I used to think there was

Onderwerp: I used to think there was ma 2 nov 2020 - 16:21

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Hij kwam hier misschien iets te vaak om te controleren of er niemand naar binnen was gegaan. Vooral niet nu het leaffall was en er meer regen zou zijn. Hij hoopte dan ook dat mentoren hun apprentices dit als een van de eerste dingen leerden, dat dit een gevaarlijke plek was om naar binnen te gaan als je niet wist wat je deed. Hij had zelf wel eens onderzoek gedaan in de tunnels, maar voelde zich er zelf niet echt prettig bij, waardoor hij het eigenlijk niet deed tenzij het echt nodig was. Hij merkte nu alleen wel weer dat zijn reukvermogen nog niet terug naar het oude was. De geuren hier waren lastig te onderscheiden en of er iemand naar binnen was gegaan was dan ook iets dat hij niet kon bepalen. Het frustreerde hem lichtelijk, maar hij wist dat ook dit wel over moest gaan met de tijd.

[Moonflow]

El4a

Ze was hier wel eens geweest, maar niet zo vaak. Zeker niet eigenlijk in deze tijd van de seizoenen. De moerastunnels waren dan meestal gevuld met water en je liep er de kant daardoor te verdrinken. Tijdens drogere seizoenen zoals groenblad kon je hier wel eens jagen op muizen, maar zelfs dat deed Moonflow liever niet. Deze keer was ze meer op doortocht van het moeras langs de tunnels naar de drogere gedeeltes van hun territorium. Ze droeg een waterrat tussen haar kaken en was diep in gedachten toen ze haar vader een van de grotten binnen zag lopen. Was hij nu helemaal van de ratten besnuffeld? Overbezorgd rende ze haar Acornstar toe en legde de prooi bij de uit gang. 'Je gaat toch niet hier verder naar binnen?' vroeg Moon met een bezorgde uitdrukking op haar snuitje en in haar ogen. Ze wist niet wat haar vader de laatste tijd bezielde, maar zins hij zijn negen levens ontvangen had gedroeg hij zich zo... zo anders dan ervoor. Wat had hem zo doen veranderen en Moonflow wenste dat ze hem kon helpen en desnoods steunen. Maar het leek erop dat haar vader en leider haar eerder buiten wilde sluiten in zijn persoonlijke problemen dan die ook maar met iemand te delen. Laat staan met zijn dochter die had gedacht er goed aan te doen om de clan alleen te laten met de Bloodclan en hem te gaan zoeken wat haar bijna de plaatst die ze in de clan had daardoor kwijt te hebben geraakt.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Hij zou niet verder naar binnen gaan dan dit, ook al had hij ondertussen gehoopt duidelijkheid te kunnne hebben over of er iemand wel of niet hier naar binnen was gegaan. Maar dat kon hij simpelweg niet onderscheiden door het kleine beetje dat hij maar rook. Hij wilde zich eigenlijk alweer omdraaien en naar buiten gaan, maar op dat moment hoorde hij de stem van zijn dochter vragen of hij toch niet verder naar binnen zou gaan. Een lichte zucht ontsnapte uit zijn bek, terwijl hij naar buiten liep. "Nee, dat was ik niet van plan." Als ze dacht dat hij echt zo'n fout zou maken, dan zat ze ernaast. "Ik was gewoon aan het controleren of er iemand naar binnen was gegaan." Waarom zou hij zich moeten verantwoorden tegenover zijn dochter? Toch zou ze hem niet moeten haten? Om wat hij haar bijna aangedaan had? Alleen maar om iets duidelijk te maken aan de clan?

