Let Me Dream Again

Onderwerp: Let Me Dream Again zo 7 maa 2021 - 15:34

Phantomsong

Phantompaw

Phantomsong

Pitiful creature of darkness, what kind of life have you known?

Het begon al laat te worden en eerder vandaag had Phantom zijn apprentice ceremonie achter de rug gehad en dat betekend natuurlijk dat het tijd was om te verhuizen naar zijn nieuwe den. Dit was iets wat hij nog even had uitgesteld. Hij had het lastig gevonden om deze stap te zetten en zijn tijd van het kitten zijn achter zich te laten. Hij zette een paar stappen de den in en merkte op dat de meeste plekken al bezet waren, dat kreeg hij van zijn uitstelgedrag, hij zuchte zachtjes. Zijn oog viel op een Lege plek naast dat van een witte apprentice. Durfde hij daar te gaan liggen? De poes leek een stuk ouder dan hem. Hij aarzelde even. Voorzichtig manoeuvreerde hij langs de al slapende apprentices, Voorzichtig om ze niet wakker te maken. Toen hij aankwam bij het lege nest rook het bekend, Heatherstorm. Zou dit zijn mentor haar nest zijn geweest? Heatherstorm was zelf ook nog maar vandaag verhuisd dus de kans was niet onrealistisch. Hij plofte zichzelf neer en begon zijn vacht te wassen. Hij strekte zijn achterpoot uit om ook zijn buik te kunnen wassen en sloeg per ongeluk de witte poes in zijn rug. Oh nee. ”Sorry sorry sorry! Het spijt me” fluisterde hij zodat niet alle apprentices wakker hoefde te worden.

@Icepaw"

❅

Onderwerp: Re: Let Me Dream Again wo 10 maa 2021 - 21:01

Icepaw had maar met een half oor naar de ceremonie geluisterd. Het was geen ceremonie geweest waar ze echt bij had moeten zijn en er waren ook geen katten genoemd waar ze echt goed contact mee had. Waarschijnlijk zou het weer haar eigen ceremonie zijn over twee manen en Icepaw kon niet wachten op dat moment. Niet per se omdat ze wilde verhuizen uit de apprentice’s den, maar eerder omdat ze dan eindelijk voor een deel aan haar broers had bewezen dat zij ook wel kon wat zij konden. Icepaw merkte de twijfel van de nieuwgekomen apprentice niet op en was zo diep in gedachten verzonken dat ze pas uit haar gedachten getrokken werd toen ze een trap tegen haar rug voelde. Haar grijze blik schoot geërgerd naar opzij, al werd die wat milder toen ze de blik ontmoette van een nieuwe apprentice. “Zorg er gewoon voor dat je het niet opnieuw doet,” sprak ze op een geïrriteerde toon tegen hem. Ze merkte nu pas op dat hij het lege nest naast haar opvulde en draaide haar lichaam naar hem toe. “Je ceremonie was vandaag toch, niet?” vroeg ze op een al iets vriendelijkere toon aan de kater. Ze had immers niks aan hem als hij de hele tijd bang ging zijn voor haar en een trillende apprentice naast haar doorheen de nacht zou echt vervelend worden, dus zou ze maar een beetje haar best doen om te socialiseren. Een beetje maar.