(trainingstopic)Formidable

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Smouldertongue keek de eerste patrouille na, geeuwde eens en draaide zich om naar de Apprenticeden om Argentpaw dan maar op te halen. De kersverse Apprentice wou het liefst meteen beginnen gisteren, maar Smouldertongue vond nu wel vroeg genoeg. Bovendien moest hij na de ceremonie nog met wat katten spreken en had hij nog wat eigen dingetjes die hij moest regelen. Hij had ook gezien dat ze teleurgesteld leek toen haar zusje Thymeflare als mentor kreeg, maar waarom dat precies was wist hij niet. De twee zusjes leken close, enkel voor het Apprenticeschap kreeg je meestal gewoon je eigen mentor. Tenzij er te weinig mentoren waren. Het was koud, zoals gewonelijk, en het sneeuwde zelfs een klein beetje. Niet dat het echt bleven liggen. Hij ging de den in en zocht naar de juiste kat, waarna hij haar lichtjes aanraakte. "Wakker worden, we gaan trainen''zei hij zachtjes. Je kon zien dat hij even nadacht voordat hij zijn volgende opmerking maakte. "Tenzij je nu niet meer wilt'' gisteren was ze erg enthousiast geweest, eens kijken of dat nu nog steeds was. Als Apprentice kon je niet meer uitslapen. De ginger kater verliet de den weer en wachtte buiten op haar, zichzelf even een vlugge wasbeurt geven.

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Dat ze niet meteen begonnen had haar wel wat teleur gesteld gehad, maar dat ze niet samen met haar zusje bij 1 mentor hadden mogen komen zat haar altijd nog een beetje dwars alsof ze een taai stukje prooi niet weg geslikt kreeg. Ondanks dat had ze een nest naast haar zuster uit gekozen en die zelfs haar eigen nest tegen die van Emberpaw aan gelegd. Zo waren ze toch nog dichtbij elkaar en waren ze tegen elkaar in slaap gevallen gister avond.

Ze lag nog zo lekker warm tegen de rossige vacht van haar zuster aan toen ze een zachte stem haar wakker hoorde roepen. Langzaam ontwaakte ze en keek in de blauwe ogen van haar mentor. Smouldertongue vroeg of ze anders niet meer wilde. Wat wilde ze niet meer. trainen het kamp eigenlijk verlaten na die ene keer dat ze geen van de gedoden prooien mee terug hadden kunnen nemen door een grote groep honden. Argentpaw maakte zich los van haar zusje en sprong achter de rossige kater aan de apprentice den uit. Hij zat buiten zichzelf te wassen. 'Waar wachten we nog op? Wassen kun je jezelf straks ook nog.' vroeg Argent en ze sprong even op en neer voor ze richting de doorntunnel schoot waar ze al zo lang op geaasd had om er door heen te rennen. Nu was dat eindelijk zo ver. De braamslierten waren lang zo dicht niet op elkaar als dat je zou denken wanneer je naar de ingang keek. Argentpaw stormde er door heen en kwam slippend tot stilstand toen ze het hoge ravijn voor zich zag. Ze had er wel eens katten naar boven horen klimmen en naar beneden komen, maar nu stond ze er zelf tegenover en zag nu dat het een best hoge klim was!

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Hij kreeg niet eens de kans om zijn wasbeurt af te maken en blijkbaar vond Ardentpaw het een heel slecht idee in elk geval. Hij keek toe hoe de Apprentice al meteen het kamp verliet, voordat hij er maar eens achterna ging. Iets zei hem dat dit nog een hele klus ging worden. Nadat hij ook door de tunnel was gegaan zag hij gelukkig dat Ardentpaw gestopt was bij de wand van het ravijn. Anders was hij haar misschien nu al kwijt geweest. Op zijn dooie akkertje liep hij naar haar toe, zelf totaal geen haast hebben. "Nu al klaar?'' vroeg hij guitig aan zijn Apprentice. Hij had half verwacht dat ze gewoon meteen naar boven was gegaan, maar blijkbaar was haar enthousiasme niet zo groot. Zelf ging hij zitten. "Ik denk dat we naar boven moeten''merkte hij op, alsof hij zelf dat niet dagelijks deed.

