May I have this dance

Soepeltjes bewoog Petalberry zich door het hoge gras. De Heatherfields was een gebied waar je inderdaad best makkelijk in verdwaald kon worden, maar Petalberry had het al helemaal eigen gemaakt. Daarbij, als je gewoon omhoog kijkt naar de zon vind je vanzelf de weg wel weer terug. Of als je gewoon maar loopt en blijft lopen. Petalberry vond het eerst nog spannend om zich in de Heatherfields te bevinden, maar nu was die spanning weg. Er ritselde iets in het hoge gras verderop en de slanke kater zakte door zijn pootjes. Zou dat een muisje zijn?

Fiddlefern

Het was geen muisje, maar een Fiddlefern. Zoals wel vaker deed ze haar ommetje door het territorium, dagdromende over van alles en nog wat. Zo was haar opgevallen dat de meeste clangenten voorzichtig waren in de heatherfields, terwijl zij het juist heerlijk vond om doelloos rond te lopen. Verdwalen kon je er niet, want je kwam uiteindelijk toch altijd op een uitweg. Inmiddels had ze haar clangenoot al opgemerkt dankzij de wind in haar neus. Rook de ander haar? Ze duwde een kluwe gras opzij en zag hem in jachthouding, klaar om toe te slaan. In plaats van iets te zeggen of geschokt te reageren, zakte ze simpelweg ook naar beneden, haar lachen inhoudend.

Petalberry had zijn prooi alleen maar gezien door een ritseling. De wind stond de verkeerde kant op, wat niet echt best uitkwam. Maar het diertje leek niet weg te schieten, alsof het niet kon ruiken. Hij wiebelde zijn kontje en Petal was blijkbaar zelf behoorlijk blind, want hij zag pas wie de prooi daadwerkelijk was toen hij er al op af gesprongen was. Met een kreetje van schrik sprong hij weer achteruit. Dat was helemaal geen muisje, maar een Fiddledern! 'O-oh StarClan, oh sorry, Fiddle, ik.. Ik zag je niet..' Hij sloeg zijn ogen beschaamd neer. Natuurlijk moest dit hem weer overkomen.

Fiddlefern leek ook even geschrokken te zijn, en terecht. Gelukkig kon ze er ook wel de lol van inzien en giechelde. 'Het is okay. We weten allemaal dat je geen ogen hebt.' Petal lachte een beetje zielig. Ogen had hij wel, maar blijkbaar waren ze niet zo goed. Toch was Fiddles vacht genoeg camouflage geweest tussen het hoge gras, dus misschien was het wel gewoon haar schuld. Of haar vacht de schuld, natuurlijk. 'Je bent in ieder geval niet ik, die ooit door een kitten omver is gegooid,' grinnikte ze verder. Petal keek op en durfde ook een grinnikje los te laten. 'Nou ja, ik zie het me nog best gebeuren eigenlijk,' miauwde hij. Als hij niet zou opletten... Ja hoor.

Een kinderlijke giechel verliet haar bekje. Wat was hij toch een kneus, iets wat in haar boekje iets heel goeds was. Zachte jongens waren véél leuker dan onoprechte macho's. Nope, geef haar maar een Petalberry. Niet dat ze daar iets mee bedoelde ofzo.. "Dan zijn we allebei sukkeltjes. Zin in een wandeling?" Er stond een stoute blik in haar ogen, alsof ze een kitten was die zojuist het kamp uit was geslopen. Ohh, er kon vandaag nog zoveel goeds gebeuren.

De giechel liet hem ook weer lachen. Hij was zeker niet lomp, maar zoiets, ja, dat kon nog wel gebeuren dacht hij. 'Dan zijn we allebei sukkeltjes Zin in een wandeling?' Petal grinnikte en knikte. 'Sukkeltjes, nou vooruit dan. En wandelen, daar zeg ik zeker geen nee tegen,' miauwde hij, een brede glimlach sierde zijn snoetje. 'Waar wil je heen wandelen, sukkeltje?' Een grijnsje nam de plaats in van de glimlach, en hij gaf haar een klein stootje tegen haar schouder.

Wat was hij toch heerlijk open naar haar. Hij speelde mee in haar kinderlijke spelletje, nam de "belediging" met trots aan en zei ook nog eens ja. Er was geen leukere soort kat op deze planeet. Dank StarClan voor katten zoals hij. Een opgewekte uitdrukking verscheen op haar gezicht en enthousiast sprongen haar oren naar voren. "De outlook rock?" De top van de wereld. Een plek waar ze alleen al graag kwam. Deze met hem delen klonk haar al helemaal geweldig. Zonder op zijn goedkeuring te wachten schoot ze naar voren langs hem heen en was ze al onderweg.