El4a

Een opgelucht gevoel was van korte duur bij haar toen Acornstar zei dat hij het niet van plan was geweest. Maar dat haar vader er alleen was gaan controleren of er niemand naar binnen was gegaan. Even draaide ze verlegen met haar oren, maar Moonflow herstelde zich snel. 'Dat begrijp ik, maar je doet wel meer dingen de laatste tijd die je nog nooit gedaan hebt. Ik... ik maak me gewoon zorgen om je.' misschien kwam het over alsof ze aan hem twijfelen zou, maar dat was niet hoe Moon het bedoelde en de bezorgde toon die in haar stem door klonk kon ze ook niet verbergen. 'Begrijp me niet verkeerd, maar voor de Bloodclan en je 9 levens was je meer open naar iedereen.' De jonge warrior vermeed werkelijk meer opener naar je kits te zeggen en Moonflow had wel gemerkt dat zins Acornstar de laatste naam aan genomen had dat hij zo veel meer geslotener was geworden. Moon maakte plaatst voor haar leider zodat hij zonder omwegen naar buiten kon komen, maar haar hele houding was bezorgd en ze stond wat ongemakkelijk van haar ene voorpoot op haar andere te deinen. Ze wilde niet dat haar vader het verkeerd opvatten zou, maar ze wilde wel dat hij zich weer meer als vroeger zou gedragen en niet alleen naar haarzelf toe, maar naar iedereen van de clan.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Meer dingen die hij nog nooit had gedaan? Was dat echt zo raar na alles? Of bedoelde ze wat anders? Maar nee het werd al snel duidelijk dat het inderdaad ging over zijn gedrag na Bloodclan. Daar was toch niks raars aan? Dat was in zijn ogen gewoon meer dan logisch. "Dat is alleen maar logisch lijkt me, waarom dat zo is," Sprak hij met lichte irritatie, terwijl hij langs haar heen weer naar buiten stapte. Zolang hij de clan nog niet kon vertrouwen was dit hoe het ging en niet anders. Maar mogelijk was zijn dochter nog te jong om dit alles echt te begrijpen. "Maar mogelijk begrijp je het niet omdat je nog niet vaak genoeg verraden bent in je leven." Ook al was dit niet iets dat hij anderen toewenste. Ook al was het alleen maar erger geworden recentelijk en sliep hij nu niet eens meer na alles met de dark forest.

El4a

Het leek hem logisch? Wat bedoelde hij nu. Moonflow begreep er niets van, maar zijn eerdere redenering werd al snel duidelijk nadat haar vader naar buiten was gelopen en zijzelf met hem mee draaiden. Ja het klopte dat ze zelf nog niet veel verraden was, maar toen ze de clan achter liet om Acorn te gaan zoeken had ze er niet bij stil gestaan wat voor effect het had gehad, maar daarna had ze sterke twijfels gehad om terug te gaan, wat toen voor haar bepaald werd alsof Starclan haar bij Schaduw clan wilde houden. Het was geen pretje geweest en ze was ook zwaar gestraft geweest. De littekens droeg ze nog op haar schouder als vier lange klauw strepen. Maar de impact die zijn woorden hadden lieten Moon door haar achterpoten zakken van ellende. 'Ik weet dat Tallschaduw de clan verraden heeft, maar voor de rest weet ik niets van wie u allemaal verraden heeft. Maar ik zou je nooit verraden, waarom zou ik? Je bent altijd een geweldige vader geweest voor ons. Hoewel je het altijd druk had en de clan is je ook altijd trouw geweest, Waarom zou dat veranderen.' toen ze haar woorden met zorg gekozen had stond Moonflow weer op en probeerde haar stem zo vast mogelijk te laten klinken, maar er bleef een bezorgde toon in door klinken al was die nog zo klein, maar het waren zorgen die ze voor haar vader en leider voelde. Niet de bezorgdheid om alsnog uit de clan gegooid te worden. Dat zou ze niet eens willen. Ze wilde het weer sterker helpen maken zodat geen enkele groep katten hun opnieuw zou kunnen ondermijnde!

