Whistle For The Choir

Onderwerp: Whistle For The Choir do 18 feb 2021 - 9:27

Chillypaw was ontzettend enthousiast. Ze had dagen uitgekeken naar vandaag, en nu was het eindelijk zo ver. Ze mocht trainen met haar grote heldin, Wolfblood, en diens apprentice Ravenpaw, die ietsje ouder was dan haar. De broer van haar overleden vriendin, die nooit zo ver geraakt was. De gedachte aan Neritefur deed nog altijd pijn - dat verloren potentieel, beloftes die ze nooit waar had mogen maken.. Maar ze moest focussen nu, focussen op het huidige moment. Vandaag was ze omringd door katten die haar beter zouden maken, die haar niet tegen zouden houden in een training. Waardige tegenstanders. Chillypaw was de eerste die stond te wachten aan de uitgang, staart bijna nerveus zwaaiend van links naar rechts al was haar houding verder zorgvuldig kalm gehouden. Zou wou sterk en waardig overkomen, niet kinderachtig en onzeker.

+ Ravenpaw & Wolfblood

Onderwerp: Re: Whistle For The Choir za 20 feb 2021 - 0:39

De kater werkte snel en hardhandig een stuk prooi naar binnen toe. Hij had vandaag afgesproken met Wolfblood en Chillypaw om te trainen en hij wou niet te laat komen. Zijn ogen gingen omhoog om te kijken hoe de zon stond en hij besloot dat het tijd was om te gaan. Met snelle passen sprintte de kater tussen de bomen door. In de verte zag hij de grijze gedaante die op Chillypaw leek al staan. Wolfblood zag hij nog niet staan. "Hey Chillypaw," antwoordde de kater toen koeltjes toen hij in de buurt was van haar. "Wolfblood is er nog niet?" vroeg hij toen maar terwijl hij met zijn oren draaide. Of had die maf zich ergens verstopt in de bosjes, wachtend om ze een verrassingsaanval te geven? Het kon allemaal.

Onderwerp: Re: Whistle For The Choir do 25 feb 2021 - 21:45

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Ugh, training vandaag. Met dat koude weer kreeg ze altijd last van d'r poot, met dank aan Shade die die eens geknakt had. Naarmate deze opwarmde was het allemaal wel weer te doen, maar het was uit bed komen dat haar het leven heel lastig maakte. Dus met luid gekreun kwam ze overeind, deed een zeer halfslachtige moeite haar vacht in het gareel te krijgen en stapte toen de den uit. Ontbijt, even strekken, yada yada ya, voordat ze het wist stond ze op de afgesproken plek. "Wolf is hier," bromde ze en tikte haar apprentice wat ruw tegen zijn achterhoofd aan. Voor een ander leek dat misschien wat grof, maar dat was nou eenmaal de manier waarop zij en haar apprentice met elkaar omgingen. Het was allemaal goed bedoeld, en het dichtst wat Wolfblood kwam bij affectie tonen Raven was niet van glas, bij de eerst volgende kans sloeg die haar net zo hard terug. Chillypaw was... Anders. Dat was in haar ogen wel breekbaar, want het was een kindje van Slatefur. Ergens vond ze het wat ongemakkelijk, want de ander keek haar altijd met die gekke twinkelingen in haar ogen aan. Bovendien was ze niet zo'n sociaal wezen, maar ze wist dat Slatefur het zou waarderen - dus deed ze het. Voordat ze sprak lag ze een bundeltje mos dat ze had meegenomen voor haar poten neer. "Oké, we gaan een training doen voor samenwerken," niet haar sterkste punt. Ze had dit idee dan ook niet helemaal zelf bedacht, maar vond het wel een goeie. "Raven, jij mag wat mos in je neus proppen zodat je niets kan ruiken, Chilly, ik wil dat jij wat in je oren stopt,"

gemaakt door kiki

Onderwerp: Re: Whistle For The Choir