I feel fake[open]

Hij kon het niet helpen om zich wat bang te voelen, zeker met de gebeurtenissen van afgelopen dagen. Het was allemaal zo onzeker nu. Brokenpaw zag zichzelf graag als een sterke en dappere Apprentice, maar er waren dingen die hij nog niet snapte. Soms brak iemand iets waar hij op vertrouwde, waar hij geleerd had op te kunnen vertrouwen. Het klopte allemaal niet meer en dat was juist zo beangstigend. Hij had stilletjes meegeluisterd vanaf de Apprentice Den toen de groep terugkeerde van de oorlog met Riverclan. Was geschrokken van de Rogue, die dezelfde prefix als hem droeg en toen hij begreep van een andere Apprentice dat Alligatorpaw het kamp uit geslipt was. Hij zag dat de jonge poes een grote wond had. Ze was wel dapper, maar ze had dood kunnen zijn en bovendien had ze de regels gebroken. Hij had niet verder geluisterd naar het geschreeuw, was gaan liggen in zijn nest. Hij was een Apprentice, dus wat wist hij er nou van. Ze waren in elk geval allemaal levend terug gekomen, dus geen rouw. Brokenpaw keek naar binnen bij het grottenstetsel. Hij zou niet te ver gaan, gewoon even een klein stukje. Nog in gedachten verzonken stapte hij naar binnen, de beslissing nemen om in het stuk te blijven waar hij de buitenlucht kon voelen. Hij wist dat hij op zichzelf moest rekenen hiervoor. Dat zat hem ook dwars, veel waarschijnlijk. Kon Acornstar echt zomaar Starclan gaan negeren? Brokenpaw begreep dat je op ze moest vertrouwen maar waarom zouden ze dan gelogen hebben tegen hun Leader, of dat was in el geval wat hij vertelde. Brokenpaw volgde het eerste pad, voorzichtig eerst. Als hij zich er meer verzekerd over voelde zou hij verder durven te gaan. Was het niet gevaarlijk om het woord van de overleden katten te negeren? Niet dat hij er veel van wist en Acornstar ging al een stuk langer mee. Hij had vast goede redenen voor alle keuzes die hij maakte. De gestreepte Apprentice stond eens stil en keek om zich heen. Hij kon drie kanten op of weer terug.

Ze had misschien gehoopt dat ze door mee te gaan naar Riverclan zou kunnen bewijzen dat ze wel kon vechten, dat ze wel nuttig was. Maar alles dat het bewezen had was dat ze dat niet was. Ze had een poging gedaan om Volepaw te helpen, maar een tik tegen haar kop en ze had niet geweten wat daarna te doen. Ze zat dan ook vol met onzekerheid en wist dat anderen waarschijnlijk nu nog meer naar haar keken alsof ze nutteloos was. Ze had tenslotte niet de wonden om te bewijzen dat ze ook daadwerkelijk goed gevochten had, nee, ze had een rogue proberen aan te vallen en alleen een tik tegen haar kop gehad. Dat was alles. De Swamp Cavern was waar ze aangekomen was en ze keek er kort naar binnen. Wat als ze erin zou gaan? Zou ze dan misschien kunnen verdwijnen? Of misschien juist bewijzen dat ze het wel kon? Of zou iemand boos worden als die haar daar zou vinden? Ze had niet door dat de geur die er hing vers was, nog niet. Ze zette dan ook de eerste stappen naar binnen en stond even stil om te wennen aan het vage licht.