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Ze wist inderdaad niet wat hij bedoelde, hoe hij in zijn leven al keer op keer verraden was en dat dit alles gewoon de druppel was geweest. Dat hij gewoon niet langer meer tollerant kon zijn naar verraad. "Het is niet alleen Tall," Sprak hij dan ook, maar dat was wel de druppel geweest. Dat was het laatste dat hij nog had geaccepteerd of eigenlijk dat al niet eens. Hij had Tall wel laten leven, maar dat was om andere redenen. Hij zou de kater nooit kunnen vermoorden en dat wisten hij en Tall beide net zo goed. De irritatie in zijn keel begon zich weer op te zetten en hij kon het niet helpen om even kort te hoesten. Het was alleen maar om de irritatie in zijn keel wat weg te krijgen en hopelijk zou het niet nog veel vaker gebeuren.

El4a

Het was niet alleen Tall, maar meer zei haar vader ook niet. Ze voelde zich teleurgesteld. Waarom deed ze dan ook zo haar best om hem weer terug te krijgen? Moonflow schudden haar kop zo hard dat haar oren er van flapperde. Ze wilde wel dichter naar haar leider toe lopen, maar de negatieve energie die rond de grote kater hing zorgde er voor dat ze op afstand bleef. Ze wilde hen niet boos maken en haar blik die naar haar voorpoten gezakt waren keken hem even aan toen Acornstar hoesten. Het kwam wel vaker voor dat een kat moest hoesten dus dat was niets geks. Toch krabde ze de knoop door en deed een paar passen naar voren, maar meer dan een paar stappen was het niet, maar Moon zocht toch de toenadering. 'Het gaat toch om de toekomst dan om wat we niet meer kunnen veranderen? Starclan zal ons allen heus geen vlakke pad voor leggen. We zullen moeten bewijzen dat we het waard zijn! Waarom leggen ze anders die hobbels en kuilen op ons pad?' miauwde Moonflow en haar verschillende gekleurde ogen keken haar vader vastberaden aan. Ze wilde hem er aan herinneren dat er meer in het leven was dan enkel de slechte dingen die op hun pad kwamen. 'Ik wil mijn best doen en daar horen fouten bij, al hoop ik nooit meer een te grote te maken. Er zal verraad bij zitten die ongetwijfeld ook op mijn pad zal komen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik daarbij stil zou moeten staan. Wat gebeurd zal gebeuren hoe we dat lot ook zouden willen omkeren. Als het komt dan zullen we er dan wel mee moeten dealen, maar voor nu... Waarom niet leven in het heden inplaatst van het verleden?'' ze begon misschien een beetje te begrijpen wat haar vader bedoelde, maar er zouden altijd dingen zijn die ze allemaal zouden moeten oplossen en soms zou dat zwaarder zijn dan bij sommige.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Was het allemaal maar zo makkelijk om het verleden achter je te laten, vooral als er een nog steeds rondliep en eigenlijk een constante herinnering was aan wat er allemaal gebeurd was vroeger. Tarragonstride was dan wel zijn broer en niemand van de clan leek het verder echt door te hebben wat er was en dat was misschien maar beter ook, maar het zorgde er wel voor dat niemand ook begreep waarom hij was zoals hij was. En zijn dochter was daar niet anders in. Leven in het heden was wat hij zoveel mogelijk deed, maar keer op keer waren er weer katten die wel weer wat deden dat ervoor zorgde dat hij gewoon niet die muur kon laten zakken, dat hij geen moment van zwakte kon tonen. "Je lijkt er wel heel zeker van te zijn dat er in het heden geen katten meer zijn die de clan zouden verraden." Die waren gewoon stuk voor stuk aan het wachten tot hij een zwak moment zou hebben. En als het doorging met hem als het nu ging zou dat moment niet lang op zich laten wachten. "Je ziet ze misschien nu niet, maar ze zijn er echt wel. Er zal een moment komen wanneer ze zich laten blijken." Voor nu waren ze misschien bang voor wat hij zou kunnen doen, maar dat zou niet altijd blijven werken. Er zou een punt komen waar hij nog maar een leven had.

