[Event]Call the firemen

Onderwerp: [Event]Call the firemen vr 8 jan 2021 - 0:34

Storkpaw It's all good girl

Zodra ze de opdacht van Rabbitcharm gekregen had was ze vertrokken, weg van het vuur en alles achterlatend. Ze rende naar het kamp, onder de inmiddels langzaam verschijnende sterrenhemel. Was Wolfstar daar nu of was hij inmiddels al terug? Ze wou niet langer toekijken en twijfelen, ze had nu een taak gekregen. Ze had duidelijkheid en wist wat ze moest doen, wat ze kon doen. Het rennen ging echter lastiger dan normaal doordat ze rook had ingeademd en ze moest soms stoppen om te kuchen en op adem te komen. Het was gelukkig niet veel geweest, maar het belemmerde haar nu wel. Desondanks vloog ze bijna letterlijk door de tunnel heen, het kamp in. In paniek het kamp instormen begon nu wel een ding voor haar te worden."WORDT WAKKER!''schreeuwde ze, haar keel deed er pijn van. Al kon dat ook van de rook zijn. "Waar is Blazesong?''vroeg ze in het wildeweg, zoekend naar de kleine roodwitte Deputy. Nu ze in het kamp was merkte ze dat het vuur en de rook wel te zien waren, maar vanaf hier was het ver en het vuur was bovendien niet heel hoog. Het was niet gemakkelijk te zien over de kamprand en als je niet precies die kant op keek viel het misschien niet zo op. "Er is brand!''ínformeerde ze wie haar kon horen in het kamp maar meteen. Rabbitcharm had haar gezegd dat ze er voor moest zorgen dat ze hier gewaarschuwd waren, dat ze iedereen wakker moest maken. Dat ze konden vluchten als het nodig was. Ze kuchtte nog wat, maar hield stevig stand.

-vervolg op dit: https://www.warriorcatsnl.com/t44988-event-burn-it

Elfje

no limit reached:

What is your burden to bear?

Niks had er naar gewezen. Niks had geduidt op de storm die op het moment komende was. Hier in het kamp ging alles gewoon haar gangetje. Was alles vrij normaal naar Windclan standaard. De kleine kater proefde het, de zachte smaak van rust lag op zijn lippen. Na manen van Absentie was het er weer, enkel om meteen te verbitteren. Abrupt keek de kater op van zijn rustige plekje toen Storkpaw als een halve garen in het rond begon te schreeuwen. Draaide hij verontrust zijn oortjes weg van het luide gekraai, een frons zijn felle ogen verduisterend, getekend in diepe zorgen. Het zou niet de eerste keer zijn dat de apprentice krijsend binnentrad, en de vorige keer had het wat nare momenten opgeleverd.

Ze riep om hem, het was met spijt dat de kater wist te moeten antwoorden. Maar blij was hij dat hij het deed, dat hij haar benaderd had toen het woord vuur viel. De kater huiverde bij de gedachten, zag nu iets heel anders in de donkere wolken achter hen dan hij ervoor had gedaan. Zijn blik gleed van lucht naar de menigte, onder hen geen Wolfstar. Het kwartje viel zo gouw als zijn rust verstoord was. Als Stork hier om hem schreeuwde en niet om Wolfstar, dan moest ze weten waar hij was. Had de bruin rode kater haar waarschijnlijk gestuurd. De kater slikte, wederom de apprentice aankijkend terwijl deze kuchte "Brand zeg je?."

Een langzame, bedachtzame knik volgde. Snel moest alles in actie komen, droge heides brandde op in no time. En hij wilde hier niet zijn zodra het haar pad over de kamp rand heen vond. Niemand mocht hier zijn. Maar ergens was nog licht, het zou nog niet extreem dichtbij zijn, ze hadden het dan immers al wel gemerkt. Bovendien zou Wolfstar dan wel mee zijn gekomen, toch? Met wat geluk hadden ze de wind aan hun kant, het weer. Belangrijk was wel dat ze klaar stonden. Voorbereid waren op het ergste. "Iedereen! Windclan" hij verharde zijn stem. "Niemand sluit een oog, niemand verlaat het kamp zonder verder woord." De kater knikte en keerde zijn aandacht terug op Storkpaw "Hoe groot? Wat zei Wolfstar? Ik neem aan dat hij jou gestuurd heeft?"

