I'm sexy and I know it!

Onderwerp: I'm sexy and I know it! zo 5 feb 2012 - 13:47

&Dotpaw

Met zijn heupen lichtjes weigend kwam Mockingjay poot voor poot het kamp binnen. In zijn mond bungelde een vers gevangen houtduif. Het was een goede jacht geweest, en hij had veel kunnen vangen. Zijn staart zwiepte in een kadans op en neer, een moederkat drong net door de doornstruiken van de Nursery uit, haar vacht glom, in de miezer die neerdaalde als ijzel uit de lucht. Haar adem blies wolkjes, die langzaam verdwenen in de lucht. Ze keek naar hem, haa ogen glommen. Hij knipoogde charmant naar haar, en ze keek ner op de grond, met ogen vol genegenheid. Dat was hij, een Hartbreaker, hoeveel ontelbare kattinnen hadden wel niet aan zijn lijf gehangen, en nog geloofde ze in hem, als de ware iedereen. Hij was gewoon te sexy voor woorden. Terwijl de moederkat weer de doornstruiken richting de piepende bolletjes ging, maakte Mockingjay voort, de regen die op zijn vacht viel ,maakte het nat, en daardoor glom het niet meer enzag het in zijn ogen er lelijk uit. Met een prachtige sierlijk boogje, als een acrobaat, belandde de houtduif netjes op de top van de prooistapel, wat was hij toch perfect, hij kon alles, wist alles en bovendien, hij was onweerstaanbaar, als de kattinnen hem al zagen dan vielen ze al flauw. Een prachtig mooie vacht verscheen, en de jonge aprrentice naderde hem, de mooiste vacht die hij ooit gezien had. Maar wacht, hij schudde zijn kop, niemand was zo onweerstaanbaar als hem, dit kon niet, met nonchalante passen liep hij de jonge Dotpaw af, nee, dit was geen concurentie voor hem, hij was de mooiste van het land, nee de mooiste van de wereld. Hij begroete Dotpaw luchtig,''Dag schoonheid, opweg naar de prooistapel?'' zijn ogen twinkelde uitdagend, hij had wel zin in een gesprekje, maar niet eentje over koetjes en kalfjes, nee wel iets uitdagends.

Met kleine pasjes die elkaar netjes opvolgde kwam een zwart-gevlekte Apprentice haar den uit. De prooistapel had een verleidelijke verse geur, en het gaf haar een prettig gevoel in bladkaal. Ze zocht met haar moeie ogen naar de verleidelijke stapel vlees. Goed, hij was niet groot, maar er was tenminste wat te vinden. Ze liep er onvestoord naar toe. Haar zwarte staart zwiepte rustig. De ochtendzon verwarmde haar vacht dan wel licht, maar kon de bladkaal kou niet tegenhouden. Ze hield haar pas in toen ze een stem voor zich hoorde. Wanhopig zocht ze naar de, in dit geval kater, die haar had aangesproken. Ze lichtte haar hoofd op. Voor haar stond een grijze tabby, met diepgroene ogen. Hij stapte naderbij. Het was Mockingjay. Hij zag er perfect uit, zoals hij dat altijd maar deed. Ze wist dat ze zich niet op zijn terrein zou moeten wagen in het teken van liefde. Ze richtte haar ogen op de hemel. "Dag schoonheid, opweg naar de prooistapel?" ze sloeg haar ogen weer neer. In zijn ogen zag ze een uitdagende twinkeling. Ze was gevleit door zijn charmes, maar wist deze te negeren. Die kater kon met geen poot afblijven van elke poes die hij zag. Als ze ook maar in staat was een bijzondere relatie met hem op te bouwen zou ze hem binnen no-time met een andere poes kunnen spotten. "Ja, Mockingjay. Ik ben op weg naar de prooi stapel. En als je het niet erg vind, ik heb een maag om te vullen," ze schrok zelf van haar reactie, maar stapte met dezelfde eigewijze tint langs hem, in de hoop nog een muis te kunnen pakken.