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Ze bewonderde de hoogte van het gesteente voor haar toen Smouldertongue vroeg of ze nu al klaar was. Haar oortje draaide in zijn richting voor ze haar kopje naar de rossige kater toe keerde. 'Nee dat ben ik nog lang niet, het zit zo. Ik wilde niet dat je me kwijt raken zou.' miauwde Argentpaw en ze keek weer naar de stenen trap dat in een natuurlijk gesteente was gesleten dankzij weer en wind. Toen haar mentor zei dat ze maar eens naar boven moesten klimmen grijnsde Argent. 'Het klinkt alsof je niet wil klimmen?!' daagde de jonge poes hem uit en stond op voor ze op een klein drafje naar de muur van steen liep en zich afzetten. Oei ze moest echt iets hoger springen, want haar rechter achterpoot schoot net van de rand af. Maar de blauw/witte Apprentice wist zichzelf nog net in balans te houden. Ze herstelde zich en sprong opnieuw, maar nu naar een ander punt. Dit keer ging het beter, maar Argentpaw miste bijna één keer haar sprong en wist zichzelf al krabbelend omhoog te trekken met het beetje steun dat ze onder haar achterpoten kon vinden. Eenmaal boven aan het ravijn zag ze pas hoe diep en goed verborgen het kamp lag. Ze stapte opzij zodat Smouldertongue ook goed het ravijn uit kon komen. 'Waar gaan we als eerste heen?' vroeg Argent hijgend, want die klim was best vermoeiend geweest, maar toch was ze geestelijk nog lange niet verzadigt.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Hij wou eens afwachten wat ze ging doen omdat hij best wel benieuwd was naar zowel haar volgende reactie naar deze hinderlaag en naar hem. Ze leek er nogal zin in te hebben en hij vreesde weinig rust te kunnen vinden bij haar trainingen. Misschien moest hij dat als eerste leren, om te genieten van het leven. Ook al leek het erop dat ze volop aan het genieten was van het leven op haar eigen manier. Ze daagde hem uit en begon aan de klim. Haar eerste poging ging niet helemaal goed, maar ze pakte zichzelf goed op en kwam uiteindelijk toch boven. Smouldertongue zat nog steeds waar hij zat, maar besloot om haar dan maar te volgen. Binnen een paar tellen was hij boven, waar Argentpaw nog bij aan het komen was. Dat gaf niks, als ze het een paar keer gedaan had ontdekte ze wel de beste methode voor zichzelf om boven te komen. Ze wou wel gewoon verder gaan. "Oh, de Tallpines zijn prachtig dit jaargetijde, maar ik zou u adviseren om voor een gehele tour te gaan'' zei hij als een reisgids die probeerde klanten te werven. "Helaas is de Sunning Rocks momenteel niet inbegrepen''

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Het duurde niet lang voor haar mentor boven was gekomen. Voor hoe lui hij zich voor deed in zijn woorden van net kon je niet opmaken of de kater heeg of niet. Maar Smouldertongue zou hier vast dagelijks over heen sprinten. Enkel kon ze zijn volgende woorden even niet helemaal begrijpen. Dit was toch de eerste keer om te laten zien waar de grenzen lagen niet waar je specifiek heen zou willen. 'Wa?' vroeg ze dan ook vragend en je kon aan haar hele houding zien dat ze niets van zijn brabbel taal dit keer begreep. Hoe kon een kat dit nu begrijpen. 'Het is toch ook de bedoeling alles te zien?' vroeg ze Smouldertongue dan ook. Argentpaw kon niet langer stil staan, maar waarom had zij nu jouw een mentor gekregen waar je van zijn woorden niets begreep, of zijn woordkeuze in elk geval.

Argentpaw keek hem enkel verbaasd aan en leek niet veel te snappen van zijn grap. Jammer, zelf vond hij het wel een goede. Nou ja, misschien kon hij haar nog wat goede humor bijleren. Ze vroeg of het niet de bedoeling was dat ze alles zagen, waar ze natuurlijk gelijk in had. Wat ook kon was dat ze elke dag een stukje deden, maar dat schoot niet zo op en dat was vast niet waar ze op wachtte. "Klopt, laten we maar snel beginnen dan'' misschien moest hij voor nu de grapjes even achterwege laten, dat kon hun beide een hoop tijd schelen. Hij ging voorop en wachtte tot de poes hem volgde. "Ons territorium bestaat vooral uit bos, maar we hebben een paar plekken die we een naam hebben gegeven'' begon hij te vertellen terwijl hij naar de eerste plek ging. Dat was logischerwijs de Sandy Hollow, want dat lag het dichtstbij. Ze waren er ook zo. Momenteel was er niemand bezig. "Sandy Hollow, we doen hier de gevechtstrainingen'' vertelde hij netjes verder, kijkend naar het zand. Hij zou haar hier ook gevechtstrainingen geven, maar eerst moesten ze op een paar andere dingen concentreren.