♜

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

Storkpaw It's all good girl

Ze was in paniek, ze was ontzettend bang en het liefst wou ze in een hoekje wegkruipen. Het kon niet, dat wist ze best. Om haar heen werden katten wakker en ze zag ook Blazesong onder hen. Hij leek even te zoeken, maar kwam toen op haar af. Ze had hem geroepen omdat ze Wolfstar niet kon roepen, omdat hij niet hier was, maar daar. En dood. Of misschien was hij inmiddels alweer terug. Ze knikte bevestigend op zijn vraag en daarna ging hij meteen in actie. De gevlekte poes ging zitten, gebruikte dit moment om even uit te kunnen rusten. Toen Blazesong klaar was met bevelen uitdelen richtte hij zijn aandacht weer op haar, wat wel te verwachten was. Hij stelde achter elkaar vragen en Storkpaw was een beetje van haar stuk gebracht. "Niet erg groot nog, maar Rabbitcharm zei dat ik de rest moest waarschuwen''daarmee had ze twee vragen beantwoordt. Ze keek naar haar poten, nog maar een vraag te gaan. "Wolfstar...heeft een leven verloren''sprak ze zachtjes, zodat enkel Blazesong het kon horen. Ze wou niet meer paniek zaaien dan dat ze al gedaan had.

Elfje

no limit reached:

What is your burden to bear?

Ze antwoorde spoedig, tot de kater's opluchting. Echter draaide hij verward met zijn oortje toen hij begreep dat Rabbitcharm de apprentice gestuurd hard. Met mond vol tanden bleef hij de apprentice aankijken, waarom Rabbitcharm? Was Wolfstar daar niet? Waarom vroeg ze dan niet naar hem? De kater slikte, wachtend op verlossende woorden die niet sneller konden komen. Echter had gehoopt ze niet te horen toen ze eenmaal kwamen. Hoewel het erg veel levens had bleeft het nooit goed nieuws, een leader die een leven verloor. Blazesong slaakte een korte zucht en knikte, hij zou het verder wel van de kater zelf horen. Hoopte dat hij zo pijnloos mogelijk starclan vond. "Oke" hij knikte, herzocht gouw de concentratie die hij eerder gevonden had. Hij was wel slim hoor, zodra hij de moeite moest doen, maar kon het niet helpen onder zijn adem te vloeken. Moesten en willen waren twee erg verschillende dingen. "..verdomme..Hebben ze hulp nodig? Denk je?" zijn stem was niet meer dan een fluistering.

♜

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

Natuurlijk werd ze wakker toen er geschreeuwd werd, waarom zou ze niet. Het was niet alsof ze een diepe slaper was, niet meer sinds .. sinds ze het duistere woud had gezien. Een huivering gleed over haar rug heen toen ze daar aan terug dacht, maar richtte al snel haar aandacht op wat er aan de hand was. Ze was eventjes in slaap gevallen na haar jacht, maar dat was nu niet belangrijk. Ze schoot de apprentice den uit en keek van Storkpaw naar Blazesong, wat was hier aan de hand? Ze hoorde iets over vuur en over Wolfstar. Pas toen ze hoorde dat hun leader een leven verloren was, zakte haar oren in d'r nek en ging ze bij de deputy en de apprentice staan. Ze kon nog net de fluisterende woorden van Blazesong horen en gaf 'm een pets tegen zijn oor aan. "Als je leader een leven verliest, ga je je niet afvragen of hij hulp nodig hebt, dan ga je hulp sturen, uilskuiken." Het was niet haar slimste zet om haar deputy uit te schelden, maar zelfs zij kon dit logischer uitdenken. "Is Wolfstar aan het vuur een leven verloren, Stork?" vroeg ze daarna aan de apprentice, in de hoop dat ze wat meer duidelijkheid kon krijgen over de situatie.

[@Storkpaw @Blazesong don't hate me xD]

Ashbury

You get a shot at the queen,
but you better not miss

Elfje

Ashbury

"You get a shot at the Queen, but you better not miss!"

