When in doubt, shrimp out

_{Oké, ze had haar reiskruiden op, ze waren klaar om te gaan. Ze was blij dat ze vandaag nog kon. Toch hoopte ze voor het donker weer terug in het kamp te zijn. Maar dat moest wel goedkomen. Ze had sowieso Lynxfang die bij haar was en haar kon beschermen mocht het nodig zijn. Met licht trillende pootjes liep Shrimppaw de Medicine Cat Den uit. Ze was benieuwd wat StarClan haar zou vertellen. Zouden ze dit nieuws verwacht hadden? Misschien waren zij wel net zo in paniek als zij... Een nerveus maar gemeend glimlachje verscheen op haar snoetje toen ze naar de Senior Warrior stapte. 'Oké, ik ben er klaar voor,' murmelde ze zachtjes met een knikje. Ze keek even kort het kamp rond voor ze haar weg naar buiten maakte, op weg naar Highstones.}

Het was alweer even geleden sinds hij de tocht naar de Highrocks had gemaakt en hij was blij om deze kans weer eens te hebben. Al was er onnodig gedoe geweest over wie er mee mocht, Shrimppaw had uiteindelijk haar eigen keuze kunnen maken. Lynxfang was net klaar met het eten van zijn reiskruiden toen de poes naar hem toe kwam en zachtjes vertelde dat ze er klaar voor was. Lynxfang knikte haar toe en verliet voor haar uit het kamp, waar hij wachtte. Al vlug genoeg waren beide op pad. De kater hield alles goed in de gaten, inclusief Shrimppaw zelf. Hij wist niet precies waarom Coyotespirit haar rol als Medicine Cat had opgegeven, maar het was nu aan Shrimppaw om met Starclan een oplossing te krijgen of in elk geval iets wat haar verder kon helpen. ''Zenuwachtig?''vroeg hij om de stilte even te kunnen verbreken, het was nog wel een stukje lopen naar hun bestemming.

_{Stilletjes liep ze achter de kater aan. Ze was nooit helemaal op haar gemak bij katten die ze niet zo goed kende, maar ze wist wel dat Lynxfang aardig was. En hij was ervaren, sterk. Ze voelde zich in ieder geval veilig, zeker hoe hij de omgeving afspeurde. Ze was blij dat hij bij haar was. 'Zenuwachtig?' klonk het van de kater af. Shrimp hief haar kopje op en keek hem aan. 'Oh uh.. Ja, wel een beetje eigenlijk,' miauwde ze met een nerveus glimlachje. Het was ook wel logisch, zomaar stond ze er alleen voor. Ze hoopte maar dat StarClan haar kon helpen. 'Ik weet niet zo goed.. Wat ik moet verwachten.. Zeg maar..' Zou ze nu gelijk al officieel Medicine Cat moeten worden? Daar was ze toch nog veel te jong en onervaren voor?}

Terwijl de grens met Windclan al in zicht kwam en ze die zo zouden oversteken luisterde Lynxfang naar Shrimppaw. Zijn vermoeden was juist geweest en ze gaf toe waar ze mee zat. Haar ontmoeting met Starclan straks kon veel veranderen in haar leven en misschien ook wel voor de hele clan. Hij had nooit Starclan gezien of iemand ervan, tenslotte was hij maar een gewone Warrior. Over wat ze zouden zeggen kon hij maar enkel raden en met hoe het lot werkte was wat hij raadde waarschijnlijk niet in de buurt van wat er uit zou komen. ''Starclan is er voor ons, zij zullen je kunnen helpen om dit pad te kunnen bewandelen''beantwoorde hij maar. Starclan was er niet voor alles, maar hun hulp had Shrimppaw nu goed nodig en daarom maakte ze deze reis. Bij de grens aankomend keek Lynxfang even om zich heen, maar het leek erop dat de grenspatrouilles al langs waren geweest. Hij was hier samen met de Medicine Cat Apprentice, dus als die konijnevreters snugger genoeg waren konden ze wel raden dat de Riverclanners op doorreis waren. ''Laten we maar gewoon in het zicht blijven, maar wees op je hoede''besloot hij.