Gelukkig deed haar Mentor weer normaal, ze snapte niet veel van wat hij eerder gezegd had, maar daar maakte de blauw/witte poes zich ook geen zorgen om nu ze eindelijk op weg zouden gaan. Argentpaw rende achter Smouldertongue omdat hij zo veel langere poten dan haar had. Ze kwamen eerst bij de plek aan die ze herkende als de zandkuil waar ze manen eerder met een eenden kuiken in was gevallen. Ze moest zachtjes giechelen bij de gedachten. Toen had ze hulp nodig gehad om er weer uit te komen, maar misschien dat het haar nu wel lukken zou er zelf uit te klimmen. Dus deze plek heet de Sandy Hollow dacht Argent en ze keek even rond. Je kon de sporen die de honden achter gelaten hadden niet meer zien nog ruiken, maar haar eigen klauw sporen en die van haar zusje wel. Argentpaw liep naar de boom toe en volgde de sporen tot aan de laagste tak met haar blik. 'wow die tak is nog best hoog geweest zie ik nu.' murmelde ze en keek even over haar schouder naar haar mentor. 'Deze plek brengt me nog wel de kriebels door die honden, maar dat is gelukkig manen geleden, toen had Tigerblaze me nog moeten helpen uit de Sandy Hollow te komen met mijn eerste prooi.' vertelde ze Smouldertongue en kwam weer terug gelopen. Het was zo los zand geweest toen, maar misschien zou het zo zijn dat het er nu steviger was door de kou. 'Waar gaan we nu heen?' vroeg Argent en ze wilde de rest van hun territorium graag zien. Wel jammer dat de Sunny rock nu tijdelijk tot Rivierclan behoorde.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Het leek er bijna op dat ze deze plek al kende en Smouldertongue herinnerde zich dat ze samen met haar zus een avontuurtje buiten het kamp gehad had. De poes liep naar een boom toe en maakte een opmerking over een tak, waar Smouldertongue niet veel van begreep. En dan vond ze dat hij onduidelijk was. Argentpaw keek over haar schouder naar hem, een opmerking makend over de honden die ze was tegen gekomen. "Wel gelukkig maar dat het goed afgelopen is of niet soms?''merkte hij op. Het was hem al duidelijk dat Argentpaw nog een hele pootvol kon gaan worden, het was al jammer dat hij geen grappen kon gebruiken met haar training aangezien ze die niet leek te begrijpen. "Tallpines, maar blijf in mijn buurt''vertelde hij haar, want hij wou haar liever niet meteen al op de eerste training kwijt raken. Hij ging haar voorop naar de rijen bomen.

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Haar mentor leek niet door te hebben wat zij bedoelde met de tak die nog best hoog was geweest. Ze kwam er hier en nu achter dat als de angst groot was je best geweldige dingen kon bereiken al was het beter om niet in angst te leven, vond Argentpaw en de jonge poes knikte dan ook op de woorden van Smouldertongue. Het was zeker goed dat alles goed was gegaan. Argentpaw zou het zichzelf nooit vergeven hebben als er ook maar iets met haar zuster gebeurd zou zijn geweest of met een andere clan genoot. De Tallpines daar zouden ze nu naar op weg gaan. De blauw/witte Apprentice zetten zich af en sprong al snel weer naast haar mentor om hem te volgen. Liever wilde ze hard rennen, maar de jonge shecat wilde zich voor nu even aan de regels houden. 'Wat voor grote dieren leven er nog meer in het woud dan de clans en honden?' vroeg Argent nieuwsgierig en ze keek Smouldertongue even nieuwsgierig en vragen aan.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Ze liepen samen tussen de rechte lijn bomen heen, waar de Twolegs duidelijk een hand in hadden. De poes vroeg aan hem welke grote dieren nog meer leefde hier, een vraag die hij niet verwacht had. "Dassen en vossen''beantwoordde hij haar vraag met de eerste dieren in hem opkwamen. "En herten, maar die zal je niet zo snel zien''voegde hij er aan toe. Er was vast nog wel meer, maar dit was het eerste wat in hem opkomt. Nu ze hier toch liepen moest hij misschien haar wat vragen stellen, eens kijken wat ze al wist. "Noem eens wat regels van de Warrior Code?'' hij was wel benieuwd wat ze al kon noemen.

