My fighting spirit overflows

Falconstrike

to be or not to be

De geur van vis was hij nog totaal nog niet zo goed mee. En vis zelf ook, was niet zijn favoriete hapje kon hij melden. Natuurlijk at hij wat hij kreeg van de Clan, vooral in de leafbare manen kon hij zich niet kieskeurig opstellen, maar nee. Hij zou blij zijn als hij in WindClan weer wat konijnen zou kunnen eten, dat was zeker. Hij begon ook langzaam maar zeker een beetje te settelen hier, leerde sommige katten al te herkennen door hun geur. Bovenal probeerde hij niet te veel te porren in andermans zaken. Of naja, zaken die niets te maken hadden met het medische aspect. Voor het medische aspect moest hij – misschien wel helaas – wel porren bij katten. Één van de opvallende patiënten was nog een relatief jonge kitten. Hij had natuurlijk in WindClan ook wel een paar kittens gehad die wat hadden, maar.. van het weinige dat hij wist, was er waarschijnlijk meer aan de hand. Hij wilde haar echter niet.. niet bang maken. Met zijn WindClan geur. Kittens konden daar nog wel eens wat.. vatbaarder voor zijn dan apprentices en al helemaal niet meer als Warriors. Dan waren ze de geuren allemaal gewend. ”Hey daar…” sprak hij zachtjes maar voorzichtig tegen de kitten terwijl hij zijn afstand netjes bewaarde. Wat ze precies had, wist hij niet. Maar ze was niet fit, dat was duidelijk. ”Hoe voel je je vandaag?” vroeg hij terwijl hij iets met zijn oren wiebelde. Het laatste wat hij wilde was dreigend overkomen, dus hij zorgde er extra voor dat zijn stem zachtjes was, maar ook een beetje warm.

+ Azurekit 1st