Hij was net bezig met voorbereidingen te maken om naar zijn nest te gaan. Tegenwoordig probeerde hij, indien mogelijk, een beetje op tijd naar zijn nest te gaan. De tijden ervoor hadden het zwaar voor hem gemaakt en slapen deed hij nog steeds niet altijd goed, maar.. het ging om het idee. Hij was ook net bezig met de laatste kruiden weg te stoppen, toen hij een luide stem door het kamp heen hoorde. "Er is brand!'' Zijn oren schoten overeind. Brand?! Nu?! Oh nee, oh nee. Zijn ogen werden groot, dung. Hij ademde even diep in, zijn ogen kort sluitend. Hij kon dit. Ze konden dit. Hij kon dit en Lizardpath kon altijd helpen. Hij moest even kort zijn nervositeit naar beneden halen, waarna hij toch zijn medicine cat den uit liep, een vastberaden blik in zijn ogen. Hier was hij voor, ze moesten zich voorbereiden op het ergste. Hij zag de deputy al staan, waar hij even kort naar knikte. Ashpaw was er inmiddels ook al naar gelopen, Storkpaw leek degene te zijn die voor hulp was gekomen. "Als je leader een leven verliest, ga je je niet afvragen of hij hulp nodig hebt, dan ga je hulp sturen, uilskuiken." Klonk er van de poes af, waarop Falcon even met zijn oren draaide. "Is Wolfstar aan het vuur een leven verloren, Stork?" Hij keek naar het drietal, waarna hij even naar de deputy keek. "Blazesong, adem diep in. Dit kunnen we." sprak hij tegen de kater. Hij moest niet de zenuwen naar zijn hoofd laten gaan. De rode kater keek recht naar de deputy. "We moeten ons voorbereiden op het ergste. Katten met brandwonden en misschien Wolfstar met erge brandwonden." sprak hij tegen het groepje, maar vooral richting Blazesong. Hij kon dit, hij kon dit, hij kon dit. "Indien mogelijk zou ik graag richting het vuur willen gaan om eventueel hulp te verlenen aan katten die het op dat moment nodig hebben. Katten die niet kunnen wachten om naar het kamp te gaan." Wolfstar. Anderen die misschien gewond waren geraakt in de tussentijd. Wie dan ook. Zolang hij er maar iets aan kon doen uiteindelijk.

그대는 나의 이야기였다
[Event]Call the firemen Unknow11

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Storkpaw It's all good girl

Het waren lastige woorden om te zeggen en ze was al blij dat het eruit gekomen was. Ze keek met bezorgde ogen naar Blazesong die enkel bevestigend oké zei, maar wat kon je anders in zo'n situatie. De Deputy leek even moeite te hebben om zichzelf weer te vinden en Storkpaw keek om hun heen naar meerdere katten die luisterde, niet wetend wat er ging gebeuren. Zijzelf ook niet, het vuur had ze achter gelaten samen met de anderen. Blazesong sprak weer, fluisterend. Voordat Storkpaw echter kon antwoorden kwam Ashpaw al aanzetten en ze sprak de rode tabby niet al te vriendelijk aan. Geschokt keek Storkpaw naar haar, hoe durfde ze zo tegen een hogere rang te praten. Tegen de Deputy zelfs. Ze wist niet of ze onder de indruk moest zijn of er niks van aantrekken, maar misschien had de oudere Apprentice wel gelijk. "Aan de rook vooral''beantwoorde ze vlug toen Ashpaw ook aan haar een vraag stelde. Falconpaw kwam er ook bij, iets waar ze blij mee was. Ze deed een stapje naar achteren zodat zij die slimmer waren konden praten. Falconpaw wist wat het beste was en zou met zijn ervaring veel meer van pas komen. "Amberstorm bleef bij het vuur, ze was aan het graven''zei ze zachtjes, diep nadenkend. Ze moest niks missen met wat ze vertelde. "Wolfstar ging naar haar toe en heeft haar eruit gehaald. Ze kwamen beiden niet verder voordat...Rabbitcharm en Burnetbliss zijn er ook''vertelde ze vlug verder, hopend dat dat genoeg informatie was. Ze wist niet wat de schade was, behalve dat Wolfstar dood was en Amberstorm naast hem lag.

