fab fam

<sub>Cottonpaw had een tevreden blik op haar snoetje. Zij was grote zus! Ze wilde ook maar al te goed het goeie voorbeeld zijn, maar nu was ze net zelf nog een kitten. Het sneeuwde lichtjes en ze zat buiten in het kamp, ving vlokken met haar tong. Het was misschien een saai spelletje voor sommigen, zij vond het fantastisch. Inmiddels zaten er ook al tientallen vlokken in haar vacht. Van haar oren tot haar staart, maar het was leuk. Het was wat kinderlijke verwondering die ze niet kwijt scheen te raken. Vanuit haar ooghoeken zag ze één van haar jongere siblings dichterbij komen. Misschien een beetje koud voor die guppies, maar het deerde haar niet.  ‘Hoi Drizzle! Doe je mee?’ miauwde ze vrolijk, waarna ze een vlok ving met haar voorpoot. Ze giechelde terwijl ze het van dichterbij bekeek.

+ Drizzlekit</sub>

Ze had vernomen dat er sneeuw aan het vallen was en ze had het nog niet gezien. Dus had ze de den in haar eentje verlaten voor een keer. Iets wat misschien niet goedgekeurd zou worden, maar ze wilde de sneeuw zo graag zien! Ze keek haar ogen uit bij de vallende vlokjes en ze begon langzaan meer stappen naar voren te zetten en om haar heen te kijken tot ze een wat bekende vacht zag. Cottonpaw! Vroeg ze of ze meedeed? Natuurlijk wilde ze dat. "Ja!" Riep ze dan ook en zette de laatste stappen tot ze bij haar oudere zus was. Ze hield haar pootje omhoog en hoopte dat er een vlokje op zou vallen. Wat was dit toch raar spul.

_{Cottonpaws glimlach verbreedde toen haar zusje ook mee wilde doen. Tof! Dan leek zij wel de winterkoningin, en dan was Drizzlekit de ijsprinses. Cottonpaw giechelde toen er weer een vlokje op haar neus landde. Ze ging er bijna scheel van kijken, waarna het smolt. Ze keek toe hoe Drizzlekit haar pootjes naar de hemel uitstak. Cottonpaw tilde ook een pootje op en wachtte tot een vlok erop viel. Ze keek vervolgens naar haar kleine zusje en blies de vlok van haar poot richting de jongere kitten, wat inmiddels niet meer dan een vervormde waterdruppel was. Cottonpaw giechelde weer en haar blauwe ogen glinsterden bijna net zo fel als de sneeuw om haar heen. ‘Is het niet fantastisch?’}

Ze had eerlijk niet verwacht dat het witte spul vrijwel meteen zou verdwijnen wanneer ze probeerde het op te vangen, maar toch zag het er leuk uit. Ze knikte dan ook hevig toen Cottonpaw vroeg of het niet fantastisch was en giechelde kort toen haar zus probeerde om een vlokje naar haar toe te blazen, maar het witte spul bleef duidelik niet lang genoeg in vorm. "Hoe heet het?" Ze kon het tenslotte niet maar wit spul blijven noemen. Ze was er vrij zeker van dat dat niet was hoe het heette.

_{Haar jonge zusje vroeg hoe het spul heette, gevuld door een giecheltje. Cottonpaw had een sprankelende blik op haar gezicht en duwde haar neusje weer omhoog, haar ogen gesloten, genietend van de kou. ‘Sneeuw,’ snorde ze dan ook. Oh, ze hadden haar gewoon Snow of Icepaw moeten noemen, maar ze moest toegeven dat Cottonpaw er ook wel bij paste. Hoe als je een beetje met je ogen kneep, het een beetje op de witte bloemen leek. Ze draaide haar kopje weer naar haar zusje. ‘Maar dit is nog niets, kijk,’ miauwde ze, waarna ze een fanatieke blik op haar snoet kreeg. Ze zette wat pasjes in de sneeuw en zocht een beetje een plekje op waar de deken wat dikker was. En toen, met een grote sprong, liet ze zich giechelend in het knisperende goedje vallen, waar ze er volledig in verdween.}

Sneeuw was de naam van het witte spul vertelde Cottonpaw haar en ze knikte verwonderlijk. Maar dat was duidelijk nog niet alles dat haar zus haar wilde laten zien en ze volgde dan ook met voorzichtige passen door het witte spul heen tot haar zusje ineens een sprong maakte recht de sneeuw in. Maar waar ze verwacht had dat ze haar nog wel zou kunnen zien was ze ineens verdwenen. Ze liet een wat verbaasd geluidje horen en stapte wat dichterbij. Wat ze alleen niet besefte was dat ook daar de sneeuw dikker was en ze zakte er zelf ook plots in weg. Ineens was het allemaal wit om haar heen en ze wist even niet meer wat wat was.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Giechelend was Cottonpaw verdwenen in een gat. Sneeuw tintelde koud aan de puntjes van haar snorharen en haar teentjes. Het was zo leuk, eventjes in een winterwonderlandje. Het was een soort sneeuwhol. Cottonpaw grinnikte en draaide haar om haar as heen, luid knisperend geluid makend. Ze steeg toen op  op haar achterpoten en haar kopje kwam weer boven de sneeuw uit. ‘Kiekeboe!’ lachte ze. Maar toen ze keek op de plek waar ze Drizzlekit had achtergelaten, was ze opeens verdwenen. Cottonpaws gezicht trok weg. ‘Drizzle?!’ riep ze. Oh nee toch, ze was haar toch niet kwijtgeraakt? Haar moeder zou haar villen!}