Change of scenery

Tijdens hun reis hier naar toe en de klim naar boven was het groepje nog bij elkaar gebleven, maar met niet een direct aanvalsplan was het gebeurt dat de vier zich wat meer opgesplitst hadden. Ook Stalked, de grote poes die vooral als extra spieren was meegegaan merkte dat ze al snel haar eigen kans nam om het gebied op haar eigen tempo te kunnen bekijken. Ze hadden nu het doel om katten van die Tribe mee terug te nemen als versterking voor de Elite. De mindset van de Elite kennend zou dit wel goedschiks of kwaadschiks gaan, wat bepaald werd door wie ze het waard vonden. Stalked stond wel wat bekend om haar meer rustige sfeer en weinig vertoon van emotie, met geen gevaarlijke blik in haar ogen was enkel de halsband en haar lucht de waarschuwingen die men had om haar afkomst. Deze details betekende niet dat ze echt zacht was, ze werkte in opdracht en die opdracht zou ze dan ook uitvoeren. Hooguit niet te dramatisch, met bangmakerij. Tenslotte was Stalked meer to the point en hield ze er niet van om dingen onnodig langer te maken dan ze moesten zijn. Voor nu moest Stalked toegeven, genoot ze stiekem wel wat van de nieuwe omgeving. Een groot gedeelte van haar leven had ze vastgezeten, daarna de vrijheid gekregen die ze zelf weer had weggegeven door de Elite te joinen. Maar wat kon je echt verwachten van een poes die niks anders kende en die achterkwam dat ze de verkeerde vertrouwt had. In de Elite kon je de meesten niet vertrouwen en daar kon je tenminste zeker van zijn. Allerlei leden die zichzelf maar al te graag bewezen, zonder blikken of blozen hun klauwen in elkaar staken en vochten voor het plezier. Ook als Bloodclanner was je niet veilig voor je clangenoten en als ze het nodig vonden was je einde vlug daar. Ze hadden katten nodig die ook zou konden denken of die snel genoeg met die policy eens zouden zijn. Al verwachtte Stalked niet dat Zmeura echt specifiek voor zulke katten zou zoeken en de rest met rust zou laten. De boodschap was duidelijk immers, dus ze zouden ook wel onwillige nieuwe leden meenemen. Of het haar wat uitmaakte? Ergens diep van binnen wel, maar zulke twijfels drukte ze gewoon weg. Voor nu liep ze door een met sneeuw bedekt veld heen, haar dikke vacht prijzend voor zijn warmte. Haar gele ogen hielden de omgeving goed in de gaten, niet alleen voor mogelijke nieuwe leden maar ook vanwege de gevaren waar ze voor gewaarschuwd was.

-Frozen

Frozen was er voor de eerste keer sinds tijden weer eens alleen op uit getrokken. Aangezien ze al best wat seizoenen als Prey Hunter achter de rug had en ze flink wat spieren en ervaring had opgebouwd, vertrouwde ze wel dat het een goed tripje zou zijn en dat ze geen gekke dingen tegen zou komen. De Tribe had een algemeen vriendelijk beleid tegenover buitenstaanders en tot nu toe had dat hun enkel geholpen en niet in de problemen gebracht. Dat wilde niet zeggen dat ze zich zomaar door elke kat lieten doen en dat ze een dreiging heus wel aan konden. De Cave Guards die hun grot beschermden, waren één en al spier, nog meer dan Frozen en zij konden echt wel vechten als het moest. Nee, Frozen was er wel gerust in dat de Tribe veilig was. De kattin had gewoon heel even tijd nodig voor zichzelf. Ze hield van haar Tribe, maar soms waren er van die momenten dat ze even alleen wilde zijn met haar gedachten en dan zonderde ze zich af. De poes liep één van de lagere toppen voorbij en rook een scherpe geur dat haar tegemoet kwam. Niet van de Tribe en ook van geen enkele buitenstaander die ze tot dusver had geroken. Ze kwam tot stilstand toen ze een poes verderop zag, één en al spieren. Ze zou best wel voor Cave Guard kunnen doorgaan, ware het niet dat haar geur verraadde dat ze helemaal niet bij de Tribe hoorde. Frozen liet haar blik naar beneden glijden en zag de halsband om de nek van de poes. Ze trok met haar oortje en kwam dichterbij. “Hallo,” sprak ze op een beleefde, maar terughoudende toon. “Met wie heb ik het genoegen om kennis te maken?”