Elfje

no limit reached:

Het luide geroep, wekte haar en geschrokken sprong ze recht. Kort checkte ze haar nestje kittens, waarna ze snel naar buiten huppelde. haar oren stonden scherp en haar ogen volgde de situatie op. Het was al snel duidelijk wat er aan de hand was. Hier in het kamp was echter niets te merken van de brand. Even ging haar kopje naar de kampingang. Ze hoopte in ieder geval niet dat de brand dichter bij zou komen want dan konden ze, voordat ze het wisten, in de val zitten. Ze zou er in ieder geval voor zorgen dat haar kits veilig bleven. "Pridekit, Laurelkit, Sparrowkit, Lovagekit, blijf ten allen tijden dicht bij mij." mauwde ze dan ook strikt. Ze had hen altijd geleerd om zich netjes aan de regels te houden en dat zou hen nu van pas komen. Ze trok zich terug in de nursery, dicht bij haar kittens aan en hield haar oren gespitst voor verdere instructies. Uiteraard wilde ze helpen, maar ze kon haar kittens niet alleen laten. Verschillende scenario's speelden zich af in haar kopje, waaronder het scenario waarbij het vuur hun kamp zou bereiken. In deze droge tijden wist je maar nooit.

Tag: Haar kittens + open

The truth is balance.
However the opposite of truth, which is unbalance, may not be a lie.

:.:

Brand, er was brand. Haar hazelnootkleurige ogen waren groot. Ze was rillend in een hoekje gaan zitten, haar buik tegen de grond gedrukt. Angstig keek ze naar de katten van haar Clan. Storkpaw vertelde dat Wolfstar een leven was verloren en dat haar moeder erbij was. Amberstorm was niet naar StarClan toch? Haar moeder was niet haar leven verloren toch? Tranen prikten in haar ogen, waardoor ze begon te knipperen. Ze wist niet wat ze moest doen. Wat moest ze doen. Iets wat paniekerig keek ze of ze Breezesong ergens zag. Haar broer was druk met Medicine cat zaken die kon ze niet storen. Ze slikte terwijl ze nog steeds trilde op haar poten. In zulke situaties was er echt niks met haar aan te vangen, dan ging ze in bevriesmodus.

Mistkit werd wakker van een roep van een kat ze opende haar oogjes en keek om zich heen. 'Er is brand!' *Wat?* Mistkit keek naar buiten en zag rook. *Is dit een grap?* Maar toen ze nog verder keek zag ze dat andere katten ook wakker waren en iedereen in de Nursery ook. Mistkit keek om haar heen en zag dat haar moeder er nog was. Ze hoorde een queen die haar kittens bij elkaar riep. Maar toen leek het alsof de tijd stilstond Mistkit dacht aan haar droom. *Nee...* *Dit kan niet echt zijn...* Hoe vaak Mistkit probeerde wakker te worden. Het lukte nog steeds niet. Haar nachtmerrie was realiteit geworden. *Gelukkig is het niet in de Nursery,maar toch...*'Mama... ik ben bang..' Mistkit werd steeds bezorgder. *Hoe gaat het met papa?* Mistkit wist een ding zeker ze zou haar moeder niet zomaar uit het oog verliezen Mistkit was te bang om dat te laten gebeuren. *Starclan waarom is er in het territorium brand?* @Goldmoon

What is your burden to bear?

