Beautiful day

_{Shrimppaw voelde de lichte stress wel, maar het sloeg nooit helemaal over. Het gesprek met Chivysniff had haar wel gerust gesteld, en de trainingen hielpen haar ook goed. Maar toch, het idee dat ze alles alleen moest doen. Gelukkig had ze haar vader die had aangeboden te helpen. Hij wist genoeg van de basis om te helpen met het zoeken van kruiden, dus daar had ze al een hele hulp in. Toch vond ze het nog spannend, om nog als Apprentice er wel alleen voor te staan. 'Goedemorgen Shrimppaw,' klonk er achter haar, een beetje vervormd maar onmiskenbaar Icecram. Ze draaide om met een glimlach. 'Ik heb de spinrag meegenomen en ook wat smeerwortel gevonden, waar wil je het hebben?' Ze snorde naar hem en gaf hem een kopje als bedankje. 'Dankjewel, pap. Als je wil kan je het bij de rest leggen, daar zo,' gaf ze aan met haar staart. Ze vertrouwde hem genoeg om geen zootje te maken in de kruidenvoorraad.}

_{Ze ging zitten en wachtte terwijl haar vader de kruiden op de juiste plek legde. Ze was erg dankbaar voor zijn hulp. Ze kreeg nu natuurlijk op een speciale manier les van meerdere Medicine Cats, maar overdag, als het er echt op aan kwam, stond ze er alleen voor. Het was best spannend, ook al wist ze de basis dingen wel gewoon. Het waren de kleine dingetjes die het soms lastig maakte, of juist de grote dingen waar ze nog nooit mee te maken had gehad. Icecream was dan misschien niet opgeleid, maar ze kon zijn steun in alle vormen goed gebruiken. Ze spinde zachtjes naar hem toen hij weer naar haar toe kwam. Ze haalde lichtjes haar schouders op bij zijn vraag. 'Het gaat wel.. Het was vooral in het begin even wennen, maar.. Ik denk dat ik langzaam wel mijn eigen draai begin te vinden,' antwoordde ze licht knikkend. 'Al is het nog wel.. Best spannend. Om het alleen te doen.'}

_{'Niet meer dan logisch. Er is veel op je schouders komen te liggen, maar ik weet dat je dat kan,' miauwde haar papa en Shrimppaw glimlachte. 'Maar als het even te veel wordt of je wilt gewoon praten, dan kun je altijd naar me toe komen. Ook al is het in jouw ogen maar een klein dingetje. Laat kleine dingetjes nooit te groot worden oké?' Ze snorde zachtjes toen hij haar een lik tussen haar over gaf en knikte. 'Dat zal ik doen, papa.' Ze was blij dat hij zo lief voor haar was en dat hij de ouderschap op zich nam voor haar en haar siblings. Ze was hem eeuwig dankbaar en ze had geen idee hoe ze hem ooit kon terug betalen ervoor. 'Hermitpaw zijn poot lijkt weer wat beter,' miauwde hij toen. Shrimp knikte weer en glimlachte, toch wel een klein beetje trots op haarzelf. 'Ja, ik ben blij dat het goed geneest,' miauwde ze. 'Maar.. Ik had het niet zonder StarClan gekund, denk ik.. Ik kreeg een soort visioen, toen.. Over welke kruiden ik nog kon gebruiken,' vertelde ze hem, ietwat verlegen. Ze wist niet zo goed of ze StarClan gerelateerde mocht bespreken met anderen, maar Icecream was haar papa en dit ging toch alleen maar over kruiden. Hij zou het vast niet doorvertellen als het toch niet mocht.}

'StarClan zal je nooit zomaar een kant op laten zwemmen Shrimppaw, daar ben ik van overtuigd. Het is fijn dat ze je op die manier willen helpen,' zei hij. Shrimp glimlachte en knikte. Dat vond zij ook. Het gaf haar het gevoel dat ze er echt bij waren, en dat ze niet alleen was. Want zo had ze zich wel eventjes gevoeld toen ze er opeens alleen voor stond. Maar zeker met de trainingen die ze kreeg leerde ze een hele hoop. 'Geeft het je een beetje rust dat ze je op die manier helpen?' vroeg Icecream toen. 'Jaa, dat wel,' miauwde Shrimp met een glimlachje. 'Het is fijn om te weten dat ze mee kijken af en toe. Ook al is het nog steeds wel spannend.. Maar ik denk dat het altijd wel een beetje spannend blijft.' Als ze haarzelf goed genoeg kende tenminste.

'Het is ook niet niks, zeker niet als het leven van andere katten in je poten ligt,' miauwde haar papa. Shrimp zuchtte en knikte. Het was zwaar, dat kon ze niet ontkennen. 'Maar als jij er alles aan hebt gedaan, dan is het mogelijk gewoon tijd voor diegene om zich tussen de sterren te voegen.' Shrimp slikte. Het idee alleen al vond ze eng. Wat als ze toch niet alles had kunnen doen? Of niet wist wat er nog meer te doen was? Als andere Medicine Cats er wel waren geweest, de kat het wel overleefd had? 'Ik weet zeker dat mijn vader ook over ons waakt Shrimppaw. Dat hij met je meekijkt en helpt waar hij kan.' Icecreams ogen gleden naar de hare. Een zacht glimlachje verscheen op haar snoetje en ze gaf hem een klein knikje. Ze had Icecreams vader, haar pleegopa, nooit gekend. Maar het was toch wel een fijne gedachte dat hij mee zou kijken, zou waken. Icecream en zij waren immers toch wel echt als familie gaan voelen, in plaats van een pleegfamilie. 'Dat is een fijne gedachte, ja,' snorde ze. 'En het is ook fijn dat jij er bent. En Hermitpaw natuurlijk,' miauwde ze met een glimlachje. Ze was niet alleen.