[senior warrior meeting] Now or never

Settleddust was nog beurs van zijn aanvaring met de honden, maar dat betekende niet dat hij zijn stem was verloren. En hij liet nu maar eens zien dat hij ook ontzettend koppig en vastberaden kon zijn. Hij kon nu niet opgeven, niet met alles wat er nu gaande was. Hij was harder nodig dan ooit, dus als iemand ook maar dacht dat hij niet aanwezig was, dan hadden ze het mooi fout. Hij bewoog nog wat houterig toen hij zijn entree maakte bij de medicine cat den. Er waren nog niet veel katten aanwezig, enkel Slatefur. Slatefur was een poes die hij hoog in het vaandel had staan. Hij moest haar misschien maar eens vaker bezoeken. Ze hadden nu één ding gemeen, een bijna dood ervaring. Hij schonk haar eigenlijk automatisch een warme glimlach, ook al wist hij dat ze het niet kon zien. ‘Hey, Slate,’ miauwde hij dan ook vriendelijk, waarna hij knikte naar de leider. De jonge deputy nam wat knullig plaats naast de leider, maar hij was aanwezig en hij zat. Nu eens kijken wat hij te zeggen had.

Loudpaw’s oren prikten naar boven toen hij zijn blik naar opzij liet glijden en zag dat verschillende katten, waaronder Pepperpaw en zijn moeder, naar de den van Acornstar liepen. Hij zag dat Settleddust algauw volgde en zijn interesse was opgewekt. Hij nam aan dat Acornstar een meeting wilde houden dat enkel besproken kon worden met de katten die onder senior warriors en high ranks vielen en daar viel Loudpaw natuurlijk niet onder, maar… Er was een deel in hem dat wilde weten waar hij aan toe was. En ja, hij wist dat als er belangrijke beslissingen genomen zouden worden dat hij dat achteraf wel hoorde, maar hij wilde nu weten waar hij aan toe was. Hij wilde weten of Acornstar nu al actie zou gaan ondernemen. Hij was zichzelf al dagenlang aan het voorbereiden op een onvermijdelijke strijd en hij wilde weten waar hij aan toe was. Zijn blik gleed het kamp door en toen hij zag dat niemand hem in de gaten hield, schoot hij naar voren. Eerst deed hij net alsof hij naar de dirt place wilde gaan en toen hij zag dat niemand echt oog voor hem had, schoot hij op het laatste moment naar links. Er was een richel dat naar Acornstar’s den leidde, maar daar vlakbij was een holte dat net groot genoeg was voor Loud om zich te verstoppen. Hij had geen zicht op de katten die er waren, maar hij kon wel Pepperpaw’s stem vanaf hier horen. Hij maakte zich zo klein mogelijk zodat katten hem enkel konden zien als ze om de richel heen zouden kijken en hij onderdrukte een zucht omdat de ruimte nu niet bepaald fijn was voor zijn grote lichaam. Hij was er vrij zeker van dat deze houding zeer ging doen naar verloop van tijd, maar het was het beste waar hij mee kon aanzetten. Hij richtte zijn blik naar het donkere gedeelte naast hem en wachtte tot de meeting zou beginnen.

Een senior warrior meeting, dit was waarschijnlijk wel nodig voor wat er ging komen. Ze was dan zelf wel niet meegeweest naar de gathering, maar toch had ze genoeg gehoord om te weten dat ze dingen te bespreken zouden hebben. Vooral ook met hoe Acornstar zich had gedragen na de gathering. Maar voor nu nam ze haar plek stil in en wachtte af tot er wat zou gaan gebeuren. Tenslotte was het aan hun leader om eerst te gaan spreken. Er waren nog niet veel katten aanwezig, maar ze wist dat daar snel genoeg wel verandering in zou komen.

...