"Ik vibe gewoon met wat rock muziek"- Ema 2021

Trots huppelde de poes het kamp in met een dikke muis in haar bek. Ze had het helemaal zelf gevangen zonder hulp van haar mentor en des te meer prooien ze ving zonder haar mentors hulp, des te beter. Zo kon ze sneller te allerbeste warrior ter wereld worden. En al deed ze al zo haar best op elke training die ze meemaakte, buiten de trainingen nog meer dingen doen voor de Clan kon dan ook geen kwaad. De grijze poes stapte naar de prooistapel toe en legde de dikke muis neer. Bij zichzelf dacht ze even na of het een goed idee zou zijn om nog eens terug te keren om te zien of ze nog wat meer kon vangen, maar ze ontmoette de ogen van een grootse Senior Warrior en ervan weglopen zou wat onbeleefd zijn. “Hallo Butterpact”, mauwde ze beleefd en trots tegen hem. Ze was een erg goede apprentice.



+Butterpact

De laatste tijd had Butterpact moeite om in gang te schieten. Er was veel gebeurd de afgelopen tijd, dingen die een negatieve invloed op hem hebben. Eigenlijk was het zijn dochter die ervoor zorgde dat hij niet helemaal gek zou worden en geen rare dingen zou doen. Hij miste de tijd toen hij en zijn broer nog tegen elkaar bikkelden en hij had spijt van de gemene dingen die hij tegen zijn broertje had gezegd. En nu was hij er niet meer, al vele manen. Butterpact vroeg zich af of Butterstar hem al had gezien. Ze konden niet met elkaar praten en dat vrat wel aan hem, want Butterstar was er altijd voor hem geweest om hem te troosten. En nu had hij het gevoel dat hij het alleen moest doen. De blik in de kater zijn ogen werd weer iets helderder toen hij Bristlepaw het kamp in zag trippelen. Haar opgewonden tred deed hem denken aan de tijd dat hij nog zelf apprentice was geweest, trots en onwetend. Een zwaar gevoel nestelde zich in zijn binnenste, maar hij probeerde het te onderdrukken toen Bristlepaw zich naar hem richtte. “Dag Bristlepaw,” sprak hij met een klein knikje. “Heb je die muis daar zelf gevangen?” vroeg hij en hij knikte naar de prooistapel.

'Dag Bristlepaw', begroette de oudere kater haar met een klein knikje. 'Heb je die muis daar zelf gevangen?', vroeg deze vervolgens. Haar amberen blik gleed naar de prooistapel, waarna ze bijna leken te glitteren toen ze haar zelfgevangen prooi in beeld zag. "Ja, die heb ik helemaal alleen gevangen!", gaf ze trots toe. Dit was al een erg goed teken dat ze op weg was naar het goede warrior zijn en het deed haar een goed gevoel hebben. Haar stress had haar voor de jacht nog wat terug doen houden, maar ze was er uiteindelijk voor gegaan en het was goed gelukt. De zilveren poes wilde haar vader trots maken, zelfs al zat die nu in Starclan. En dat kon alleen als ze goed zou trainen.

Butterpact dwong zijn mondhoeken omhoog naar een glimlach toen ze haar woorden sprak. Dat hij zich ellendig voelde, wilde niet zeggen dat de rest van zijn Clan dat ook moest doen. Bovendien hield hij er liever de schijn op dat het goed ging dan dat ze er achter zouden komen dat hij zich miserabel voelde. Dat paste niet bij het sterke karakter dat hij voor zichzelf in gedachten had. “Het ziet er naar uit dat RiverClan er binnenkort een waardevolle warrior bij zal hebben,” zei hij met een knikje naar haar. “Hoe gaat het met de rest van je training? Lynfang is je mentor, is het niet?” Als dat nog steeds zo was, dan kon RiverClan er zeker wel op rekenen dat Bristlepaw een goede warrior zou worden. De kater had al meerdere apprentices gehad en Butterpact wist uit eigen ervaring dat hij goed was in wat hij deed.

Ja, zij zou zeker een goede en grootse warrior worden in de toekomst! Met haar siblings aan haar zijde en haar vader die trots zou toekijken vanuit Starclan. Ze zou de beste van de beste worden! 'Het ziet er naar uit dat RiverClan er binnenkort een waardevolle warrior bij zal hebben', sprak de oudere cyperse kater met een knik naar haar. 'Hoe gaat het met de rest van je training? Lynxfang is je mentor, is het niet?'. De zilvere, pluizige apprentice knikte groots en enthousiast. "Mhm. Hij is één van de meest top-kwaliteit mentoren die er bestaat en ik ben blij dat hij mijn mentor is", gaf de jonge poes mee met een tevreden blik. Lynxfang zou haar inderdaad kunnen vormen tot de warrior die ze wilde worden, om aan iedereen te bewijzen dat ze meer waard was dan ze dachten, en om ze trots te maken. Ze geloofde dat Riverclan nog beter zou worden als zij een warrior zou worden.

Het leek erop dat hij juist had gegokt. Het was dan ook geen verrassing voor hem toen de kater in de smaak bleek te vallen bij de apprentice. De kater had er al aardig wat manen op zitten als warrior zijnde en dus kon het niet anders dan dat hij zijn apprentices een goede training gaf. “Dan zal er inderdaad geen twijfel over bestaan dat je een goede warrior zal worden, Lynxfang kennende,” zei hij op een rustige toon tegen haar en hij dwong zijn mondhoeken om naar boven te gaan. Wanneer was de laatste keer geweest dat hij zo onbezorgd over zijn mentor had kunnen praten en op had kunnen scheppen over zijn toekomst? De kattin herinnerde hem aan hoe hij zelf vroeger was en hij bad stilletjes tot StarClan dat ze haar siblings meer zou waarderen dan dat hij dat gedaan had voordat Breakingpoint stierf. “Je vader zou vast trots op je zijn,” murmelde hij op een zachte toon, zich afvragend of zijn eigen broer trots op hem was. Op één dag zou hij het hem waarschijnlijk kunnen vragen, als hij zelf naar StarClan zou gaan.