Zijn ogen glommen terwijl hij naar Dotpaw toeliep,''Dag schoonheid, opweg naar de prooistapel?'' sprak hij met tedere stem en zijn ogen twinkelden, heerlijk als katinnen voor hem vielen, het gaf hem een kick, maar hij wist dat hij niet voor Dotpaw kon vallen, hij was te mooi voor haar en ze was ook nog eens een beetje te jong, al zat hij ook nog in zijn prachtjaren, en ide moesten goed gebruikt worden. Dotpaw sloeg haar ogen even neer, ha ze viel voor hem! Maar ze onderdrukte haar gevoelens, wat Mockingjay niet vaak was tegengekomen. "Ja, Mockingjay. Ik ben op weg naar de prooi stapel. En als je het niet erg vind, ik heb een maag om te vullen," Ze leek even te schrikken maar herstelde zich even. Mockingjay zelf stond ook even Perplex, maar hetstelde zich. Met zachte pootptrip haalde hij haar weer netjes in en met een zachte glimlach sprak hij:''Laat mij hetzelfde gevoel hebben, en laten we even gezellig meepraten onder het genot van een muisje,'' de twinkeling was verdwenen en had plaats gemaakt voor een grijns, hij ovnd het ook wle leuk om kattne te pesten, hij was ook niet bepaald de serieuste (is dat een woord?) kat op aarde, maar je kon een aardig gesprekje met hem voeren. Hij griste even een dun muisje van de prooistapel, vlak voor Dotpaws neus.''Waar zullen we gaan zitten?'' Vroeg hij opgewekt, en de twinkeling was weer gekomen. Hij gooide het muisje even neer, spuugde even wat haartjes uit en pakteh et weer op, vragend keek hij naar de prachtig gevlekte poes.

Meest serieuze I think ^^

Dotpaw draaide haar kop toen Mockingjay een poging waagte haar aandacht terug te trekken. "Laat mij hetzelfde gevoel hebben, en laten we even gezellig meepraten onder het genot van een muisje,'" sprak hij. Dat is wel heel intiem gedacht voor zo'n muisje. Ze had door dat ze niet van hem af zou komen. "Natuurlijk Mockingjay. Deel die gevoelens die je voor die muis hebt eens met me," ze wou een muisje pakken, maar Mockingjay griste deze voor haar neus weg. Licht beledigd keek ze Mockingjay aan. Had hij sowieso wel gevoelens voor anderen, of dacht hij slechts aan zichzelf? Haar vraag werd snel beantwoord. "Waar zullen we gaan zitten?" in zijn ogen verscheen weer een vurige twinkeling. Even keek Dotpaw hem uitdgend aan. Toen pakte ze een vinkje en liep zonder iets te zeggen langs hem. Met een zwiepje van haar staart liet ze hem zien aar te volgen. Ze ging een klein stukje van de Nursery af zitten, en knabbelde daar rustig haar vinkje op.

Dotpaw keek hem uitdagend aan, ze hield wel van een spelletje dus. Ze draaide zich om, een nette strakke draai en met een zwiep van haar staart vertelde ze dat hij achter haar aan moest komen. Als een mak lammetje, op een humoristische manier trippelde hij achter haar aan. Ze ging vlak bij de Nursery zitten, en begon rustig haar vinkje op te knabbelen. Onderweg deelde Mockingjay nog wat knipoogjes uit, die ware nvoor vandaag nog niet op. Zijn poten liepen in een kadans richtind Dotpaw, een aantal kattinnen keken jaloers naar het tweetal, wie wilde nu niet met Mockingjay lunchen?''Vertel eens, Dotpaw, hoe staat je training?'' Snorde hij vrolijk, terwijl hij aan de kop van de muis begon te nagen. Hij was bewust van de andere katten om zich heen, en af en toe gaf hij even een Sexy knipoog, en de katten liepen dan blozend door, even vergetend wat ze eigenlijk aan het doen waren. Hij richtte zich weer op Dotpaw.'Je zal vast een prachige warrior worden schat,'' Snorde hij, en hij knioogde verlijdelijk, Knipogen deed hij gewoon vaak, dus was hij er ook nog eens goed, en bedreven in geworden. Hij zuchtte even, en knabbelde verder aan zijn muis, wel eens waar een beetje afwezig, maar hij at hem netjes op, hij moest goed aan zijn lijf denken.

