8 Actief
| |
| Onderwerp: Leverets ma 1 maa 2021 - 13:30 | |
| Haar blik keek in de verte. Het was tegen de avond aan, dat was te zien aan de zinkende zon die de hemel weer donker maakte met diens paarse en blauwe kleuren. Zacht sterrenlicht knipperde al hoog in de lucht maar nog niet sterk genoeg. Ondanks dat de lucht wel donkerder werd met de seconde, was de zon nog niet geheel verdwenen onder de horizon. Odysseus gebruikte dan ook de laatste zonnestralen om nog op te warmen. Op een platte rots lag ze uitgerekt naar de zonsondergang te kijken. Elke avond nam ze de tijd om deze moment te bezichtigen, dan gaf ze haarzelf ondertussen ook de tijd en rust om met haar verlies van haar partner te verwerken. Een half opgegeten prooi lag bij haar pooteinde. Het was een jong haasje geweest, een heerlijke prooi; maar haar maag zat te vol om geheel van de prooi te genieten. Ogh, wie wist kwam er net als haar een reiziger langs die het haasje wel veder wou oppeuzelen. Anders was het ook zo zonde toch?
+ Amortentia 1e post |
|
Anonymous 39 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Leverets wo 3 maa 2021 - 16:35 | |
| Amortentia trok er vaak op uit om haar omgeving te leren kennen en om andere katten te leren kennen. Ze verwachtte niet meteen de beste vrienden te worden met de andere rogues, maar ze hoopte wel dat ze één of twee katten zou leren kennen met wie ze het in elk geval goed genoeg kon vinden om op terug te vallen als er eens iets dringends zou zijn. De avond begon te vallen en Amortentia wilde haar schuur niet te lang onbewaakt achter laten, maar ze had nood om haar poten heel even te strekken. Plus ze vond het wel mooi om hier rond te lopen en te zien hoe de kleuren elkaar afwisselden in de hemel terwijl ze langs de verschillende territoria van andere rogues liep. Ze ging weer een grens over en merkte deze keer dat het er één was waar een oudere rogue lag. Een mooie licht gevlekte kattin lag daar met een half opgepeuzelde haas naast haar. Amortentia kwam dichterbij en glimlachte de vreemdeling vriendelijk begroetend toe. “Was je nog van plan om dat op te eten?” vroeg ze, knikkend naar het haasje. Ze begon eerlijk gezegd onderhand wel honger te krijgen.
|
|