What happened in the past will never go away

Butterpact kon zich eerlijk gezegd maar één gelukkig moment in zijn leven herinneren na de dood van zijn broer en dat was toen zijn kittens werden geboren. Het was geen belofte geweest voor een gelukkig gezin omdat het nooit de bedoeling was geweest dat Puppysnarl zwanger van hem werd, maar het was voor Butterpact niet onwelkom geweest en hij had zijn kittens dan ook met een liefdevol hart verwelkomd. Het was vrij bitter dat er alleen nog contact met één van zijn kittens resteerde en dat was Bittersweet. Op dat vlak paste haar naam wel goed bij zijn gemoedstoestand. Het bracht hem bijna tranen in de ogen als hij er aan dacht hoe hij allebei zijn zonen niet had kunnen redden, elk op hun eigen manier. Hij vroeg zich af wat zijn broer over hem zou denken en of hij zijn broer echt terug zou vinden in StarClan als hij zelf ooit zou sterven. Hij onderdrukte een diepe zucht terwijl hij naar de Steppingstones liep zodat hij daar kon gaan drinken. Hij wist dat hij Frogpaw’s training binnen enkele keren weer terug op moest pakken, maar voor nu wilde hij nog even alleen zijn voordat hij zich daar weer op zou storten. Eenmaal bij de Steppingstones aangekomen zijnde richtte hij zijn blik op het water en begon vervolgens te drinken, zijn gedachten afgeleid en zijn kopje ergens ver weg.

+ @Remnantpaw

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was niet bepaald sociaal naar de andere Clans toe, niet extreem tenminste. Niet zo erg als de meeste Medicine Cat's het was niet dat ze haar eigen Clan meteen de beste vond. Echter was ze zich er wel bewust van dat ze hen op de eerste plek zou zetten, ze was extreem trouw en dat toonde zich in neutrale en vriendelijke gesprekken maar nog geen vriendschappen. Ook omdat ze de andere Medicine Cats en diens Apprentices nog niet had ontmoet. Haar amberkleurige ogen glommen met een innerlijk en kinderlijk licht terwijl ze ontspannen verder stapte. Het mocht wellicht niet warm zijn maar het zonnetje was door het wolkendek heen gebroken en deed haar vrijer voelen dan ze voor mogelijk had gehouden. Ze was wellicht dan ook wel redelijk optimistisch. Een kater van Riverclan dronk in de buurt van de Steppingstones. Ze bleef twijfelend toe kijken, hij zag er vanaf het afstandje niet al te vrolijk uit. Was elke kat van een andere Clan dan nors?

❅

Het was voor Butterpact niet heel moeilijk om haar aanwezigheid op te vangen. Haar ThunderClan geur, vermengd met een zoete geur dat enkel bij een she-cat kon horen, kwam hem al tegemoet en Butterpact richtte zijn strakke gele ogen op haar. Hij zag dat ze hem aan stond te staren en hij bewoog geïrriteerd met zijn oortje. “Valt er soms wat te zien?” beet hij haar toe. Hij had geen tijd voor nieuwsgierige ThunderClan apprentices en als ze zich niet snel zou omdraaien en op zou rotten als ze hier toch niet kwam drinken, dan zou hij daar met zijn slechte humeur wel voor zorgen.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw hield haar kop op de oudere kater gericht. Hij was wellicht onbekend maar dat betekende niet dat hij veilig was, dat ze hem kon vertrouwen. De jonge Medicine Cat Apprentice was zich bewust dat zijzelf nog niet bekend was voor de andere Clans. 'Valt er soms wat te zien?' beet de ander haar toe waardoor ze haar kopje schudde. 'Ik was gewoon aan het nadenken.' Mauwde ze zachtjes, maar luid genoeg zodat hij haar kon horen over de geluiden van de rest van de omgeving heen.

