like a deer in the headlights

_{De gevlekte kater zuchtte luid toen hij het gesnurk van zijn vader nog hoorden en boos staarde hij naar zijn voorhoofd. "Papa" sprak hij zachtjes op een afstandje, maar toen hij niet snel genoeg een reactie kreeg van zijn vader trippelde hij dichter naar hem toe. Zijn poot hief hij in de lucht en haf hem een tik tegen zijn voorhoofd. "PAPA!" Gilde hij zo hard als hij kon. Hoe kon je nou slapen terwijl er zulke spannende dingen op de planning stonden. Hij had zelf geen oog dicht gedaan hoor.}

De kater lag in een onrustige slaap toen hij wakker gemaakt werd door zijn zoontje. Zijn zoontje. Langzaam opende hij zijn ogen en met een lichte zucht keek hij naar het jongetje voor hem, zijn haartjes zoals gewoonlijk alle kanten gepiekt. 'Rustig maar, Plover,' miauwde hij, zijn stem nog een beetje moe. Het waren een vermoeiende paar dagen geweest, vooral mentaal. Maar hij had hem beloofd een ommetje buiten het kamp te maken, had er ook al toestemming voor gekregen. Dus dan zouden ze dat maar gaan doen ook. Blijkbaar had Ploverkit het zo leuk gevonden de eerste keer dat hij nog een keer wilde, dacht de kater bitter, maar zuchtte het weer weg. Dit was nu in belang van zijn zoontje, dus met een zacht kreuntje kwam hij overeind. 'Laten we eerst even wat ontbijten,' miauwde hij terwijl hij het nest uitstapte, zijn andere kindjes achterlatend bij de Queens.

_{Nadat hij zijn vader een 'harde' tik tegen zijn hoofd gaf leek zijn vader eindelijk uit zijn schoonheidsslaapje wakker te worden. Al was het niet zeker of hij er knapper van was geworden... De jonge kater snoof en wreef met zijn poot over zijn eigen kop om het messy effect op zijn kop nog erger te maken. "Ik hoef niet te eten. Ik eet onderweg wel een hap gras!" Zeurde en piepte hij. "Kom nou!" Mopperde Plover waarna hij het nest van zijn vader in stampte en hem uit zijn nest probeerde te duwen met al zijn grote mannen spieren. "We moeten nu gaan. Straks zijn ze al wakker en dan hebben we ze door jou stomme gesnurk gemist" bleef hij door mopperen terwijl zijn achterpoten weg gleden in het mos. Misschien was het ook voor zijn vader geen slecht idee om het ontbijt deze keer over te slaan. Er kwamen wat rolletjes als hij zo zat en er kwam geen beweging in. "En je wordt dik dus niet eten is goed voor je" deelde hij zijn gedachten dan ook hardop.}

Zijn koers was de prooistapel, maar zijn zoontje liet hem stoppen met lopen. 'Ik hoef niet te eten. Ik eet onderweg wel een hap gras!' De zwarte kater draaide zijn kop naar hem toe en grinnikte. 'Een hap gras?' herhaalde hij. Dat was nieuw. 'We moeten nu gaan. Straks zijn ze al wakker en dan hebben we ze door jou stomme gesnurk gemist.' Hij zuchtte en knikte. 'Oké, oké,' begon hij met instemmen, maar stopte bij de volgende woorden van zijn zoontje. 'En je wordt dik dus niet eten is goed voor je.' Shade keek hem even aan voor hij lachte. 'Dik, zeg je? Je bent wel een brutaaltje hoor,' snorde hij en hij gaf Plover een lik tussen zijn oortjes, de spriet haartjes weer glad makend. 'Vooruit dan, we ontbijten erna wel.' Met die woorden zette hij koers naar de uitgang, zijn zoontje nog altijd in de gaten houdend.

_{Ploverkit huppelde naast zijn vader totdat hij hem een lik tussen zijn oren gaf en de kleine kater beledigd stilstond. "Hallo? Wat is dít nou weer!" Piepte de kitten kwaad. Zijn poot wreef wild over zijn kop om de haren weer door de war te gooien. "Dat jij nou niet weet wat sexy is en wat niet betekend niet dat je mij in jou bejaardheid mee moet slepen!" Stoom kwam bijna uit zijn oortjes en luid snuivend keek hij naar zijn vader. Hoe vaak moest hij nog uitleggen dat dit niet mocht en niet kon gebeuren. Sjonge jonge wat een loser die vader van hem.}

Hoewel zijn actie met alle liefde was bedoelt, was het niet goed. Oh ja, dat wilde Plover niet. Nou, oké. Vooruit. 'Nou, nou, zo bejaard ben ik helemaal niet,' sprak hij voor hij zijn weg naar de uitgang vervolgde. 'Kom op dan.' Toestemming had hij, maar hij was ook niet van plan erg ver te gaan. Ploverkit was ook nog maar een kitten, die kon niet zo ver. Natuurlijk kon hij hem dragen, maar hij moest ook leren zelf te lopen. En daarbij wilde hij sowieso niet ver van het kamp verwijderd zijn met een kitten. Shade stapte naar buiten en draaide naar zijn zoontje, benieuwd wat hij ervan vond, die buitenwereld.

_{Luid snoof de kitten toen zijn vader klaagde dat hij helemaal niet zo oud was. "Nou dat gesnurk en gekwijl van jouw laat me heel wat anders denken." Misschien was hij niet op zijn vriendelijkst, maar hij was zó nerveus. Herten waren altijd maar verhaaltjes geweest voor het slapen gaan en nu zou hij er echt eentje te zien krijgen als hij geluk had. Met een hupsje in zijn drafje om zijn vader bij de houden haalde hij hem in. "Kom nou" fluisterde hij luid.}