_{Ze hoopte maar niet dat ze gelijk voor de leeuwen werd gegooid, dat ze hulp van StarClan zou krijgen, of misschien van buitenaf zoals Newtpaw en Pepperpaw hadden. Al waren er niet genoeg Medicine Cats om haar te helpen, de andere Clans zouden anders zonder zitten. 'Starclan is er voor ons, zij zullen je kunnen helpen om dit pad te kunnen bewandelen,' antwoordde de Warrior. Shrimp keek hem aan en knikte. Hij had gelijk, besefte ze. Ze zullen haar wel helpen. Ze was nog te onervaren om het alleen aan te kunnen. Toen ze de WindClan grens naderden kromp haar buikje wat ineen. Ze had weinig ontmoetingen gehad met WindClanners, alleen maar met Falconpaw eigenlijk. Hij was aardig, maar ze wist dat hun Clans niet altijd in vrede leven. 'Laten we maar gewoon in het zicht blijven, maar wees op je hoede,' klonk Lynxfang. Shrimp knikte. Met hem bij haar moest het wel goed komen. En een Medicine Cat op doorreis mocht je niet tegen houden. 'Bedankt.. Dat je mee wilde..' miauwde ze zachtjes naar hem. Hij had het natuurlijk wel zelf aangeboden, maar nog steeds.}

Hij glimlachte zachtjes toen ze hem bedankte dat hij mee was gegaan. ''Het is een eer''. Daarnaast, zo'n uitstapje kon hij wel gebruiken, het was een mooie kans om er even uit te zijn terwijl hij Shrimppaw veilig zou brengen naar de High Rocks. Appleseed had het voorgesteld, al had Lynxfang zichzelf ook al willen aanbieden. Hij was nu een van de al oudere Senior Warriors, maar deed voorlopig nog net zo mee als de jongsten. Zijn wijsheid van de vele manen en zijn trouw hadden hem een gerespecteerde Warrior gemaakt, maar hij was altijd blij om te weten hoeveel vertrouwen ze in hem hadden.

Zonder gedoe staken ze het Windclan gebied over, geen enkele die hun pad gekruist had. Hopelijk ging het op de terugweg ook goed, maar dat was een zorg van later. Bij het Thunderpath wat hun nog scheidde van de Highrocks keek hij eens goed naar beide kanten, maar er leek niks aan te komen.''Ga maar voor me''hij wachtte tot ze veilig aan de overkant was en volgde zelf daarna. Daar was het dan, de Mothermouth. Voorzichtig liep hij er naar de ingang van de grot, waar hij stilstond en Shrimppaw aankeek. Hij zou niet mee naar binnen gaan, vanaf nu stond ze er alleen voor. ''Gaat het lukken?''

<sub>De kater sprak dat het een eer was en Shrimppaw glimlachte. Dat was fijn. Ze liepen in stilte verder. Haar zenuwen werden iets minder toen er bleek dat ze geen WindClanners tegen zouden komen, maar ze begonnen daarna gelijk weer op te lopen toen het volgende obstakel opdoemde. En natuurlijk het obstakel daarna: het gesprek met StarClan. Shrimppaw keek nerveus met Lynxfang mee van links naar rechts en was opgelucht niks te horen of zien van de enge monsters. Ze had ze nog nooit van dichtbij gezien, maar van de verte vond ze al eng genoeg. De Warrior gaf aan dat ze voor mocht, dus snel stak Shrimp over. Ze was blij te zien dat Lynxfang ook veilig overgekomen was.

Mothermouth kwam steeds dichterbij. Shrimppaw likte nerveus haar lippen toen ze stilhielden. 'Gaat het lukken?' Het poesje draaide naar de kater. Ze nam diep adem en knikte. 'Ja.. Het moet wel lukken,' miauwde ze en ze gaf hem een geruststellend glimlachje - al was die eigenlijk meer voor haarzelf bedoeld. 'Ik zie je zo, dan..' En met die woorden draaide ze om en stapte Mothermouth binnen.</sub>

Een koele windvlaag streek door zijn vacht terwijl ze voor de opening van de grot stonden, naast hem leek Shrimppaw nog even te twijfelen maar ze zette uiteindelijk toch door. Na gedag te hebben gezegd stapte de poes naar binnen en keek Lynxfang haar nog even achterna. Ze zou zo praten met de katten van Starclan, iets wat ze eerder had gedaan en vaker zou doen in de toekomst. Wel, intussen moest hij maar wachten hier. De Warrior ging vlakbij de ingang zitten en keek uit over het gebied wat voor hem lag. Omdat hij het wel kende liet hij zijn gedachtes een beetje afdwalen. Naar de clan, Shrimppaw die achter hem in de Mothermouth was, de andere clans en Shatteredice natuurlijk. Zij kwam elke dag wel even voor in zijn gedachtes, soms enkel even nadat hij haar gezien had en soms gewoon plotseling. Hij koppelde het aan de feit dat hij stil een belofte had gemaakt haar te beschermen in de clan en niks anders, al wist hij ergens wel dat er meer speelde. Een vogel vloog langs en ging verderop op een steen zitten. Vreemd, hier leek weinig te halen voor een vogel. Misschien was het even aan het rusten. Het leek zich niks aan te trekken van hem, het kon omdat hij hier enkel zat en geen bedreiging vormde nu. Opeens vloog de vogel toch luid kwetterend weg en Lynxfang draaide zich om. De beweging achter hem had het dier laten schrikken. ''Welkom terug Shrimppaw''

