Eat, Moon! I don't want you dead! [Moonwish]

Vrolijk trippelde hij door het bos, zijn gedachtes waren niet geheel waar ze wezen moesten. Hij had daarnet gezegd dat hij ging jagen. Maar van jagen was er nog niet veel in huis gekomen. Telkens als hij dacht iets te horen, moest hij denken aan Moon. Zijn Moonwish. Hij moest telkens weer denken aan haar jachttechnieken die stukken beter waren dan de zijne, maar dat kon hem niet schelen. Plots voelde hij een harde bonk tegen zijn hoofd die hem deed opschrikken uit zijn gedachtes. Pas een paar seconde later voelde hij de pijnscheut die erbij hoorde. 'Auch' zei hij zuchtend en keek even naar de boom waar hij was tegengebotst. Waarom moet jij hier staan? dacht hij, Ow ja, het is een bos. Midgetstripe zuchte en keek even om zich heen. Hij besloot er dan maar zijn gedachtes bij te houden. Toen hij plots geritsel hoorde, dreven zijn gedachtes nog even af naar Moon, maar al snel schudde hij met zijn hoofd om die gedachte even uit zijn kop te zetten. Daar moest hij nu niet aan denken. De prooi daar ging het om. Zijn oren en ogen schoten alle kanten op op zoek naar het dier. Het bleek een konijn te zijn en daar was hij maar al te blij mee. Stil sloop hij naar het dier toe, hij zou het te pakken krijgen. Dat wist hij zeker. Nu ja, of wou hij zeker. De kater spande zijn spieren en maakte zich klaar om te springen. 3, 2, 1... Met een krachtige sprong belande hij met zijn nagels in de rug van het dier. Snel beet hij het dood om onnodig leed te voorkomen. Met het konijn in zijn bek liep hij naar het kamp. Zijn pootkussentjes klonken als zachte plofjes op de bodem en zijn ogen keken vrolijk voor zich uit. Toen hij eindelijk het kamp inkwam, liep hij rechtstreeks naar de prooistapel. Dat was zijn bedoeling tenminste, plots zag hij vanuit zijn ooghoeken Moon zitten. Rustig trippelde hij naar haar toe. Ze was duidelijk een beetje verdikt, hmm, vreemd. Maar hij zou er niks over zeggen, dat deed je niet bij een poes. 'Hey Sweetheart!' zei hij glimlachend, 'Heb je honger? Want ik heb wel een koijntje voor je als je wil.' Rustig legde hij het konijn voor haar neer.

Langzaam opende Moon haar ogen. Het was licht geworden buiten, tijd voor een nieuwe dag dus. Haar gedachten gingen uit naar Midget, haar Midget.. Ze waren echt verliefd op elkaar geworden en na het gezellige middagje jagen, was het heel gezellig geworden. Zoiets had ze nog nooit eerder meegemaakt. Hij was echt te lief voor haar, al was hun vriendschap en liefde gegroeid uit een hevige ruzie. Voorzichtig stond ze op. Het ging steeds moeilijker, en de boosdoener daarvoor was haar buikje. Die was heel wat gegroeid, gewoon duidelijk dikker. Ze had de laatste tijd niet heel veel extra gegeten, maar misschien toch net teveel? Of het moet een andere reden zijn. Het zou kunnen dat die gezellige avond was uitgelopen op.. Maar nee, dat kon niet. Ze wilde er niet aan denken als dat was gebeurd. Ze kon zich niks meer herinneren van die avond, het was zeker weten wel heel gezellig geweest. Maar toch, dat kan toch niet? Nou ja, ze hield het maar op dat ze teveel had gegeten. En waarschijnlijk was dat ook zo, al kreeg ze wel een slecht gevoel.. Het leek alsof dat wou zeggen dat ze zwanger was, en kittens in haar kleine buikje had. Zij en Midget waren nog maar net samen, en dan een stelletje vervelende mormeltjes erbij? Dan gingen ze wel iets te snel.. Ze rekte zich uit en waggelde weg van haar slaapplaats. Daar zag ze Midget. Een glimlach verscheen direct op haar zwart-witte gezicht. Hij keek raar, en ze dacht direct aan haar buikje.. Het zou wel opvallen, dacht ze verdrietig. "Hey Sweetheart!" zei hij glimlachend. Oké, dat klonk wel wat overdreven.. "Hoi Midget," zei ze kalm, maar lieflijk. "Heb je honger? Want ik heb wel een konijntje voor je als je wil." Rustig legde hij toen een konijn voor haar neer. Ze schudde haar hoofd en zei zacht: "Nee dankje, maar je moet hem naar de voedsel stapel brengen.." Ze ging nu zeker niet meer eten. Ze wist nog dat ze wel steeds meer honger kreeg, terwijl ze soms gewoon al helemaal vol zat. Maar dan bleef ze maar eten en eten, maar toch kreeg ze nooit een vol gevoel. Ze at zeker één keer zoveel als eerst. Dit kon niet, ze moest zwanger zijn.. Maar ze kon het niet opbrengen het tegen hem te vertellen, ze schaamde zich. Ze liet niks merken en glimlachte lief naar haar geliefde.

"Nee dankje, maar je moet hem naar de voedsel stapel brengen.." zei Moon zacht, en glimlachte iets later lief naar hem, hij twijfelde even. 'Owkeej', zei hij toen, je kon de lichte twijfel nog in zijn stem horen. Op de een of andere manier voelde hij dat er iets niet klopte, wat het was wist hij niet. Maar iets klopte er niet, dat wist hij zeker. Toch bracht hij het konijn naar de prooistapel, ondertussen dacht hij na, wat klopte er toch niet? Was het hoe Moon ded, of lag het aan het konijn? Nu ja, lag het dus aan dat ze geen honger had? Het zou wel kunnen kloppen, meestal at ze wel rond deze tijd. Snel gooide hij het konijn op de stapel en liep weer terug. Even dwaalde zijn gedachtes af naar gisteravond, waarvan hij eigenlijk niks of toch nauwelijks nog van wist. Hoe dat kwam? geen idee, een deel wist hij nog, maar hoe later het werd, hoe meer hij vergeten was. Even keek hij op en zag dat hij nog niet zo ver meer van moon was. Hij glimlachte even naar haar en liep snel nog het laatste stukje. Rustig ging hij weer voor Moon zitten en keek haar even aan. 'Is er soms iets?' vroeg hij bezorgd, 'Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt, maar ik weet niet wat.' Even dacht de kater na, 'Weet je zeker dat je geen honger hebt?' vroeg hij toen voorzichtig en keek haar rustig aan. Misschien was er echt niks, maar toch wou hij het zeker weten. Moon gedroeg zich zo vreemd, alsof ze iets achterhield. Moon was een meesteres in liegen en achterhouden, maar langzaam aan begon hij door te krijgen wanneer ze zoiets deed. Deze keer was het enkel een vermoeden, hij wist het niet zeker, maar hij voelde het gewoon. Midget's blik was ondertussen even afgedwaald naar de grond en hij keek de poes weer aan.

Onderwerp: Re: Eat, Moon! I don't want you dead! [Moonwish]