Young Blood [&Shine]

Hij moest er nog eventjes aan wennen dat hij niet meer langs moest gaan bij Baneflower of Coyote voor zijn training. Hij ging namelijk geen Prey Hunter worden, en dat zat hem nog steeds een beetje raar. Hij had al die zes manen, vol met plezier en enthousiasme, afgewacht tot hij Prey Hunter zou worden, en nu was hij dat niet. Maar als de Tribe of Endless Hunting hem had gekozen, dan vertrouwde de jonge kater hun keuze helemaal. De prijs was gewoon dat de tom er wat aan moest wennen, maar hij was dat al grotendeels, dus het viel nog wel goed mee. Hij had tenminste een goede vriend en een Day naast zich staan om de tribe in balans te houden, of toch voor zover dat het mogelijk was.

‘Hallo, Shine on the outer waves’, klonk een bekende stem achter zich. Hij draaide zich vrolijk om en keek toe met een glimlachje. Het was altijd zo leuk om eens een gesprekje te hebben tussendoor zijn nieuw leventje. “Ik wild je nog feliciteren met het worden van de nieuwe healer to-be’. Oh! Nog een felicitatie! Het voelde zo leuk om gefeliciteerd te worden met iets. “Hey Slate! Dank je wel, het is een grote eer!”, mauwde de jonge kater blij, maar niet al te overenthousiast. Hij wilde graag aantonen dat hij dit ook verdiende, ergens. “Trouwens hoe is het met je, en je kinderen? Alles okey?”

‘Met mij is alles zo goed als maar zijn kan’, sprak de poes met een glimlachje. Ze was al een tijdje hier in de tribe opgenomen en hij vond het natuurlijk heel belangrijk dat iedereen zich goed in hun vel voelde hier. De tribe ontving iedereen altijd met open armen en waardeerden ieder lid ervan. ‘En met Valley, Fang en Twilight gaat alles naar mijn weten ook goed. Ze zijn recent to-be’s geworden, ik hoop dat ze plezier hebben met de training’. Iedere kitten vond het altijd leuk naar to-be te gaan en om training te beginnen krijgen. Zo was hij ook, paar manen geleden maar. “Ben blij om te horen dat alles goed met jullie gaat. De trainingen zijn altijd heel leuk geweest voor mij dus waarschijnlijk zullen ze dat ook zijn voor de drietjes van jou”, vertelde hij haar met een grijns en trok plezierig met zijn oortje. ‘Bevalt jouw training als healer to-be trouwens een beetje?’. Hij was niet echt zeker of zijn trainingen wel goed liepen. Het ding was, ze waren beiden een beetje spoorloos met hoe alles werkte maar alles kwam wel op zijn plaats... Soms. Nou ja, ze hebben tenminste plezier. “Het gaat wel redelijk goed, het is een beetje heel erg anders dan mijn voormalige Prey Hunter training maar het lukt wel”

Alles was wel even wennen, maar op de duur kwam het wel goed. Wat was het leven nu zonder een beetje verandering? Dat zou pas een enorm saai leven zijn, bedacht hij zich. Het was net hetzelfde als een wereld waarin iedereen hetzelfde was en gelijk. Dat zou ook behoorlijk saai zijn, dus uniekheid en verandering waren altijd wel welkom op ieder moment. Het maakte het leven mooier, zelfs al deed het soms zeer. 'Fijn dat je training als healer to-be goed bevalt.' Haar glimlach wekte een warm gevoel binnen hem op. Hij hield ervan als anderen lachten! Dan voelden ze zich meestal goed in hun vel en dat stelde hem vaak gerust. 'Wat houdt zo'n healer training eigenlijk in?', vroeg de bruin met witte poes vervolgens. Hmm, wat hield dat zoal in? Het zette de jonge tom eventjes aan het denken voordat hij uiteindelijk antwoordde. "Het is nu vooral onderzoeken hoe alles werkt hier en daar", vertelde hij. Het was onderzoeken hoe alles moest gebeuren, want eerlijk gezegd waren ze allebei wat spoorloos op het moment.

De kattin leek wat begrip te tonen, iets dat hij wel apprecieerde. Er waren altijd katten die het niet vielen te begrijpen en dat deed je zo alleen voelen, maar hier, met deze katten, bleek het altijd goed te gaan. Dat vrolijkte hem altijd op. ‘Is Fireteller een goede mentor?’, vroeg Slate, waarna ze ging zitten en geïnteresseerd naar hem bleef kijken. “Dat is hij zeker. Hij doet zijn best om mij de dingetjes die hij al kent aan te leren”, knikte hij naar haar toe. Fireteller was een goede jongen, zo jong, maar toch zo volwassen. De zwarte kater snapte soms niet hoe hij dat volhield, maar op een dag zou het hem ook wel lukken. Het was dan ook een serieuze job en hij wilde er zelf ook klaar voor zijn wanneer dat nodig was. ‘Is het normaal hier?’. Wat was er normaal hier? ‘Dat jonge katten de Tribe leiden en genezen en zo?’. De jonge tom ging zelf ook even neerzitten en wikkelde zijn halfwitte, met zwart bevlekte staart rond zijn voorpoten. De hele tijd rechtstaan was niet altijd even comfortabel. “De Tribe of Endless Hunting kiest altijd wie Zij geschikt vinden om de tribe te leiden. Ik heb gehoord dat ze Fireteller hadden gekozen, maar dat de healer die voor hem kwam hem al veel te vroeg verliet waardoor hij al super jong de leiding kreeg”, vertelde hij, nog steeds met een glimlach op zijn gezicht. “Maar we helpen elkaar en zo komen we er samen doorheen! Ze hebben ons niet gekozen als ze niet hadden gedacht dat we het zouden redden"