El4a

Ze kon natuurlijk onmogelijk in elke kat zijn verleden kijken laat staan die van haar eigen vader. Ze wist niet wat hij vroeger allemaal meegemaakt had en wie hem allemaal verraden hadden en wie daar zelfs nu vandaag de dag er nog verantwoordelijk voor was. Maar wie was zij om haar leider ter verantwoording te roepen. Zijn woorden staken haar als messcherpe klauwen die over haar kop getrokken werden en zo lange striemen trokken tot over de voorkant van haar borst. Maar daar was ze helemaal niet zeker van. Iedere kat kon altijd nog de clan verraden, maar waarom zouden ze? Waarom zou je de clan moeten verraden. Het was toch de meest geweldige plek die je je kon voorstellen. Hier werkte je tenminste samen aan de toekomst en niet in je eentje om maar te zien waar je kwam. Haar kop trok ze wat in en iets lager. Was haar vader altijd al zo geweest? Ze bang om verraden te worden? 'Nee dat kan ik helaas niet zeggen. Maar ik snap niet waarom de rest van de clan ons zouden moeten verraden, waarom Tallshadow Zo nodig ons moest verraden.' Bij de laatste woorden schudden ze haar kop. Het was iets wat ze nog altijd niet begrijpen kon, al had ze de te beweeg reden van de ex-leider ook niet gehoord. Maar Acornstar was onverbiddelijk. Natuurlijk zag je ze pas te laat. Moonflow had ook altijd gedacht dat Tall een goede leider was, maar toen hij samen met de Bloodclan werkte was het wel duidelijk geworden dat hij hen bespeeld had en had laten zien wat de clan wilde dat ze zagen. Maar dat was iets wat juist zo moeilijk was om te kunnen achterhalen. Als een kat nu juist verdacht deed was het een stuk gemakkelijker om uit te vissen wie de schaduwclan niet goed gezind was. Hier kon ze even geen antwoord op geven, Nee er was geen weer woord op te geven. Maar de vraag bleef steken die zich diep in haar borst roerde. 'Was je ook zo bang voor verraad toen wij nog kittens waren?' het was een vraag vol emotie, Moon had het met haar vader te doen, maar ze kon niets doen om hem op te beuren.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Nee, het was niet de eerste keer geweest dat hij verraden was en dat maakte dat hij langzamerhand wel geloofde dat er altijd wel iemand was die dingen voor hem verborgen hield, omdat het beter was voor die kat. Wie weet hielden de katten die dicht bij hem stonden de boel wel verborgen. "Ik zou het niet echt bang noemen, meer dat ik reëel ben." Bang was het niet echt, meer te moe om nog in iedereen om hem heen te blijven geloven dat ze niks voor hem verborgen hielden. "Er is altijd wel iemand die wat voor me verborgen houdt, dus waarom niet nu of toen jullie kittens waren?" Ook al was hij het toen even vergeten hoe anderen konden zijn. "Ook al dacht ik er niet echt bij na toen jullie kittens waren, door alles met Tall werd ik er weer aan herinnert." Dat was de waarheid, dat hij waarschijnlijk niemand kon vertrouwen op misschien een paar na.

