It's not a secret I try to hide

Met een snelle beweging wist Jaggedpaw weg te duiken voordat zijn vader op hem neer zou komen. De twee kwamen overeind en namen hijgend adem, waarna zijn vader knikte, zei dat hij opnieuw vooruitgang had geboekt en dat ze het daarbij moesten laten. Jaggedpaw’s mondhoeken gingen kort omhoog. Zijn ceremonie zou steeds dichterbij komen en hij wist dat het nu echt niet lang meer ging duren eer dat zijn vader zijn final assesment bij hem af zou nemen. Hij kon niet wachten op het moment dat hij zijn warriornaam zou krijgen en meer verantwoordelijkheden op zich mocht nemen voor de Clan. Jaggedpaw gaf zijn vader een knikje en liep toen terug richting het kamp, waarbij hij de twee magere prooien die hij had weten te vangen opgroef en met zich meebracht. Hij legde ze, eenmaal in het kamp aangekomen zijnde, op de prooistapel en liep weer verder. Zijn blik gleed kort naar de nursery en toch wat nieuwsgierig zijnde omdat hij van kittens hield en omdat het lang geleden was voor zijn gevoel dat hij er nog eens geweest was, liep hij naar binnen. Zijn ogen vielen meteen op het nestje van Blueflower en Appleseed en een warme glimlach kwam om zijn lippen toen hij één van hun kittens naar hem zag kijken, al bereikte die glimlach niet zijn stoïcijnse blik. Hij kwam wat dichterbij en gaf de kitten al knikkend een begroeting, waarna hij ging zitten. “Wat is je naam, kleintje?” vroeg hij op een zachte toon aan haar.

Ze was weer eens in de nursery in een van de nesten gekropen. Dit was misschien niet altijd waar ze sliep, omdat ze nog steeds ook een nest bij haar moeder in de medicine cat den had, maar ze vond het toch prettig om hier af en toe terug te komen. Deze keer was er alleen iemand die blijkbaar op bezoek kwam, maar ze herkende de apprentice niet. "Dwizzle." Ze had haar eigen naam nog steeds niet helemaal onder controle, maar ze deed haar best op zijn minst. "En jij?" Ze wilde ook zijn naam wel weten natuurlijk!

De kitten stelde zichzelf voor als Drizzlekit en Jaggedpaw schonk haar een warme glimlach. “Dat is een mooie naam,” complimenteerde hij haar. “Mijn naam is Jaggedpaw.” Dat zou misschien nog moeilijker voor haar zijn om uit te spreken dan dat haar eigen naam dat was, maar ze zou het na verloop van tijd wel leren. Dat deden ze immers allemaal. “Vermaak je je hier een beetje?” was zijn volgende vraag terwijl hij bij haar ging zitten. Hij kon zich nog van zijn eigen kittentijd herinneren dat hij het hier niet heel erg had gevonden, maar dat hij op een gegeven moment gewoon heel erg ongeduldig werd omdat hij graag bij wilde leren en dus was zijn laatste maan in de nursery niet de gemakkelijkste geweest voor de queens.

Oh dat was wel een moeilijke naam om uit te spreken, misschien was het maar beter dat ze dat nog niet zou proberen te doen. Ze had misschien al meer gezien dan de meeste kittens van haar leeftijd, maar dat zorgde ervoor dat ze zich eigenlijk ook overal wel kon vermaken, vooral ook wanneer ze haar moeder niet lastig wilde vallen. "Iets leuks?" Vroeg ze dan maar aan de apprentice, want misschien wist hij wel iets leuks om hier te doen.

Jaggedpaw richtte zijn blik bedachtzaam naar Drizzlekit toen ze een soort van aan hem vroeg of hij haar kon vermaken. Hij zou natuurlijk een spelletje met een mosballetje voor kunnen stellen, maar dat zou op een gegeven moment ook zo saai voor haar worden. Ze wilde vast wel iets anders dan enkel met een mosballetje spelen. En toen kwam er een idee bij hem op. “Als je op mijn rug klimt, kan ik je een kleine tour door het kamp geven?” stelde hij voor. Ze was nog erg jong, dus hij nam aan dat ze een lange tour niet aan zou kunnen en dat ze uiteindelijk toch moe zou worden voordat hij heel zijn tour had afgemaakt. En dan was er natuurlijk nog het feit dat ze zo jong was dat ze van de queens misschien niet eens naar buiten mocht. Jaggedpaw’s blik naar rechts leerde hem dat zij diep in slaap waren en waarschijnlijk het eerstkomende uur niet zouden ontwaken. Genoeg tijd voor hem om Drizzlekit een klein gedeelte van het kamp te laten zien en weer terug in de nursery te zijn. Hoewel hij iemand was die zich aan alle regels hield, was het ook wel zo dat hij uit eigen ervaring wist hoe verstikkend het hier kon zijn en een origineel idee dat afweek van het gebruikelijke spelletje met het mosballetje was misschien ook wel eens leuk om te doen.

Een tour door het kamp? Dat zou wel wat zijn inderdaad. Ze had voornamelijk alleen nog maar de medicine cat den en de nursery gezien en nog niks anders eigenlijk. Ze knikte dan ook wat naar de apprentice. "Oke," Nu was alleen de vraag hoe ze op zijn rug zou moeten gaan klimmen, want hij was wel wat groter dan dat zij was. Het zou ook voordeel zijn dat ze hem zou kunnen sturen dan waar hij naartoe moest gaan en dat ze niet zelf hoefde te lopen. Ze bekeek hem dan ook even bedenkelijk hoe ze erop ging komen als de kater niet eerst door zijn poten zou zakken.

Zijn blik bleef behouden tot zijn gebruikelijke stoïcijnse blik toen hij zacht grinnikte omdat ze onderzoekend naar hem aan het kijken was. Hij zakte door zijn poten en richtte zich laag genoeg zodat ze makkelijk op zijn rug kon klimmen. Hij hielp haar door haar met zijn neusje verder omhoog te duwen en toen hij eenmaal voelde dat ze goed zat, kwam hij overeind en begon hij te lopen. Ze was niet erg zwaar en dus was het makkelijk manoeuvreren voor hem. Hij liep de nursery uit en liet zijn blik toen door het kamp glijden. “Waar wil je als eerste heen gaan?” vroeg hij aan haar, zijn stoïcijnse blik naar voren gericht, maar wel een glimlachje om zijn lippen hebbend. Dit was eigenlijk nog best leuk!