Hunting alone or not...

(Ik maak Icewing actief. Wat ook eens tijd werd...
En oh ja.. iedereen is welkom -van de WindClan dan- )


Een wit lichtgrijs gestreepte poes lag te slapen in de Warriors Den. Haar ijsblauwe ogen gingen langzaam open en keken duf om zich heen. Ze zag geen warriors meer in de den. Waarschijnlijk waren ze al op patrouille, jagen of trainen. Icewing zuchtte. Ze had weer de ochtend patrouille gemist en was ook waarschijnlijk als laatste wakker… alweer! Iets zat haar gewoon de hele tijd dwars. Ze voelde zich gewoon eenzaam. Ze had geen contact meer met haar familie en ze had geen beste vriend(in). Maar van familie stoorde haar het meest. Maar dat probeerde ze niet te laten blijken. Hoewel konden haar reacties snel feller of stiller worden. Maar ze was ondanks toch vriendelijk tegen haar clangenoten. Maar ze deed ook haar best om toch nog vriendelijk te zijn. Icewing gaapte en rekte zich uit. Ze wou iets nuttigs doen voor de clan. Ze wou laten zien dat ze het waard was en de warrior te zijn die ze vroeger was. ‘’Laat ik maar wat jagen voor de clan.’’ Murmelde Icewing waarna ze rechtovereind stond. Toen ze uit de den wou gaan schoot er haar iets te binnen waardoor ze bleef staan. ’’Of zal ik met iemand samen jagen? Maar met wie?’’ Dacht Icewing ondertussen. Samen jagen is altijd veel leuker en dan is er sneller een kans dat je een prooi kan vinden en meer kan vangen. Ze was ondertussen al snel diep in haar gedachtes verzonken. Nadenken of ze met iemand samen zou jagen of toch liever alleen. Ze besloot toch alleen te gaan jagen. Hoewel.. Als ze met iemand samen zou jagen dan was er een kans dat ze misschien een betere band met die clangenoot zou krijgen. Maar Icewing wist niet hoe ze het zou moeten doen… Zomaar op een clangenoot stappen en zeggen ’Hey! Samen jagen?’ Nee.. Dat kon gewoon niet. Dat zal overvallen en dat niet alleen. Misschien zouden die clangenoten andere plannen hebben. Daarom besloot Icewing liever alleen te gaan jagen. Maar als iemand toch met haar wilde jagen dan zal ze dat wel accepteren. Icewing rende de warriors den uit. Ze was er niet van bewust dat ze ondertussen langs een kat rende. Ze rende maar door en ging het kamp uit. Het enige waar ze op dit moment een oog in had was jagen en het voeden van de clan. Jagen was een prima afleiding voor haar. Vooral dat ze iets nuttigs voor de clan ging doen. Ze was die dingen wat haar dwars zat ondertussen helemaal vergeten.

Midden op een open plek bleef Icewing staan en keek om zich heen. Hier zal ze jagen. Zo stil mogelijk liep ze door de open plek. Ze deed haar best om geen geluid te maken en haar zintuigen stonden opscherp. Met haar oren gesplitst. Haar ogen waren scherp en keken goed om zich heen en ze hield de geuren goed in de gaten, die met de wind mee werd gevoerd. Niet ver van haar vandaan zag ze iets wits springen. ’’Een konijn.’’ Dacht Icewing. Ze veranderde van houding in een jachthouding. Ze sloop dan poot voor poot naar het konijn toe. Ze nam de tijd en probeerde zo stil en dicht mogelijk bij het konijn te komen. Ze had haar ogen scherp op de konijn gericht en ze deed haar best om geen geluid te maken. Sterker nog, dat mocht ze echt nou niet doen, of anders ging het konijn weg. De wind was gelukkig niet aan haar kant, anders kon ze geroken worden. Maar ze moest nog altijd rekening met de wind houden die zich zou kunnen verzetten. Toen het konijn naar haar richting ging en al snel dicht genoeg bij haar was om te springen was dit haar kans. Snel sprong Icewing op het konijn terwijl ze met haar klauwen de konijn tegen de grond duwde. Het konijn begon te spartelen en voor dat het konijn kon ontsnappen beet Icewing het konijn dood. Dit was haar eerste vangst van vandaag en vers-gedood voor de clan. ’’Nog een.’’ Dacht Icewing. Want èèn konijn was niet genoeg. Maar voordat ze opzoek ging naar de volgende prooi groef ze het -dode- konijn een kuiltje en groef het daarna dicht. Ze wou het prooidier namelijk zo niet achterlaten en zeker niet voor indringers. Ze zal het konijn later wel pakken, na het jagen. Ze liep dan verder totdat ze een kat zag...