[TRAINING 1] For the love of the stars

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het was de ochtend na de ceremonie en een zwakke zon scheen in de ogen van de kleine Apprentice. Ze had een nest gevonden in de buurt van de ingang van de Apprentice Den, en hoewel het minder beschut lag als haar vorige nest in de Nursery kon ze vanaf haar punt de sterren beter zien schitteren, en in dit geval het wolkendek voorbij zien trekken. Haar eerste nacht als Apprentice zat er op, en vandaag was het dan eindelijk zover. Ze zou samen met haar mentor het territorium voor het eerst zien.

Er golden andere regels voor pas benoemde Apprentices, zo mocht ze niet direct zonder toestemming van een ander zoals haar mentor een prooi van de prooistapel afhalen. Niet dat ze op dit moment wist hoe ze moest jagen of vechtten. Ze wist enkel dat ze haar mentor, de grotere kater Stagtine haar op zou wachtten, of andersom.

Aangezien de meeste katten nog niet wakker leken bleef de jonge grijze kattin een beetje rusteloos liggen voordat ze zich zenuwachtig uitrekte en haar nest verliet. Met haar ogen op de zon gericht bleef ze in het midden van het kamp staan. De wind leek een zacht ruisend geluid te maken, een bekend geluid. Zoveel was er nog niet veranderd na de laatste Ceremonie.

Haar amberkleurige ogen gleden naar de bruine kater met zijn kenmerkende vlekken voordat ze een klein, schuin glimlachje toonde. 'Goedemorgen, Stagtine,' Fluisterde ze met een licht schorre ondertoon in haar stem. Ze was altijd al iets schor geweest en wanneer ze zenuwachtig was versterkte deze eigenschap zich in haar stem. Afwachtend keek ze de oudere, maar nog steeds jonge, kater aan.

TAG: @Stagtine

❅