Het was een zachte klap tegen zijn oor dat de kater zijn aandacht van Storkpaw afhaalde, hoognodige tijd afpakte van dat wat daadwerkelijk er toe deed. Zijn felle blik ontmoette Ashpaw, haar onnodige mening delend op een manier die niet al te goed viel. "En als je deputy iets belangrijks bespreekt hou je je snavel." beet de kater de apprentice toe, ze hadden hier geen tijd voor. Met een ruk van zijn kop keerde zijn blik weer terug naar Storkpaw, de arme apprentice had willen antwoorden, echter was het Falconpaw, inmiddels ook van de partij, die eerst zijn woordje deed. "Blazesong, adem diep in. Dit kunnen we." mauwde Falconpaw. Met verzachtte blik knipperde de kater met zijn ogen, hij was niet bang? Geïrriteerd sure, maar bang? Kom op Falcon hier hadden ze geen tijd voor. "We moeten ons voorbereiden op het ergste. Katten met brandwonden en misschien Wolfstar met erge brandwonden." ging de apprentice verder. Blazesong knikte instemmend, Falconpaw was immers de expert hier. "Indien mogelijk zou ik graag richting het vuur willen gaan om eventueel hulp te verlenen aan katten die het op dat moment nodig hebben. Katten die niet kunnen wachten om naar het kamp te gaan." Blazesong zuchtte geluidloos, niet omdat hij het er niet mee instemde, maar vooral om alles even op een rijtje te zetten. "Amberstorm bleef bij het vuur, ze was aan het graven'' Weerhield Storkpaw hem van spreken "Wolfstar ging naar haar toe en heeft haar eruit gehaald. Ze kwamen beiden niet verder voordat...Rabbitcharm en Burnetbliss zijn er ook'' De kater knikte, twee andere warriors daar deed hem hopen dat er, hoewel niet medisch, al enig sinds hulp verleed was.

"Oke. laten we niet meer tijd verspillen" begon hij, Falconpaw goedkeurend toeknikkend, een korte bemoedigende glimlach zijn kop sierend. "Haal wat je nodig hebt, ik trommel wel wat warriors op." De kater slikte, hij zou mee gaan mocht dit nodig zijn. "Storkpaw, neem je rust, je hebt genoeg gedaan voor nu" mauwde hij verrassend warm voor de kater's doen. "Ashpaw, maak jezelf nuttig en help Falconpaw met het dragen van de kruiden tot aan de uitgang van het kamp" zijn doordringende ogen ontmoette Ashpaw, zijn stem niet al te verhard na met Storkpaw gesproken te hebben. Ze hadden nu geen tijd om te bekvechten. Ze wilde zo graag belangrijk zijn? Dat mocht ze dat.

♜

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

Iedereen was meteen weer tegen d'r, zo als gebruikelijk, want waarom zouden ze dat niet zijn. Ashpaw snoof eventjes en keek met een giftige blik naar Falconpaw. Dat hij Medicine Cat Apprentice was, betekenen niet dat hij alles beter wist. Nou ja, misschien ook wel, maar dat boeide er nu niet toe. De grijze kattin richtte zich nu eerst maar eens op Blazesong, die nog steeds geen antwoord had gegeven op wat ze had gezegd. Toch gleden haar blauwe ogen naar de apprentice die ze eerder had aangesproken. Storkpaw vertelde dat het vooral de rook was waar Wolfstar last van had. "Dan misschien moeten we maar eens wat gaan doen," sprak ze op een rustige toon, maar niemand leek op d'r te letten. Ze kreeg daar in tegen wel een kwade Deputy over zich heen en trok eventjes met haar oortjes. Wat stelde hij zich nou aan. Niet alsof hij iets nuttigs stond te doen hier behalve te panikeren. Ze wilde naar hem blazen, uithalen, vertellen dat hij het niet waard was. Maar ze behield haar plek en knikte alleen maar, ze had het begrepen en zou er niet verder op in gaan.
In plaats daarvan kreeg ze de opdracht om te gaan helpen bij de Medicine Cats, waarbij haar blauwe ogen gleden naar de rode kater die bij het groepje stond. "Wat kan ik voor je doen, Falconpaw." Vroeg ze op een ijzige toon. "Welke kruiden zijn 't belangrijkste en op wil je dat ze vervoerd worden?" Ze wilde niets stuk maken en nóg meer zeik over zich heen krijgen immers.

[@Blazesong @Falconpaw]

Ashbury

"You get a shot at the Queen, but you better not miss!"

Mistkit werd steeds angstiger.Ze probeerde zichzelf te kalmeren en haarzelf er aan te herinneren dat het vuur was gedoofd. Mistkit begroef zichzelf verder in de vacht van haar moeder.
(Open)

@Mistkit. Het vuur is niet aanwezig in het kamp. Gelieve even de andere posts na te lezen en jouw post hier op aan te passen. Dankje!

The world seemed suddenly large again.
I wasn't sure I liked it.

Onderwerp: Re: [Event]Call the firemen