Not gonna kill you

Haar gestalte stond even scherp afgetekend tegen de buitenwereld terwijl Crystalstar in de opening van de nursery stond. Niks wat ze zag was een verassing, want het was allemaal gepland. Ze had ervoor gezorgd dat iemand de oudere kittens wat jaagtechnieken voor beginners zou laten zien in het kamp. Dit betekende dat de moeders met jongere kittens hun kroost buiten lieten toekijken, en dat er hier maar een aantal kittenloze queens over waren. Onder hen was echter degene die ze zo graag wilde spreken: Seamist. Crystalstar wist dat ze al gezien was, en liep dan ook met zelfverzekerde passen op de jonge kattin af. Ze had met Arcticwolf gesproken en die had haar gevraagd dit zonder de kittens te doen, wat voor Crystalstar sowieso beter uitkwam. "Seamist, kan ik je spreken?" Vroeg de grijze leader op een rustige toon, terwijl ze voor de ander ging zitten. Ze hadden dit den een tijdje gedeeld, totdat zij haar leadertaken weer op zich was gaan nemen. Nu was het zaak dat de ander precies de juiste ideeën meekreeg om naar Crystalstar's verlangen te blijven handelen.

[Sea]

Het was bijna beangstigend hoe 'goed' Arcticwolf zijn werk had gedaan, en hoe dat hier reflecteerde in Seamist. Er was geen enkele twijfel aan het feit dat de wit-grijze kater de waarheid had gesproken: het plan had haar zo diep geraakt dat ze niet eens een masker opzette voor haar leader. "Ik weet van Settleddust, ik zal je niet tergen door daar omheen te draaien." Miauwde ze direct en met een strenge ondertoon. Maar het was ook slechts een ondertoon, geen dreiging en geen harde woorden. "Kan je me vertellen, Seamist, hoe dat gebeurt is?"

Beslissingen werden altijd pas fouten als het allemaal mis was gegaan, dat had Crystalstar intussen wel gemerkt. Als niemand erachter was gekomen had Seamist het nooit een fout genoemd, dat wist ze zeker. Maar ze was hier niet om de kattin te treiteren. Ze was hier om een clan te leiden en die stabiel te houden. Of dat moest met of zonder bepaalde katten zou nog besloten worden. "Seamist.." Miauwde ze langzaam, terwijl ze de tweekleurige blik van de ander probeerde te vangen. "Kijk me aan. Ik weet dat dit moeilijk is, want je bent bang voor wat ik je aan kan doen." Tegenover een leader staan wanneer je iets fout had gedaan, een ergere angst was moeilijk in te beelden. "Laat ik je vertellen dat ik je kittens niet van hun moeder zal beroven, wat je hier ook zegt. En zij blijven sowieso in mijn clan. Maar daarvoor moet je wel meewerken, oké?" Haar stem bleef rustig en ergens ook wel zorgend, op een strenge manier misschien, maar niet gemeen. "Kan je me vertellen hoe dit gebeurd is? Hoe heb je hem ontmoet?"

Ze kon wreed zijn, ze kon de hardste der leaders en de gevaarlijkste der folteraars zijn. Maar ze zou nooit kittens pijn doen, van wie ze ook waren, wat hun ouders ook hadden gedaan. Zij hoefden niet de straffen van hun ouders te dragen. Wel was in haar kop plotseling een uitspraak van Settleddust geklikt: ‘Ik heb geleerd dat je kittens niet kunt veroordelen op de daden van hun ouders.’ Was dit wellicht wat hij bedoelt had? Dat zíjn kittens geen blaam toegeschreven kon worden. "Ik heb zelf jonge kinderen, Seamist. Zij, en alle kittens, zijn het puurste dat wij bezitten. Je kittens zijn veilig." Seamist begon haar verhaal, en Crystalstar luisterde aandachtig. "Voordat je verder gaat, heb je iemand ooit zoveel verteld?" Vroeg ze, dat kon later nog een belangrijk punt worden. Er was veel te koop voor stilte.

Had ze het eerder kunnen zien? En had het uitgemaakt? Crystalstar was er om haar clan veilig te houden, dat betekende dus ook haar leden. Seamist had verder, voor zover de leader bekend was, geen ernstige fouten begaan tegenover de clan, wat betekende dat er een lichtje aan het einde van haar tunnel zou kunnen zijn. Maar daartegenover stond uiteraard wel uiterste meewerking. En dan nog was er Arcticwolf, aan wie Crystalstar haar beloftes ook niet zou breken. "Juist, dankjewel." Weinig Riverclankatten wisten ervan, en Crystalstar kon zich ook niet voorstellen dat Settleddust hierover opschepte in zijn eigen clan, dat limiteerde het aantal dat iets wist dus tot vijf. "Goed, ik kan me voorstellen hoe het allemaal is verlopen na die eerste ontmoeting. En de overname van Shadowclan en hun korte verblijf hier zal wel geholpen hebben. Dus, toen was je zwanger. Hoe ben je daarmee omgegaan?" Het hele verhaal van de verliefdheid en geheime afspraakjes hoefde de leader niet te horen, dat mocht Seamist écht voor zichzelf houden.