El4a

Haar vader noemde het niet bang, maar reëel zijn, hoe kon je dat zo noemen? Natuurlijk had iedereen zo zijn geheimen, maar dat wilde nog niet direct aan verraad staan, toch? Moonflow wipte even met haar oren terwijl ze nadacht. Hoe zou het voelen om constant op je hoede te zijn voor elk teken van een mogelijk verraad tegen de krijgscode of zo erg dat het de clan zou kunnen schaden... Nee dat kon ze zich echt niet indenken, gewoon omdat ze niet wist hoe het moest voelen. Moon had er geen antwoord op en toen Acornstar zei dat er altijd wel kat was die zijn verraad verborgen hield zelfs toen zij en haar siblings nog kittens waren. Ze kon het niet helpen dan vol medeleven haar vader en leider aan te kijken. Nu begreep ze zijn reactie ook beter toen hij haar bijna de clan uit had gezet doordat ze eerst uit angst de clan achter zich had gelaten en laten vast besloten was geweest om haar vader te vinden, maar voor ze hem had kunnen vinden was ze terug gesleept geweest door een bloodclanner. 'Dat moet vreselijk zijn om constant iedereen in de gaten te moeten houden en te moeten oordelen uit dat reële gevoel of een clangenoot verraad aan het plegen zou...' had ze meer willen of kunnen zeggen? Nee het was zo al duidelijk genoeg. Ze zou haar best moeten doen om haar er voor Acornstar te zijn, er voor hun clan te zijn! 'Ik mag dan geen ervaring daarin hebben, maar als ik kan wil ik je er wel bij helpen. De clan mag niet zwakker worden door nog meer verraad. Mijn eerdere acties waren gewoon dom en niet goed over nagedacht, maar ik wil en zal er voor de clan en mijn leider er zijn. Geen klacht zal over mijn lippen komen over welke taak ik ook in de toekomst krijgen zou van Settledust of van u Acornstar. Zou Starclan de bliksem door mijn lichaam mogen jagen als ik ooit van de krijgscode af zou mogen wijken!' Haar woorden waren gemeend en standvastig. Ze wilde haar vader gewoon laten in zien dat de keuze goed was geweest om haar in de clan te laten blijven. Maar of hij haar plechtige en eigenlijk ook een net zo dure eed als die ze tijdens de ceremonie had beloofd aan hem. Ze zou geen taak meer schuwen, zelfs al zou Acorn haar de opdracht geven een indringen het drijfzand in te duwen, hoewel doden tegen de regels was. Maar als haar vader het zou willen zou ze het doen omdat hij niet enkel haar vader was, maar ook haar leider.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Dit was mogelijk niet hoe een relatie zou moeten zijn tussen vader en dochter, maar dit was gewoon wat alles ermee had gedaan. Alle omstandigheden samen. Het zorgde er nu dan ook voor dat het lastig was om iedereen maar gewoon te vertrouwen, zelfs zijn eigen kinderen, ook al wilde hij dat wel kunnen. Het was dan ook goed om te horen dat ze alles zou willen doen, maar hij wou dat het niet nodig was. "Dat is goed om te horen." Het was een antwoord die hij tegen iedereen zou kunnen zeggen. "Maar ga niet zover dat het je leven zal kosten." Hij wilde niet nog een kind verliezen, wanneer hij zelf zoveel ouder dan ze was.

El4a

Natuurlijk zou ze niet willen dat ze hem steeds hoefde te bewijzen dat ze hem nooit ontrouw zou zijn in welk opzicht dan ook. Moonflow knikte bij zijn woorden. Haar woorden waren voor nu even in haar keel blijven steken. Ze wilde niet in haar vaders gedachten delen dat er verraders binnen de clan konden zijn, maar wat ze wel wilde was gewoon kunnen bewijzen dat hij niet perse bang hoefde te zijn dat dit een mogelijkheid was. Het lag natuurlijk in de poten van Starclan of Acornstar hier geen verdenkingen meer voor welke Schaduw clanner meer zou hoeven te hebben. Toen hij haar zei dat ze haar leven niet op het spel ervoor hoefde te zetten keek ze hem rest aan. 'Zolang het voor jouw en de clan is voor hun veiligheid wel, maar ik mag hopen dat Starclan. Me voorlopig nog niet tot hen zal roepen.' miauwde ze oprecht, maar ze begreep haar vader wel en moest ook even aan haar oudere broer denken die tijdens de overnamen ver van hun clan territorium gedood was. Ze wilde haar clangenoten vooral die niet langer zelf zouden kunnen of wie helemaal nog niet konden vechten om hen te beschermen. Moon wilde het eindelijk over iets anders hebben, maar ze kon zo snel niet bedenken over wat. Ze zag dat Acornstar er eigenlijk wel een beetje moe eruit zag nu ze wat langer naar hem keek. Als deputy had hij al hard gewerkt, maar nu haar vader hun leider was, leek hij nog meer te werken dan ooit. 'Neem het me niet kwalijk, maar je ziet er niet uit. Hopelijk neem je toch wel genoeg rust?' ze wilde hem geen bevel geven of op zijn poten trappen, maar als hij niet genoeg rust zou nemen konden ze Acorn straks naar de medicijnden slepen. Haar bezorgdheid begon weer terug te komen, maar nu op een andere manier. Ook haar toon was nu meer gemoedelijker dan plechtig en plicht beseffend.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Hij wilde niet nog een kind verliezen, om wat voor een reden dan ook. Het liefst zou hij eerst gaan, maar er was nog genoeg dat hij te doen had als leider van Shadowclan voor het daadwerkelijk zover zou mogen zijn. Hij zag er niet uit? Nee, dat deed hij vast niet, maar het was niet alsof hij daar veel aan kon doen met alles. Hij sliep tenslotte amper en dat werd ook gewoon niet beter momenteel door alles. "Natuurlijk neem ik genoeg rust." Maar dat was een leugen. Dat had hij al nooit echt gedaan, niet meer sinds Tall de clan had verlaten. Toen had hij tenminste nog het gevoel gehad dat hij niet alles moest doen, maar dat was wel verandert sindsdien. "Ik zie er toch niet zo slecht uit?" Vroeg hij dan ook, tenslotte was het niet zo erg toch?

