Favoritism

Nog twee manen te gaan voor Outkit naar Outpaw zou veranderen en een mentor zou krijgen. Helaas voor zijn toekomstige mentor wist de kater nu al dat hij geen mentor nodig ging hebben. Hij wist alles al. De dode vlieg voor zijn poten was bewijs genoeg. Hij was zelf op de insect afgeslopen en had hem zelf uit de lucht geslagen. Geen warrior kon hem dit beter leren en een muis of vogel uit de lucht slaan kon niet veel moeilijker zijn. Nee, Outkit was zeker van zijn zaak. Dezelfde reden dat hij spottend snoof zodra zijn blik op Snakepaw viel. Die loser had natuurlijk wel een mentor nodig, net zoals hij al Snappingturle's aandacht nodig had terwijl die aandacht voor Out bestemd was. Hij was de favoriet van zijn vader, niemand anders. Snakepaw was niet eens echt familie en de kleine grijze kater draaide er zijn poot niet voor om om dat duidelijk te maken. De omstandigheden vielen precies goed samen met Snakepaw die midden in zijn route stond. "Ga eens aan de kant," snauwde Outkit hem toe terwijl hij op hem afstapte. "Ik moet naar mijn vader toe." Als de boodschap nu nog niet duidelijk was wist hij het ook niet. 

- Snakepaw

Snakepaw was met zijn training begonnen en om eerlijk te zijn, was het nog niet echt een succes. Hij stond heel vaak stil om naar adem te happen omdat zijn longen nog altijd niet werkten zoals ze deden voordat hij ziek werd. Het resulteerde in hem die vaak stil stond om op adem te komen, snel moe worden en niet echt veel uithoudingsvermogen hebben omdat hij steeds op adem moest komen. Ze hadden hem echter gezegd dat dit beter zou worden, maar dat hij er langer over zou doen om warrior te worden. Het maakte Snakepaw ook niet heel veel uit. Warrior was maar een rang en Snakepaw gaf niet echt veel om een titel. Hij deed zijn taken liever goed dan dat hij er haast achter moest zetten en dat het resultaat dan minder was. Momenteel was hij in het kamp om een beetje uit te rusten en zijn blik gleed naar opzij toen hij een stem hoorde snauwen. Hij gromde onder zijn adem door. Outkit. “Doe eens wat meer moeite met die luie reet van je en stap gewoon om me heen, Outkit,” snauwde hij terug naar het katertje. “En houd op met die insinuaties. Ik heb je vader niet van je afgenomen. Hij heeft ervoor gekozen om mijn pleegvader te zijn en als je dat niet kunt hebben, kruip je maar weer lekker naar die hol waar je vandaan komt en dan rot je daar maar weg.” Snakepaw richtte zijn gifgroene ogen nijdig op Outkit terwijl hij wachtte op een respons die ongetwijfeld zou volgen. Klein vuil ettertje dat het dan ook was.