(De anderen hebben mijn inspi opgeslokt D:)

Mockingjay kwam op een sierlijke manier naar Dotpaw lopen. Hij keek fier om zich heen en ving de jaloerse blikken op. Maar het slechte nieuws was dat hij zijn aandacht op haar niet afwendde. ''Vertel eens, Dotpaw, hoe staat je training?" En daar ging haar stemming, wat er dan nog van over was. "Ehh.. Ik heb er nog geen een gehad.. Ik.. Cloudsong en Leafpool.. Ze hebben me beiden geen enkele training gegeven," een flauw glimlachje speelde rond haar lippen. "Je zal vast een prachige warrior worden schat," wat wazig keek Dotpaw Mockingjay aan. Wat voor een spelletje speelde hij met haar? Ze wist niet of ze het onprettig vond. Hij irriteerde haar een beetje, maar zijn geplaag maakte haar in een wat positievere sfeer. Ze kneep haar ogen tot lichte spleetjes. Hij meende helemaal niks van wat hij zei. Misschien een klein beetje. Hij probeerde haar naar hem te verlangen, maar ze wist dat hij niet op haar uit was. Hij kon beter krijgen, dat wisten ze allebei.

Dotpaw leek niet zo in de stemming te zijn met hem erbij, maar Mockingjay negeerde het, en ving nog even een blik romantische blik op van een prachtige gevlekte moederkat op. Hij glimlachtte, en opeens had hij er niet meer zoveel zin in. Dotpaw begon te praten, en hij richtte zijn aandacht op haar, terwijl hij knipoogjes uitdeelde. Hopelijk vielen er geen katten flauw, dat was voor hem zelfs teveel. "Ehh.. Ik heb er nog geen een gehad.. Ik.. Cloudsong en Leafpool.. Ze hebben me beiden geen enkele training gegeven," Een flauw, simpel lachje speelde rond haar lippen. Hij glimlachtte charmant terug.''Je zal vast een goede warrior worden schat,'' sprak hij, niet helmaal met zijn gedachten bij haar eerder vertelde verhaal. Dotpaw keek hem wazig aan, net toen Mockingjay wegkeek, maar hij zag de blik. Katten liepen in en uit, keken naar het paar, jaloerse blikken, verleidelijke blikken, knipogen, het werd hem even teveel, en hij voelde hoe hij het warm kreeg onder zijn huid. Hij knikte even, alsof er een vraag aan hem werd gevraagd, maar er heerste alleen maar stilte tussen de twee. Hij zuchtte even, en staarde naarh et karkas van het beest wat hij zojuist had gegeten, het leek ineens niet goed op de maag te vallen. Dotpaw kneep haar ogen tot lichte spleetjes, en leek hem te onderzoeken.''Is dat je,''Ik denk nu,'' gezicht?'' graptte hij,en een onzeker lachje kwam op zijn mond tevoorschijn. Er ging iets grondig verkeerd, heel verkeerd.

(Mockingjay heeft een chronische ziekte waardoor hij geen pijn kan voelen.)