_{De stank van rottende vis bleef in haar neus hangen en ze was blij de frisse lucht in te kunnen ademen. Kort keek ze naar de vogel die wegvloog, voor ze haar blauwe ogen naar Lynxfang richtte. 'Welkom terug Shrimppaw.' Het poesje glimlachte lichtjes naar hem. 'Bedankt..' Ze haalde weer diep adem door haar neus, blij dat de vieze geur wegvaagde. Ze vroeg zich af waar dat voor was. 'Laten we maar terug gaan naar het kamp,' miauwde ze met een klein glimlachje naar de kater. Hoe sneller ze daar zou zijn, hoe beter. Dan kon ze Crystalstar ook inlichten. Getraind door de katten van StarClan, ze vond het wel spannend. Ze was benieuwd wanneer haar eerste training zou zijn.}

Na diep adem te hebben gehaald, waarschijnlijk door de spanning en hopelijk nu de opluchting, besloot Shrimppaw dat ze terug konden. "Mooi''bromde hij en stond op om samen met haar de terugweg aan te gaan. Het leek erop dat ze graag naar het kamp wou weer en hij was benieuwd wat haar verteld was. Natuurlijk kon ze dat niet echt vertellen aangezien hij een Warrior was, maar toch, omdat ze het misschien fijn vond begon hij er over. "Weet je nu hoe het verder moet?''vroeg hij met oprechte belangstelling, want de toekomst van de Medicine Cat was ook de toekomst van de clan. Starclan was wijs, zij zouden vast de juiste beslissing hebben genomen, wat die ook was.

_{Samen liepen ze weg van Mothermouth en de Highstones, terug naar het kamp. Shrimppaw was blij dat ze de Warrior meegenomen had, want zelfs op de terugweg konden er nog dingen gebeuren. 'Weet je nu hoe het verder moet?' vroeg de kater. Shrimp keek hem kort aan voor ze haar ogen weer naar voren richtte. Ze twijfelde even, maar besloot toen dat het geen kwaad kon om het te vertellen. De Clan zou het toch te weten komen, het was juist ook wel goed dat ze ervan op de hoogte waren. Dan wisten ze dat ze tenminste getraind werd. 'Uh, ja.. Chivysniff sprak met me,' miauwde ze met een klein glimlachje. 'Ik word elke nacht in mijn dromen getraind door een Medicine Cat in StarClan.' Het klonk een beetje als een droom om het hardop uit te spreken, maar het zou toch echt waar zijn. Chivysniff zou niet tegen haar liegen.}

Hij had half en half verwacht dat ze hem niks kon vertellen en was al op voorbereid om het te laten gaan aangezien het voor hem niet zo belangrijk was. Starclan had vast de goede keuze gemaakt, wat die ook was. Toch, nadat Shrimppaw even stil was geweest kwam er een antwoord op zijn vraag. Ze sprak over Chivysniff die ze gezien had en hoe ze elke nacht getraind gaat worden door een Medicine Cat van het verleden. Lynxfang blik ging van serieus even naar verbaasd, het feit dat sommige katten konden spreken met de dood bleef verwonderlijk. "Dat klinkt als een mooie oplossing''merkte hij op. Zijn ogen keken even bedenkelijk daarna en er leek iets van twijfel in hem te zijn. "Ik hoop dat die nachtelijke trainingen niet vermoeiend voor je gaan zijn''zei hij. Hij wist niet hoe zwaar samendromen met Starclan kon zijn, maar haar energie was belangrijk. Zowel overdag als s'nachts wanneer ze die lessen kreeg.

_{Ze herkende zich in de verbaasde blik die Lynxfang gaf. Zo had ze zich ook gevoeld toen Chivysniff de oplossing had voorgelegd. 'Dat klinkt als een mooie oplossing,' merkte hij op en Shrimppaw knikte. Dat vond ze ook wel. Ze hoefde in ieder geval niet constant naar de Moonstone te reizen én ze werd getraind door meerdere Medicine Cats, die al heel wat hadden meegemaakt. Ze was erg benieuwd hoe dat zou gaan worden. 'Ik hoop dat die nachtelijke trainingen niet vermoeiend voor je gaan zijn,' zei hij toen. Shrimppaw glimlachte naar hem. 'Dat dacht ik eerst ook. Maar Chivysniff zei dat het wel goed kwam. Tijd verloopt anders in StarClan dan in het woud,' miauwde ze.}