[TRAINING] he is spite, he's the force that made me be

De kater was gegroeid. Getrained. De ontmoeting met zijn vader had hem op meerdere manier gebroken en geheeld. Hij had niemand verteld dat hij met hem gesproken had, dit had hij voor zichzelf gehouden. Het was de drijfveer die hem deed inspireren om beter te zijn. Om niet een soort rogue gone BloodClan mislukkeling te worden. Ravenpaw hoopte dat hij binnenkort klaar zou zijn voor zijn laatste assessment. Maar er was maar een kat die dat kon bepalen. Zijn ogen gingen naar haar, ze zat iets verder op in het kamp.

De grijze kater kwam overeind en liep rustig op haar af. "Train me." het was geen bevel, meer een soort vraag die raar verpakt zat. Hij keek Wolfblood verder ook niet aan. Ravenpaw had het sowieso niet echt op veel praten, tenzij er beledigingen gegooid moesten worden. Daar had hij genoeg woorden voor.

- Wolfblood <3

RavenpawI dug this grave I call my home

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Het weer was onrustig vandaag, terwijl de wind wild aan de bomen trok. En holy shit, er was geen regen. Een storm zonder regen, kennelijk vond Starclan d'r vandaag aardig. Dus zette ze haar logge lichaam af tegen de grond en bewoog zich richting de afgesproken plek. Het was een kleine opening, waar het terrein alleen verraderlijk werd door de takken die er lagen. Het duurde niet lang voordat d'r apprentice aan kwam lopen. Heel anders nu dan toen Acornstar hem als haar apprentice had aangewezen. Als hij maar niet door zou groeien, als dat jong ooit boven haar uit zou komen zou ze 'm nog wat aan doen. Zijn woorden lieten haar één wenkbrauw optillen. "Heh, ook hallo, uilskuiken," ze wreef ruw over zijn kop heen, wat nu een stuk meer moeite kostte dan vroeger, en gaf hem een stoot tegen zijn schouder. Het was nogal ruw, maar kwam het dichtst bij fysieke affectie die ze ooit zou tonen. "Zeg me eerst maar 'ns je zwakke punten, en wees eerlijk," beval ze hem nadat ze tegenover hem was gaan zitten.

gemaakt door kiki

Harde wind blies zijn vacht alle kanten op. Maar zo lang er geen water uit de hemel kwam storten vond hij het prachtig. Hij haatte het vieze, natte gevoel van modder tussen zijn tenen. Hij kreeg een harde wrijf over zijn kop heen van haar, gevolgd door een stoot. Ah yes, danku Wolfblood. Hij kon het niet laten om een grijns op zijn bek te toveren. Hij beukte haar terug, zoals het hoorde. Ze waren nu bijna gelijk in hoogte, hij was niet meer dat kind met een woedeprobleem. Nog wel een beetje, maar hij was geen kind meer. Hij moest zijn zwakke punten opnoemen van haar.

"Eerlijk? Vrouwen." snortte hij toen haar kant op met dezelfde domme grijs. Die vertrok toen wel. "En mijn voeten, die grote klompen zitten af en toe nog wel in de weg waardoor ik niet altijd snel uit de voeten kom. Wel handig voor kleine prooi vangen, ze zitten er bijna altijd tussen." zei hij met een blik op zijn voeten. Ja, die waren groot. Maar alles was groot. Dat scheen nogal een ding te zijn met de kinderen van Innerstar. Oeps.

RavenpawI dug this grave I call my home

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Hij beukte haar terug, en hard ook. Zelfs zij kon een schaapachtige grijns niet onderdrukken. by Starclan, dat ging nog pijn doen ook. Had ze 'm toch nog iets goed geleerd. Als straf, maar niet echt als straf, liet ze 'm maar eens zijn zwakke punten opdreunen. Dat had zij altijd het meest afgrijselijke gevonden, en hoe vervelend het ook was, het had haar wel geholpen. Ze probeerde zo min mogelijk van Tall z'n trainingen over te nemen, gezien iedere gedachte aan hem gal in haar mond bracht. Haar moeder was geen ander verhaal. Toch waren het hun twee die haar zo sterk hadden gemaakt, en ze had zich voor genomen dat ze alleen het goede aan hem zou leren. Nooit om slagaderen door te krabben, nooit om aorta's door te bijten. Alleen om sterk te zijn en te winnen, op haar manier, maar bovenalles op zijn manier. Op zijn scherpe antwoord snoof ze en keek hem droogjes aan, proberend te verbergen dat ze ergens moest lachen. Same Ravenpaw, same. Maar ze waren hier niet om over wieven te lullen. Zijn volgende antwoorde stelde haar al iets meer tevreden. "En je bent te gefocust op winnen," Sprak ze bars. "Je moet opletten waar je je lompe klompen neerzet tijdens het gevecht of de jacht. Niet al denken aan de uitkomst," ze bond er geen doekjes om heen, dat had ze nooit gedaan en zou ze ook nooit doen. Hij nam 't maar. "Knoop dat even heel goed in je oren, wil je? Je gaat het nodig hebben," haar blik vond de zijne en de poes vernauwde haar ogen iets, een zeldzame grijns op haar gelaat. "Deal is simpel, als jij me langer dan 10 seconden op de grond krijgt, mag je je final assessment doen. Nagels mogen, geen bloed," ze kwam overeind en spande haar spieren aan, een rotsvaste gevechtshouding aannemend. Ze had hem ook geleerd op zwaktes in te spelen, en als hij opgelet had, zou hij die van haar ook weten. Niet dat ze die had, natuurlijk. "Vandaag nog, wil je,"

