Nachtelijke wandelingen hadden altijd onderdeel uitgemaakt van zijn routine, vandaag was geen uitzondering. De sneeuw maakte een zacht krakend geluid onder zijn poten toen er een veelvoud van geuren zijn neus indreven, ondanks dat de Gorge iets verderop een oorverdovend geluid maakte rook hij dat het om meer dan vijf katten ging en .. Rogues? Zijn vacht prikte ongemakkelijk terwijl hij verder liep en een paar staartlengtes van de Gorge ging zitten en probeerde te focussen onder het licht van de nieuwe maan. Schimmen verplaatsten zich door het gras in de richting van RiverClan. Hmm, dat was interessant als zei hij het zelf. Op zijn gemak liet hij zich op zijn kont vallen en keek naar het donker met schimmen. Wat was daar gaande?

Het ging er flink op aan de overkant. Het krijsen van woede en pijn, maar niet de pijn van verlies. De pijn van verlies ging door merg en been en verkilde je tot op het bot. Zijn gevlekte ren draaide naar voren toen hij het verknipte woord van ''…Clan!’’ hoorde. Hij rekte zijn nek om iets te zien maar onder het licht van de nieuwe maan viel er maar weinig te zien. Jammer, oprecht jammer. De kater onderdrukte een geeuw en keek ook stomverbaasd op toen er een andere kat bij hem kwam zitten. "Goh, dat ziet er gezellig uit.” miauwde de nieuwkomer. De geuren die van de kat afkwamen deden zijn vacht rimpelen in afgunst, de geur van rogue gemixt met BloodClan dreef zijn neus in maar het scheen de ander niet heel erg te deren. “Far from home, are ye?” miauwde hij en trok met zijn oren. Als er een rogue hier was waren er misschien meer. Hoewel hij niet langer meer het bewind voerde in WindClan maakte deze vreemde verschijning hem toch achterdochtig.

Zijn gevlekte oren wiebelden en hij keek even vragend naar de bruine kat naast hem. Wat een fijn vaag antwoord was dat. Voor hem zag hij weer schimmen over en weer springen en hij liet zijn blik op het schouwspel rusten, dat hij hier gezelschap had gekregen was wel prima. Maar waarom deze gehavende kater hiernaartoe was gekomen? Hem een raadsel en voor de ander een weet. Een verdwaalde streep maanlicht viel op de rivier die tussen hem en de twee vechtende Clans. Het gebulder leek even te verstommen toen zijn gedachtes teruggingen naar de laatste keer dat hij hier had gestaan, kokend van woede en door verdriet overmand.