El4a

Zo te horen nam Acornstar wel genoeg rust, maar hij leek onder de klitten te zitten, of zo leek het. Als ze zelf in de stres zat klitten haar vacht zelf ook samen had ze wel gemerkt toen de bloedclan hun kamp in die bloederige klauwen hadden gehouden. Ze was toen ijverig zichzelf aan het schoon likken geweest om haar vacht weer goed te krijgen, maar het had geen nut gehad. Zeker niet toen ze net klaar was en bij de eerste 20 stappen weer alles voelde samen pakken. Een zucht kwam over haar lippen toen hij vroeg of het er niet zo erg eruit zag. 'Wanneer heb je voor het laatst samengetongt?' vroeg ze en kwam een paar passen dichterbij om zijn vacht nog eens beter te kunnen bekijken.

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Wanneer de laatste keer daarvoor was? Hij wist het zo snel niet eerlijk. Het leek erop dat de meesten toch wel wat afstand van hem hielden als ze het konden helpen. Misschien was het wel door alles dat hij had gedaan, maar het was voor het goede van de clan. Hij schudde dan ook kort zijn kop bij de vraag van zijn dochter, want hij had eerlijk geen idee en ze leek nu toch al dichterbij te komen. Ook al wist hij niet goed wat ze wilde doen, maar daarom bleef hij ook stil staan, misschien iets stijver dan ervoor.

El4a

Ze merkte direct zijn verstijving op al liet ze zich er niet door afschrikken. Haar eigen vader kon haar vertrouwen dus bekeek ze zijn pels even voor zo ver ze dat kon zonder hem aan te hoeven raken. Achter zijn oren zag ze een paar kleine klitjes zitten, maar die waren zo weg te halen zonder al te veel moeite te hoeven doen, maar de grotere klitten zouden onder zijn vacht zitten goed verstopt onder het dons dat nu nog fier eruit zag al pakte die ook iets samen op zijn achterwerk. Moonflow kwam na haar inspectie weer voor haar leider en vader staan. 'Als we straks weer in het kamp zijn zou ik met je samen kunnen tongen als je wil?' vroeg Moon en ze wachten de reactie van Acornstar af. Ze wilde hem enkel helpen dat zou lastig worden als haar vader zich zo af zou zonderen van de rest. 'Misschien dat de rest van de clan zich dan ook weer meer tegen je durft te praten. Ik heb ook wel gemerkt dat ze meer afstand van je houden dan voor je je negen levens kreeg. ' miauwde de blauw gevlekte Tortie krijgster en ze zuchten even. Ze wist dat het door zijn afstandelijkheid kwam, maar hoe eerder de andere Acorn konden aantonen dat ze alles voor hun clan en clanleider overhadden des te beter het ook voor haar vader was. of tenminste dat dacht ze.

Onderwerp: Re: I used to think there was