gemaakt door kiki

En hij was te gefocust op winnen. Sure. Maar als hij won? Dan was dat alleen maar goed toch? Ze legde nog kort wat dingen uit die hij heel goed in zijn oren moest knopen van haar. Goed. Hij luisterde. Maar toen maakte ze hem een once in a lifetime deal. Als hij haar langer dan tien seconden op de grond kon houden mocht hij zijn assessment gaan doen. Nagels maar geen bloed. Zijn blauwe ogen lichtte kort op. Wolfblood kwam overeind en spande zich aan, klaarmakend. Hij deed hetzelfde. Na haar laatste woorden dook hij op haar af, nagels uitgestrekt naar haar schouders om die vast te kunnen pakken. Hoe dan ook moest hij haar omver weten te drukken. Het ging hem lukken. Hij was er klaar voor.

RavenpawI dug this grave I call my home

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Hij leek het maar half te horen, alsof z'n ma hem een preek gaf. Ja ma, snap ik ma, zal ik doen ma. Ze snoof, zijn probleem als ze 'm zo zou vloeren, kon hij het alleen zichzelf en zijn lompe klauwen kwalijk nemen. Gelukkig liet hij haar niet wachten, de twinkeling in z'n blauw ogen vertelde haar hoe graag hij dit wilde. Hij was er ook gewoon klaar voor, dat wist ze, en hij zou het haar nu ook bewijzen. Ze zou hem dan ook niet in elkaar timmeren zoals ze met een echte vijand dit, immers was het ook gewoon nog een kind. Maar als één haar op z'n grijze smoel dacht dat ze rustig aan met hem zou doen, had hij het vies mis. Hij sprong haar kant op, zijn nagels op haar schouders gericht. Goeie, maar zijn sprong had ze aan voelen komen. Voordat hij op haar kon landen sprong ook zij omhoog, waarbij ze met haar kop tegen zijn borstkas probeerde te stoten, en hem zo op de grond te werken. De klap zou ook haar schudden, maar hem hopelijk nog meer.

gemaakt door kiki

Ze had hem aan zien komen, maar dat was logisch. Ze had hem getraind. Ze had haar eigen moves aan hem door gegeven. Tuurlijk wist ze dan wat hij op haar ging gebruiken. Maar wat Wolfblood niet wist is dat hij sommige dingen door ontwikkeld had in zijn eigen tijd. De jonge kater was druk geweest met zijn trainingen zowel met Wolf, als zonder haar. Hij had geoefent op bomen, stenen, alles wat hij kon vinden. Maar niks was hetzelfde als oefenen met een andere kat. Wolf sprong omhoog, haar kop kwam tegen zijn borstkast aan waardoor hij balanceerde op zijn achterste twee poten terwijl hij probeerde om met zijn voorpoten grip om haar nek te krijgen. Maar hij voelde dat zijn poten glipte en dat hij om ging vallen. Het enige wat hij nu nog kon doen was zijn nagels licht in Wolf haken en hopen dat hij haar mee kon trekken in zijn val naar de grond. Dan zou hij wel kijken wat hij moest doen. Hij zou eerst weg moeten komen onder haar weg. Maar dat was iets om later over te beslissen.

RavenpawI dug this grave I call my home

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Zijn voorpoten raakten haar vacht en trokken daar hard en pijnlijk aan, maar ze weigerde haar aanval te staken. Neer ging dat kreng, en vandaag nog. Maar Ravenpaw was niet dom, hij sloeg zijn nagels in haar vacht en trok haar mee. Wolf voelde haar haar huid pijnlijk prikken onder zijn scherpe klauwen en wist dat als ze zich weg zou proberen te trekken, ze alleen maar haar zelf verder open zou halen. Slim, bedacht ze met een vlugge grijns terwijl ze zich mee liet vallen met hem. Haar elleboog probeerde ze echter onder zijn ribbenkast te plaatsen, zodat wanneer ze op hem viel die flink zou steken. Het was niet netjes vechten, maar goed, ze waren niet aan het dansen - dit was knokken. Wolfblood probeerde van hem weg te rollen, maar kon daarbij niet voorkomen dat er een opening was naar haar buik.

gemaakt door kiki

Een iets valse grijns stond op zijn bek toen hij de realisatie in haar ogen zag dat hij het spelletje toch wat slimmer gespeeld had dan ze dacht. Wolf kon geen kant op, althans, dat dacht hij. Toen liet ze zich met hem mee vallen, ellebogen drukte pijnlijk op de plekken tussen zijn ribben en de kater liet een scheldwoord glippen. Maar Wolf rolde door, weg van hem. Hij negeerde de zeurende pijn die hij nu in zijn ribben had en dook vol op de opening die ze net voor hem gemaakt had. Perfect. Hij zou niet uithalen op haar buik, dat was te gevaarlijk. In plaats daarvan zette hij zich af met zijn achterpoten en lanceerde hij zichzelf naar voren om over haar heen te duiken. Hij hield rekening met het feit waar haar achterpoten waren, als hij helemaal over haar heen ging staan kon ze die misschien gebruiken om hem in zijn buik te raken. Met zijn poten probeerde hij Wolf op haar rug vast te pinnen. Hij zou haar laten zien hoeveel hij geleerd had.

RavenpawI dug this grave I call my home