ze al grijs was want anders had ze er uit gezien als een van de Elders.

❅

Voor hij ook maar iets leuks door de tunnel kon zien komen sprak er iemand nogal nors naast hem. Hij liet zijn blik naar de medicine cat apprentice gaan en schudde zijn kop kort. "Was ik niet van plan." Hij wist zelf ook wel dat als hij het kamp uit zou gaan hij mogelijk later apprentice gemaakt zou worden en dat wilde hij niet. "Ik was gewoon aan het kijken wie erdoor zou komen." Hoe graag hij ook naar buiten wilde, wist hij dat hij geduld moest hebben.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De grijze kattin keek de iets jongere kater aan, hij zou vast niet te lang meer hoeven wachtten voordat hij zijn Ceremonie zou hebben. Het was gek om te bedenken dat die van haar al een poosje geleden was, dat ze in de tussentijd toch echt zoveel had gezien en mee gemaakt. Goed en slecht, het zou haar vormen maar voordat dat gebeurde moest ze zeker zijn dat de kitten niet het kamp zou verlaten. 'Was ik niet van plan.' Mauwde de gestreepte kitten enkel. 'Ik was gewoon aan het kijken wie erdoor zou komen.' Een matig glimlachje verscheen op het gezicht van de Medicine Cat Apprentice. 'Ik denk dat je beter bij de prooistapel kan gaan zitten, misschien dat je een Warrior of Apprentice dan kan vragen naar diens jachtkunsten.' Elke Apprentice behalve zij, want zijzelf kon niet jagen. Dat had ze immers niet geleerd, haar kennis zou ze in planten en kruiden steken, niet in het vangen van spitsmuizen.

❅

Het advies om bij de prooistapel te gaan zitten was een die hij niet helemaal zag zitten als hij eerlijk was. Vanaf hier kon hij toch misschien nog wat zien van wat zich achter de tunnel afspeelde. Vanaf daar zou hij het niet kunnen zien. Hij schudde dan ook zijn kop. "Nee, ik zit hier goed." En niemand had hem verteld dat hij in de weg zat, dus voor nu zat hij hier goed. "Hoe is het buiten het kamp?" Tenslotte moest ze er al buiten geweest zijn. Ze was een apprentice en niet zomaar een, maar een medicine cat apprentice. Dan wist ze mogelijk meer dan een gewone apprentice of warrior.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De grijze kattin had niks tegen kittens, zelfs al deden ze haar denken aan Beetlekit en de geboorte die ze had mee gemaakt. Een bevalling was niet bepaald voor herhaling vatbaar, al zou ze er vanzelf aan leren wennen. 'Nee, ik zit hier goed,' Mauwde de oude kitten waardoor ze haar kopje schuin hield, het was enkel een voorstel geweest. Ze was al lang blij dat niet elke kitten zo als Thunderkit was en besloot oud en sterk genoeg te zijn om het kamp te verlaten. 'Hoe is het buiten het kamp?' Vroeg de kater nieuwsgierig waardoor een klein, teer glimlachje ontstond en de jonge Medicine Cat Apprentice haar kop kort schuin hield. 'Momenteel erg nat,' Mauwde ze zachtjes, ze begon maar niet direct over Bloodclan en de problemen die de moordlustige katten veroorzaakten.

❅

Onderwerp: Re: [Open] But on my own I cannot survive