❅

Ze was aan het nadénken. Het klonk alsof ze veel zorgen had, maar dat kon Butterpact niks schelen. Hij hield een muur op voor katten uit andere Clans en zij zou geen uitzondering zijn. Hij nam haar snel in zich op en vermoedde dat ze nog maar net uit de nursery kwam, nog maar net oud genoeg om apprentice te worden. “Ga dan maar ergens anders nadenken,” beet hij haar geïrriteerd toe. “Ik hoef die blik niet de hele tijd op me gericht te voelen.” Of haar aanwezigheid in zijn buurt te hebben. Hij wilde gewoon alleen zijn.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had er weinig aan dat andere katten wellicht het aanstaren onprettig vonden. Eerlijk was eerlijk, ze had geleerd dat oplettendheid een goede attribuut kon zijn voor een Medicine Cat Apprentice, want zonder oplettendheid konden ze planten door elkaar halen of zelfs een verwonding missen. Haar ambeklerugie ogen waren ook alert omdat Riverclan op dit moment wellicht niet de beste banden hadden met de andere Clans en ze er zeker van wilde zijn dat ze veilig stond maar ook dat er niets was om zich zorgen om te maken. 'Ga dan maar ergens anders nadenken,' beet hij haar geïrriteerd toe. De grijze Apprentice zuchtte zachtjes, voordat ze met een zwiep van haar staart, licht demonstratief neer plofte. 'Ik hoef die blik niet de hele tijd op me gericht te voelen.' Een frons verscheen op haar gezicht voordat ze kalm haar poot begon te likken. 'Ik snap je probleem niet. Ik kijk alleen maar, en sinds wanneer is kijken verboden?' Mauwde ze zachtaar nog steeds duidelijk genoeg voor de grotere kater. Ze was op haar territorium en het zou wat zijn als een Riverclanner voor haar bepaalde wat ze op haar eigen gebied deed.

❅

Wat was het toch met ThunderClan en een grote bek hebben? Nee, wat was het toch met katten van alle andere Clans en een grote bek hebben? ShadowClan en ThunderClan hadden enorm veel kapsones wat hem betrof. En WindClan… WindClan was gewoon zwak. Hij wilde in elk geval geen van hun in zijn buurt hebben en zijn blik werd dan ook kil toen dat hij haar woorden hoorde. “Ik heb ook niet gezegd dat het verboden is,” beet hij haar toe. “Ik heb gewoon gezegd dat ik het irritant vind. Als je hier niet bent om te drinken, dan zijn er vast nog genoeg plekken op je territorium waar je rust kunt nadenken zonder dat ik die blik de hele tijd in mijn pels geprikt voel.” Hij richtte zijn gele ogen naar haar en bleef haar strak aankijken terwijl hij zijn woorden sprak. Hij was hier eerst, dus hij ging hier niet als eerste weg. Dat moest zij maar doen.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was niet bepaald onder de indruk van de Riverclanner. Wellicht ook omdat ze al gewend was om met Elders te praten in haar kittentijd en deze toch af en toe veel feller konden zijn dan de nog onbekende Warrior. Daarnaast deed ze ook niks dat verboden was waardoor ze rustig haar kop naar het water bracht en langzaam begon te drinken, tergend langzaam bijna want ze ging hem niet laten bepalen wat zij mocht doen. Zeker aangezien ze de Medicine Cat Apprentice was en dus best wel een ruggengraat nodig had. Dat begon nu al, terug deinzen deed ze dan ook niet. 'Ik heb ook niet gezegd dat het verboden is,' beet hij haar toe, kort hief ze haar blik om die van hem te ontmoeten. Een tikkeltje geërgerd zwiepte ze met haar staart. 'Ik heb gewoon gezegd dat ik het irritant vind. Als je hier niet bent om te drinken, dan zijn er vast nog genoeg plekken op je territorium waar je rust kunt nadenken zonder dat ik die blik de hele tijd in mijn pels geprikt voel.' Een schamper gelach verliet haar mond voordat ze hem ongelovig aan keek. 'Je weet dat ik als Medicine Cat Apprentice wel wat erger gewend ben dan een brommerige Warrior die niet snapt dat hij niks over Thunderclan te zeggen heeft en al helemaal niet over een Medicine Cat die buiten de regels valt. Ik drink waar ik drinken wil,' Haar stem klonk kalm, maar niet meer zo warm als eerst, het was duidelijk dat ze er geen begrip voor zou tonen. 'En als je niet tegen kijkende katten kan, waar kan je dan wel tegen? Iedereen heeft wel eens ogen op zich en ik dacht dat een Warrior als jij daar wel aan gewend zou raken.' Zeker bij de grens hielden katten elkaar in de gaten, al helemaal Riverclan en Thunderclan.

❅

Onderwerp: Re: What happened in the past will never go away