Run boy Run.

De prooien waren haast verdwenen of vaag. Een grote stilte was te bekennen op het territorium die ervoor zorgen dat je je focus snel kon verliezen. Stilte maakte iedereen op een punt wel oncomfortabel, en haar ook. De poes voelde de stilte prikken in haar brein en had genoeg van al dit. Het had tijden geduurd, ze had al uren over de landen gelopen. Maar ze had nog niets gevangen en soms vroeg ze zich wel eens af hoe dat de tunnelers het deden. Zij hadden alleen maar de prooien in de tunnels en hadden geen grote wijde velden zoals hier. De tunnelers leken amper iets te hebben, en het leek wel een schaamte te zijn dat de bruine poes nu een moor runner was met zoveel ruimte, maar zo weinig prooi. Dikwijls had ze erover na zitten denken en vaak liet ze het daarna ook weer vallen. Het was niet belangrijk, want er was iets nieuwers opgekomen. De geur deed haar neus omhoog steken. Het rook naar verrot bloed en dat was een zeer bekende geur. De geur van bloodclan. Elke keer zij de geur tegenkwam leek het wel een schande uit te schreeuwen. Bloodclanners waren ook waardeloze freaks die dachten dat moord een goed ding was. Maar daar lag haar focus niet op. Er was een bloodclan kat in de buurt van hun grens, en die moest hier dan ook niet zijn. Stapje voor stapje kwam ze dichterbij, haar ogen fijnknijpend om haar beeld scherper te maken. Haar pupillen verfijnden zich terwijl ze haar lip krulde. Ze had hem gezien, een jonge bloodclan apprentice die hier niet hoorde te zijn. “Wat doe jij zo dicht in de buurt van onze grens? Is het niet duidelijk dat iemand zoals jij hier niet hoort te komen, bloodclanner?”, mauwde de witte poes op een harde toon, eentje die niet zo snel in stukken brak.

De daden die de grijze bengaal beging konden haar niet erg veel deren. Het maakte haar niet uit wat hij deed. Een bloodclanner was een kat zoals alle andere, alleen opgeleid tot moordmachines met hun eindeloos lange klauwen en hun verrotte hondentanden die aan hun nek hingen. Het was smerig en daarom was ze blij dat ze niet bij BloodClan zat en daar ook nooit zou komen. De grens daarbij, het was inderdaad maar een domme geurlijn. Eentje die kon overschreden worden, maar hun Warrior Code zei zelf dat ze die geurlijn niet mochten oversteken. Dode sterrenkatten hielden de gaten van elk ding dat er gebeurde, planden wanneer iemand stierf voor hun grootse daden. Zwiepend met haar staart, keek de poes met haar groengele ogen recht in die van de jonge bengaal. "Grenzen zijn niet belangrijk. Noch zijn de verschillen tussen jou en mij.", sprak ze, met diezelfde harde toon als eerst. "Maar waarom zou je onze grenzen willen oversteken integendeel. Het zijn maar oersaaie velden die allemaal toch plat hetzelfde zijn.". Dat was waar ook. En veel andere prooi zou je niet vinden anders dan konijnen of woelratjes. Soms snakte de kattin wel naar wat meer dan dit. Maar dat kon helaas niet, en daarbij moest ze nog steeds loyaal blijven aan haar clan, omdat het moest. "Daarom hoor je hier niet te zijn. Er zijn zoveel betere plekken op te zoeken dan dit, jongeling."

Dit was precies waarom young-ones zo irritant waren. Ze dachten dat ze beter waren dan hun, dat ze alles aankonden. Het waren maar domme, moordmachines-in-opleiding, klaar om in gang te schieten bij het kleinste dingetje dat hen frustreerden. Soms snapte ze hen echt niet, al helemaal niet wanneer ze zo deden. "Hoe wij 'boskatten' ons gedragen zou je normaal gezien niet moeten interesseren. Ik zou me maar beter wegscheren als ik jou was. Des te langer je hier blijft, des te meer Bloodclan geur er verspreid. Dan worden mijn clangenootjes nog gevaarlijker dan ze al zijn. En spreek me niet tegen.", ze snoof eens met haar neus en trok met haar oor terwijl haar lange staart alle stof van de grond onder haar poten wegzwiepte uit frustratie. "De thuis waar je al je hele leven in woont, hoe saai dan ook, zou je toch niet in één twee drie zomaar kunnen verlaten hmm?". Al heel haar leven was ze hier in deze Clan. En in dit leven zou ze hier ook blijven, het maakte niet uit hoeveel ongeluk of misdaad er met haar gebeurde. Maar genoeg over haar. Deze Bloodclanner moest hier weg, het was niet veilig voor hem als hij hier nog langer bleef.