Mockingjay had een vlugge reactie op haar onderzoekende blik. "Is dat je 'Ik denk nu' gezicht?" Dotpaw kon aan deze reactie horen dat hij zich niet helemaal in balans voelde, op de manier hoe zijn grijns een onzekere tint kreeg, en de uitstraling van zijn ogen. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht. Wie had dat gedacht. "Knap gezien," moest Dotpaw toegeven, "Wat denk je hiermee te berijken Mockingjay? Nog een poes die hopeloos van je wordt?" een plannetje borrelde op in haar hoofd. Wat nou als ze de rollen omdraaide, om hem te laten voelen wat hij andere katten aandeed. Ze stond op en liep een rondje om hem heen. Normaal zou ze dit niet durven uit te voeren. Maar wat er nu met haar aan de hand was..? Ze had zich in tijden al niet zo zeker gevoeld. Het voelde.. Alsof ze vrij was. Alsof ze een lange tijd geen adem had kunnen happen, en nu boven water dreef. Haar staart zwiepte onder zijn bek door met een sierlijke zwaai. Ze ging voor hem zitten en keek hem met een zwoele blik in de ogen.

"Knap gezien," moest Dotpaw toegeven, en Mockingjay lachtte even onzeker, terwijl zijn staart een aantal keer op en neer zwiepte. "Wat denk je hiermee te berijken Mockingjay? Nog een poes die hopeloos van je wordt?" Mockingjay aarzelde, dat kon je zien in zijn ogen, en hij staarde even weg,toen keek hij weer dapper naar zijn gesprekspartner. Haar staart zwiepte onder zijn bek door met een sierlijke zwaai. Mockingjay aarzelde weer, waar was Dotpaw op uit? Ze ging voor hem zitten en keek hem met een zwoele blik in de ogen. Hij krabbelde van achteren oveeind, en zijn vacht leek ineens ietwat gehavend.''Stop!,'' Sprak hij zwaarademend, en zijn borskas rees zwaar op en neer. Zijn ogen gingen schichtig heen en weer, niemand merkte het gelukkig op. De zon verdween achter een wite wolk, en de schaduw dreef even over het grasveld. Hij draaide zich vlieg en vlug om, en holde even naar de prooistapel, zo bedoelde hij het niet, wat was er mis gegaan? Hij opende zijn bek, om frisse lucht binnen te halen, maar het leek alsof deze even helemaal op was. Hij zag even zwarte vlekjes voor zijn ogen, en hij wankelde even. Hij had geen idee of Dotapw achter hem stond, maar hij mompelde iets wat op''Ik voel me niet goed,'' leek. Hij viel op zijn achterste, maar stond weer op om even naar de schaduw te lopen, de zon was immers weer gaan schijnen. De schaduw voelde koel aan, en de zwarte stipjes namen af. Hij ging liggen, en schichtig keek hij naar Dotpaw.

Dotpaws schuldgevoel rees toen ze Mockingjays reactie zag. Hij krabbelde naar achter, en had moeite met bij zinnen komen. "Stop!," Sprak hij zwaarademend, en zijn borskas rees zwaar op en neer. Zijn ogen gingen schichtig heen en weer. De zon verdween achter een wite wolk, en de schaduw dreef even over het grasveld. Hij draaide zich in een razend tempo om, en holde even naar de prooistapel. Hij opende zijn bek, om frisse lucht binnen te halen, maar zijn poging kwam uit op een resultaat dat er meer uit zag als een vis op het droge. Hij wankelde even. Hij mompelde iets wat op ''Ik voel me niet goed,'' leek. Hij viel op zijn achterste, maar stond weer op om even naar de schaduw te lopen. De zon brak weer door en verwarmde het kamp. Snel hobbelde Dotpaw achter hem aan en keek naar hem. Hij zag er ineens klein uit. Als een kitten die net geschrokken is, van een geluid die hij nog niet kende. Dotpaw bleef even achter hem zitten en liep toen naar zijn voorkant. Ze ging liggen met haar kop op haar poten en keek hem schuldig aan. "Sorry," mompelde ze, "Ik had niet verwacht dat het je zo zou grijpen," ze keek hem recht aan. Hij ging liggen en leek weer gekalmeerd. Haar blik werd beantwoord door twee schichtige ogen. Hij was dit niet gewend. Dat had hij wel duidelijk gemaakt.