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Ze kon zien dat haar mentor haar vraag niet verwacht had, maar zo dom was de vraag toch niet geweest of wel. Argentpaw keek heel even de andere kant op, ze wist niet of ze Smouldertongue beledigd had met haar vraag of niet, maar toen hij eindelijk antwoorden keek de blauw/witte poes haar mentor weer aan. Dus hier leefde ook nog dassen en vossen en herten, maar de laatste zou ze niet zo snel zien. 'Hoe dat zo? Zijn ze bang om door het woud te lopen?'vroeg Argent dan ook verbaasd, maar kreeg ze een vraag over wat ze van de Warrior code kende. De jonge Apprentice dacht heel even na. 'Kittens moeten in het kamp blijven, euhm we luisteren naar de leader en de deputy.' ja de eerste regel had ze maar wat te vaak aan moeten horen, vooral toen ze bijna door de honden gepakt waren geweest. Een geluk dat Tijgerblaze bij hen was geweest nadat ze haar eerst had geholpen om uit de Sandy Hollow te komen. Argentpaw wachten af of haar antwoorden goed genoeg waren.

Smouldertongue merkte dat hij zich een beetje slaperig voelde en geeuwde even. "Ze houden meer van open plekken denk ik''zei hij sloom op haar vraag en liep verder terwijl hij naar de code vroeg. Ze gaf twee antwoorden, eentje had ze al ervaring mee gehad. Het was nog niet heel veel, maar ze was correct. "Ja, heb je nog meer informatie voor me? Ik denk dat ik het vergeten ben''grapte hij, even vergeten dat zijn laatste grapje niet zo goed werd ontvangen door haar. Wel, hij was gewoon zo en het glipte er wel eens uit.

Was haar mentor nu al moe, of had hij de halve nacht maar geslapen. Argentpaw schudden haar kop, maar ze zweeg en luisterde naar zijn vermoeiende toon waarop hij sprak. Dus herten hielden meer van open plekken volgens Smouldertongue. Maar zoveel open plekken waren er toch niet in hun territorium of voor zover Argent gezien had. Maar omdat zij niet beter wist nam de blauw/witte apprentice zijn wijsheid met knikkende kop in zich op. Ze had het goed, maar vroeg daarna vroeg haar mentor of ze nog meer wist omdat hij die vergeten was. 'Hoe kun je die nu vergeten? Je bent een warrior die moeten de krijgscode toch wel kennen? Anders laat je straks nog het verkeerde jacht gebied zien en staan we straks op het territorium van de andere clans! Waar we niet zonder goede reden mogen komen nog op hun prooi te jagen!' miauwde Argentpaw eerst half verbaasd, maar daarna leek ze geïrriteerd te raken. De jonge apprentice wilde straks niet door de schuld van haar mentor prooi van een andere clan tussen haar kaken houden waar dan ruzie door kon ontstaan. Haar kop schudden zich dan ook even geïrriteerd. Had zij weer een rare mentor als kat, Dit zou nooit gebeurd zijn als Thornstar niet verdwenen zou zijn geweest.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

De roodwitte Warrior geeuwde eens toen Argentpaw een hele uiteenzetting van woorden gaf. Ok, dat is duidelijk, ze had geen gevoel van humor. Zijn staartpuntje zwiepte geïrriteerd heen en weer, dit ging nog een lange dag worden zo. "Was een grapje...''zei hij moeizaam. Hopend dat ze het begreep, of moest hij bij alles van te voren waarschuwen of hij een lolletje maakte of niet? "Maar ik reken wat je zei over andermans territorium betreden en jagen daar goed, nog meer?''zei hij zo neutraal mogelijk, misschien was dat de beste manier.

To:Argentpaw|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Haar mentor reageerde geïrriteerd dat het een grapje was, maar daarin zag Argentpaw niets in om grapjes over de warriorcode te maken, maar ze reageerde niet verder dan een afkeurende snuif. Ze wilde niet een betweter zijn, maar ze wilde ook geen loopje nemen met de regels die door Starclan aan hun geleerd was. Maar Smouldertongue rekende haar woorden wel goed. Dat was weer iets om trots op te zijn. Maar hij vroeg naar meer. Daar moest ze toch even over na denken. Er waren zo veel regels en door haar boze en verontwaardigde reactie van eerder had haar brein even blank achter gelaten. De warriorcode welke had ze zoal ook al weer opgenoemd. Oh ja dit gold ook nog. 'Apprenticen en warriors mogen niet eerder eten dan dat de kittens, queens en de elders gevoed zijn En we moeten indringers uit ons territorium houden.' somde ze op en sprong over een omgevallen boom heen, of dat probeerde ze en kwam half daar waar ze wilde komen en klom de rest omhoog voor ze aan de andere kant er weer eraf sprong.

Onderwerp: Re: (trainingstopic)Formidable