Take me where I've never been

Ergens voelde ze zich gedeeltelijk schuldig voor wat er gebeurd was tijdens de gathering. Ze had zelf in de medicine cat den gelegen met Mistkit, omdat die zich niet lekker had gevoeld, maar daardoor had Orchis de kans gehad om de kittens van Eveningglow mee te nemen. Als ze in de nursery had gelegen, dan had ze er misschien wat aan kunnen doen, het kunnen voorkomen. Maar dat was niet iets waar ze nu nog verandering in kon brengen. Het betekende alleen niet dat het schuldgevoel er niet was. Voor nu had ze even de tijd genomen om de nursery uit te gaan en een plekje in het kamp te zoeken. Ergens wilde ze meehelpen met de andere warriors, maar ze wist dat ze Mistkit niet alleen achter kon laten.

[Remnantpaw]

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw kwam met een vermoeide zucht haar den uit gelopen voordat haar blik viel op een knapper gevlekte kattin die nog niet zo lang geleden een kitten had gekregen. Zonder dat bekend was geweest dat ze in verwachting was, haar kitten, Mistkit was echter niet geheel ongeschonden ter wereld gekomen en kort naar de geboorte ziek geworden waardoor ze samen met haar zoontje een poosje in de den had gelegen. Momenteel was Winterbird de Nursery ook uit waardoor de slanke kattin op haar af stapte en haar kopje kort langs de wang van de ander liet glijden. 'Winterbird,' Klonk er warm en lief.

❅

Ze had de nieuwe medicine cat apprentice al aan zien komen voor deze kort haar kop tegen haar aan drukte. Ze had een korte tijd nog in de medicine cat den gelegen nadat ze was gekozen tot medicine cat apprentice. Het maakte alleen geen verschil over het feit dat ze niet mee kon helpen met het zoeken naar Thornstar of voorbereiden om Bloodclan aan te vallen of iets dergelijks. "Remnantpaw, is het druk?" Ze had geen idee hoe druk het was nu qua wonden, niet meer sinds ze weer terug in de nursery sliep.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw wist dat het niet altijd eenvoudig zou zijn, zeker niet als jonge kat om naar op gekeken te worden. Om vragen te moeten beantwoorden waarop ze nog geen antwoord had, om wijsheid te ontwikkelen en kennis te vergaren die maar weinig anderen tot hun beschikking hadden. Ze liep immers niet het pad van een normale Warrior. Dit betekende ook dat ze nooit zoals Winterbird haar eigen kittens zou kunnen krijgen. Niet zolang ze het pad verbonden met de sterren liep. 'Remnantpaw, is het druk?' De jonge Apprentice knikte langzaam terwijl ze haar staart om haar voorpoten heen sloeg. 'Het is zeker niet rustig. Er is altijd wel wat te doen. En straks komen er rond Newleaf en Greenleaf ook vast en zeker meer kittens bij.' Ze keek er ergens ook naar uit om iets moois te zien, een geboorte. Voornamelijk omdat ze op dit moment nog niet begreep hoe heftig die ervaring zou zijn. 'Ik hoop dat Bloodclan verder geen aanval op ons doet en we snel een sterke Leader hebben. Ik mis de kittens van Eveningglow en natuurlijk mis ik Eveningglow ook.' Zelfs al stond de Deputy niet bekend als altijd vriendelijk, het was een goede Deputy geweest.

❅

Het kon waarschijnlijk niet anders, niet na wat er was gebeurd op de gathering en wat er was gebeurd met Bloodclan. Het liefste had ze zelf gevochten of in de nursery geweest zodat ze had kunnen voorkomen dat de kittens meegenomen werden, maar ze was er niet geweest en dat was toch wel iets waar ze mee zat. "Beter niet inderdaad, maar een gevecht is haast onvermijdelijk." Niet als ze Eveningglow terug wilden halen. Het was alleen misschien niet iets dat de apprentice wilde horen, maar het was wel de waarheid. Een gevecht was nu haast niet te vermijden, niet zolang Bloodclan Eveningglow had.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was nog jong, en hoewel sommige Apprentices zouden springen om een goed gevecht, een bewijsdrang hadden. Was zijzelf op dit moment niet een van hen. Natuurlijk, Bloodclan moest voor eens en voor altijd verslagen worden, maar ze wist ook dat katten naar haar en haar Mentor zouden kijken als ze gewond zouden raken. Het was niet alsof de gevolgen van de Gathering haar niet voldoende deed rillen. S'nachts wanneer ze alleen was, dan kwamen haar kinderlijke gevoelens pas naar boven toe, ze probeerde haar beste blik op die van haar Clangenoten te houden. Alleen of dat voldoende was? 'Beter niet inderdaad, maar een gevecht is haast onvermijdelijk.' Mauwde de ervaren Queen waardoor Remnantpaw langzaam haar kopje boog en ongemakkelijk met een oortje trok. Een rilling deed haar vacht opzetten voordat ze langzaam haar staart om haar kleine lichaam heen sloeg. 'Als we het doen... Dan moeten we het goed doen.' Murmelde ze enkel zachtjes. Ze zou haar Leader volgen, dat was een ding wat zeker was. Later, misschien als ze ouder was, zou ze de stem van Starclan in haar Clan kunnen worden. Alleen dat zou nog vele Moons duren.

❅

Als het een andere clan geweest was, dan was het misschien nog op te lossen zonder te hoeven vechten, maar gezien het hier bloodclan betrof ging ze er niet vanuit dat dit vredig te doen zou zijn. Ze wist dat dit niet was wat de jonge apprentice wilde horen, maar het was iets waar ze wel nog vaak genoeg mee te maken zou kunnen krijgen. Zolang Bloodclan er in ieder geval nog was. Ook zou het nooit tussen de vier clans voor altijd goed blijven gaan, maar dat ging ze haar niet vertellen. "We moeten iedereen terughalen." Stemde ze er in ieder geval mee in en niemand zou dood mogen gaan, maar daar kon ze moeilijk over spreken. Zelf zou ze waarschijnlijk niet meegaan. Dat kon niet terwijl ze Mistkit had om op te passen.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw wilde haar jongere vriendin zien, hoewel ze ongetwijfeld nog niet klaar was, mentaal en fysiek, om een gevecht met Bloodclan mee te krijgen. Wellicht was het wel een betere vraag of iemand er ooit klaar voor was om oorlog te voeren. Het was nodig, ze konden hun Clangenoten niet in de steek laten maar dat betekende niet dat het makkelijk was. 'We moeten iedereen terughalen.' Verklaarde de Queen enkel waardoor de jonge kattin langzaam knikte. 'Blijf jij wel bij je kitten dan?' Soms vochten ook Queens, als het echt niet anders kon al hoopte ze dat er voldoende katten zouden blijven om de kittens te beschermen en verzorgen.

❅

Onderwerp: Re: Take me where I've never been