Voor Crystalstar was dit natuurlijk ook allemaal een enorme steek in haar eer en in de eer van Riverclan, dat was één van de redenen dat ze nu haar best deed het te begrijpen. Een leader die zo sterk over probeerde te komen kon niet hebben dat haar clanleden bekendstonden als ongehoorzaam. Seamist vertelde dat het niet zo had moeten lopen. "Maar hij was te lief, en het moment was zo mooi." Raadde Crystalstar, en er weerklonk een oprechte emotie in haar stem door, wat die was was echter moeilijk te achterhalen. Zijzelf was ook verliefd geweest, wist hoe overtuigend dat werkte, wist hoe gemakkelijk het dan was om toe te geven. Over de zwangerschap van de jonge kattin wist Crystalstar nog wel het een en ander. Het was verschrikkelijk gegaan met Seamist, paranoia en eetproblemen. Het kwam natuurlijk vaker voor bij queens, maar dit was een extreem geval geweest. "En nu, waar ben je nu bang voor? Neem je tijd om na te denken."

Ze moest het vertrouwen van Seamist winnen, alleen dan kon ze er zeker van zijn dat er geen onverwachte dingen zouden gebeuren. Crystalstar luisterde aandachtig. Er was angst voor de clan geweest, dat was de paranoia dus. Alles was een bedreiging geweest, en haar vader was de perfecte vergelijking om het allemaal extra moeilijk te maken. Crystalstar had zich zelf nooit onveilig gevoeld in Riverclan, en dus was dit allemaal ergens nog moeilijk te accepteren, maar ze mocht niet geïrriteerd raken, ze moest begripvol en rustig over blijven komen. "Ik kan ervoor zorgen dat dit nooit uitkomt, Seamist. Ik kan je geheim zo ver wegstoppen dat niemand het zelfs maar voor mogelijk zou houden dat de kittens van buiten de clan komen." Een aanbod dat reëel was. Zij was leader en had de enige andere hier met informatie compleet in haar dienst. "En dat wil ik ook voor je doen." En daarmee ook voor Arcticwolf, die niet wilde dat de kittens onteerd werden. "Vertel eens, vertrouw je mij, Seamist?" Want voor zover zij wist had Crystalstar niets te maken met de gebeurtenissen van kort geleden.

Het was beter dan een leugen, dacht Crystalstar bij zichzelf. En ze had het natuurlijk ook moeten verwachten. Seamist had nu eenmaal iets gedaan wat niet zomaar zonder consequenties zou blijven. Het was niet opmerkelijk dat de kattin haar leader enigszins wantrouwde nu die voorstelde het hele gebeuren in rook op te laten gaan. En dus knikte de leader, terwijl ze haar blik strak hielt. "Ik doe dit niet vanuit het goede van mijn hart, daar heb je in ieder geval gelijk in." Gaf ze toe. Die illusie ging ze niet optrekken. Nee, er zou iets tegenover staan. "Arcticwolf is een trouwe Warrior, ik zal hem niet laten onteren door wat zijn geliefde in een waanzin uithaalde." Ja, zo zat het nu eenmaal. Ze deed dit ook nog steeds om hem aan haar vast te houden. "Dus als ik dit voor je doe, dan wil ik zeker weten dat jij er zelf ook nooit iets over los zal laten. Niet per ongeluk, niet tegen iemand die je met je leven zou vertrouwen." Dat was ze hem verschuldigd voor zijn dienst. "En je blijft voor altijd weg bij Settleddust, dat is een ander vereiste."

Ze bedreigde haar eigen clanleden niet graag, maar Seamist moest weten wat er gebeuren moest als ze haar plekje hier zeker wilde stellen. Als ze de rest van haar leven hier wilde doorbrengen zou ze naar Crystalstar's wil moeten zwichten. Als ze liever buiten het woud, of nog leuker, met haar minnaar woonde, was dat aan haar, hoewel de leader niet dacht dat ze een van haar warriors ooit levend zou laten overlopen. Toen beweerde de jonge kattin dat ze die minnaar al uit haar hart had gezet, en dit ergerde Crystal ergens wel. Er werd tegen haar gelogen. Zij wist veel meer dan Seamist dacht, en dat was duidelijk. "Wie is de echte vader van Brackenkit en Amberkit?" Een wrede vraag, maar belangrijk voor haar. "Arcticwolf schijnt nog steeds te geloven dat hij het is."

Nu wist ze het zeker, en Arcticwolf had het dus ook geweten. Dat laatste kon ze vergeven, hij wilde hun vader zijn, voor hem was het detail simpelweg niet belangrijk geweest. Dit betekende dat Settleddust een emotionele band had met twee van de kittens in deze clan. Snel rekende Crystalstar wanneer de twee apprentice zouden worden. Precies wanneer haar eigen Hermitpaw Warrior moest worden, dat kwam mooi uit, dan wist ze al wie een van de twee zou trainen. Dat zou hem een toontje lager doen zingen als hij nog leefde. "Ik ben blij met je eerlijkheid, en hoop dat je die ook behoud. Ik zal je geheim voor je bewaren, niemand zal hier ooit over horen. En zeker de kittens niet." Een belofte die ze zou houden, al moest ze persoonlijk monden gaan snoeren. Zolang Seamist zich aan de voorwaarden hield zou ze beschermd zijn, als ze dat niet deed zouden ongelukken niet uitgesloten zijn.