I miss you

Wat was hij aan het doen? Wat was hij- ah, laat ook maar. Het maakte ook niet meer uit. Hij had zijn hele leven lang hard gewerkt voor de Clan, ze konden heus wel een paar uurtjes zonder hem. Toch? De kater schudde zijn kop en stapte stevig door. Het was zeker een impulsieve beslissing geweest. Hij was bezig geweest met jagen, maar hij had geen geluk gehad. Hij was dicht bij de grens gaan jagen en het idee kwam opeens zomaar in hem op. Even had hij getwijfeld, maar toen was het al snel van 'ach waarom ook niet?' Misschien zou het juist antwoorden brengen, al wist hij in zijn achterhoofd dat het maar luttele hoop was. Hoop op antwoorden, hoop op duidelijkheid. Waar was het precies dat hij duidelijkheid over nodig had? Natuurlijk, het voor de poot liggende, maar nog steeds. Toch wist Shade dat hij niet eens de grot in durfde te stappen. StarClan zou hem niet eens accepteren, zo mysterieus waren ze wel. Of juist, zo gemeen. Dat ze niet eens naar gewone, hard werkende Warriors konden luisteren die ook gewoon wilde weten wat er in vredesnaam allemaal aan de poot was. De kater liet een gefrustreerde zucht ontsnappen en voor hij het wist was hij er al. Hij stopte, zijn poten aan de grond genageld. Met grote ogen keek hij naar de ingang van de grot, van Mothermouth. Hij zou liegen als hij zei dat hij niet op z'n minst een klein beetje kippenvel had. Zijn vacht rees wat overeind en zijn staart zwiepte heen en weer. Hij verloor zich in de besluiteloosheid, en dat was misschien maar goed ook.

Alleen Bluejay

Wat onze grote man hier deed? Vertel mij het maar, een kracht buiten hem had dit zo maar voor hem bepaald, dankuwel mysterieuze kracht :/. Wel kan ik raden waarom hij hier was, nooit echt had de avonturier zich strak aan de lijntjes van het woud gehouden, en zijn rechten, die kende hij goed. Dit was niemands land en hij mocht hier komen, en zodra iets mocht, waarom niet am i right? De koude wind trok op, maar deerde hem en zijn dikke pels niet zoals het wellicht bij de kat voor hem gedaan zou kunnen hebben. Hij herkende Windclan, maar de naam van de kat was hem voor eventjes te veel gevraagd. "Een uitstapje?" vroeg de kater kalmpjes, een trotse grijns op zijn kop zoals hij altijd leek te dragen "Of iets aan et ontvluchten?". De zenuwen op het beestje had hij van kilometers afstand kunnen herkennen.

Hij was zo verloren, dat hij de kater achter hem niet opgemerkt had. Het duurde ook even voor de woorden tot hem door drongen, gevolgd met het besef dat er tegen hem gepraat werd. Verstoord keek Shadefeather op, zijn gele ogen de blauwe ontmoetend. Kende hij de ShadowClanner? Volgens mij niet. 'Uh.. N-nee.. Nee..' mompelde hij en hij stapte weg van Mothermouth. Hij zou er niet in gaan, hij zou niet durven. Hij keek de ander onzeker aan. '..Jij?'

De kater tegenover hem stamelde wat, geamuseerd luisterde de kater, knikte hij begrijpend. Fascinerend vond hij het, een kat zonder titel die zich hier begaf, oh zo dicht bij de sterren. Nou kon hij natuurlijk net zo goed zichzelf aankijken, hij was er ook heen getrokken zonder vij logische redenen. De kater zijn vraag deed hem dan ook kort lachen, vermaakte lichtjes op zijn ogen terwijl hij zijn kop wat schudde "hm." Zijn hemelse blauwe blik ontmoette de windclanner's "Soms moet je er gewoon eventjes tussenuit niet waar?" Een zelfverzekerde grijns kleurde zijn kop in een vriendelijk licht "Even tot jezelf komen en genieten van het uitzicht, sterren op je rug en een frisse bries door je pels, wat meer kan een man willen?"

De kater leek geamuseerd te zijn door hem en lachte kort. Shadefeather draaide onzeker met zijn oren, waarna hij zich nog wat meer van Mothermouth afdraaide. 'Soms moet je er gewoon eventjes tussenuit niet waar?' sprak de ander met een zelfverzekerde grijns. Shadefeather knipperde en knikte lichtjes. Dat was waarschijnlijk precies wat hij nodig gehad had nu. Er even tussentijd. 'Even tot rust komen en genieten van het uitzicht, sterren op je rug en een frisse bries door je pels. wat meer kan een man willen?' Shade glimlachte kort en haalde zijn schouders op. 'N-niet veel, denk ik.' Shadefeather ging er nooit echt tussenuit, hij was altijd te druk met jagen en voor de Clan zorgen. Dat was ook het allerliefste wat hij deed, maar zoals nu wel duidelijk was had hij misschien toch behoefte aan wat meer rust. Zeker in deze tijden. 'M-Mysterious hè? Mothermouth..' mauwde hij met een korte blik naar de donkere grot. Wat zou er in verschuild zijn?