don't leave

Natuurlijk wist ze dat ze hier niet moest zijn. Ze had misschien welgeteld 2 vecht trainingen gehad in haar leven, die ze absoluut ook was vergeten en weigerde te gebruiken. Als een Bloodclanner haar aanviel kon ze alleen wegvluchten, in deze vreemde stad. Maar ze had zijn geur geroken en ze ging hem vinden. Vinden en terugbrengen waar hij hoorde, want hij mocht niet weggaan. Niet hij ook, niet tussen die katten die zoveel kwaad konden doen. Routnose volgde gestaag zijn geurspoor, har vacht overeind van onbehagen en angst, maar ze ging Stagstorm vinden. Ze ging hem vinden en terugbrengen.

&Kazan.

_{Brat had hem niet al te lang geleden genoeg vertrouwd om hem het kamp eindelijk te laten verlaten. Het haalde een last van zijn schouders en gaf hem een mogelijkheid om te kunnen ademen, al was de lucht hier alles behalve schoon. De geur van bloodclan kleefde aan zijn vacht en er zaten krassen op zijn kop die er eerder nog niet gezeten hadden, maar zijn hals was nog steeds halsband vrij. Hij wilde er nog niet over na denken dat hij die zou moeten verdienen. Echt nodig had hij dat ding ook niet naar zijn mening aangezien hij bij Brat in de barn sliep. Verzonken in zijn eigen gedachten liep de norse kater verder door de twoleg place. Hij wist niet meer waar hij thuis hoorde, zeker niet toen hij gehoord had dat Lizardpath zwanger was van kittens van hem en hij haar daarna niet meer gezien had.}

Bijna had ze toch omkeren gemaakt toen de geur van Bloodclan steeds sterker werd. Het was echter toen dat ze begreep waarom; het was zijn geur dat er zo mee vermengd was. Haar adem stokte en even kwam ze tot stilstand. Bloodclan had haar nooit iets goed gebracht...Maar Stagstorm. Ze wist hoe stoïcijns hij kon zijn, maar wist evengoed wat er in zijn hart lag. Nee, ze mocht biet opgeven, zelfs al trilde haar staart wat angstig. En toen zag ze hem. De geur van bloodclan sneed haar neus en zijn lichaam was bezaaid met wonden... Maar hij droeg geen halsband. Haar hart maakte een sprongetje. Zie je wel! Ze had gelijk, hij had zich niet bij hen gevoegd, ze hadden hem gekidnapt. "Stagstorm!" riep ze en rende om hem af, waarna ze hem vol overtuiging probeerd te omhelzen. "Ik was zo ongerust," haar stem trilde.

_{In eerste instantie had de kater haar niet herkend. Zijn geheugen was nog verre van wat het ooit was geweest en hij wist dan ook niet zeker of zijn geheugen voor de volle 100% terug zou komen. Het eerste wat hij herkende was haar geur. De verschillende geuren van kruiden die altijd om haar heen leken te hangen. "Stagstorm!" De poes rende op hem af en werkte hem naar de grond in een omhelzing. "Rout?" Vroeg hij zacht, zijn stem vol ongeloof. "Ik was zo ongerust," Windclan. Hij miste het beeld wat hij had van windclan in zijn hoofd. Een windclan zonder Stallionstar, de kater die hem volgens Brat had mishandeld en niet goed voor hem was.}

Ja, nee, ja, nu zou het goed komen. Hij moest gewoon mee terug, dan zou ze Wolfstar vast wel kunnen overtuigen dat het één groot misverstand was en konden ze weer lachen over ijspegels en andere onzin. De poes was zo opgelucht dat ze zijn verwarring amper opmerkte. Ietwat gegeneerd maar alsnog vooral erg opgelucht kwam ze van hem af. "Ja! Oh Stag ik ben zo blij dat ik je gevonden heb," verzuchtte ze en keek hem bezorgd aan, terwijl ze al half hem probeerde te onderzoeken voor verwondingen. "Is alles oké? Wat hebben ze met je gedaan?" de poes schudde haar kop, zich beseffend dat hij mogelijk niet zat te wachten op honderdduizend vragen nu hij net Bloodclan ontsnapt was. "S-sorry, laten we eerst naar huis gaan, waar het veilig is," ze wilde niet dat de rest van bloodclan hun gevangene terug zouden proberen te halen van haar.

_{Als hij Brat moest geloven had hij niemand die om hem gaf in windclan, niemand die Stallionstar had aangesproken op zijn gedrag toen ze samen waren geweest. Ze had dezelfde naam voor hem gebruikt als Lizardpath gebruikt had en toen was hij maar gewoon met het gesprek mee gegaan, al had hij zijn eigen warrior naam niet meer herkend. "Stag? Ik heet Kazan" sprak hij zacht, verbaasd. De poes vroeg hem wat ze met hem gedaan hadden, maar voordat hij de kans had om daarop te antwoorden ratelde ze alweer verder. "Met je mee? Naar Windclan? Nee. Ik kan niet meer terug Rout... Ik kan niet terug naar Stallionstar" fluisterde hij en een leeg hulsel van de kater die hij ooit geweest was was het enige wat ze zag. Was het enige wat hij nog was. Zijn hoofd was gevuld met leugens en grote happen uit zijn geheugen leken nog steeds te missen. Zo ook dat zijn relatie met Stallion helemaal niet slecht was en Brat hem had meegenomen.}

Kazan? De poes kantelde verward haar hoofd. Waar had hij het over, waarom die vreemde naam? Met ieder woord dat hij sprak leek de Stagstorm die ze kende verder weg te zijn. De poes zette één stapje achteruit, haar oortjes diep in haar nek. "Wat hebben ze met je gedaan, Stag?" murmelde ze zachtjes. "Je hoort bij Windclan, Stallionstar... Stallionheart miste je, maar hij is er niet meer..." ze schudde haar hoofd. "Je moet terug komen, alsjeblieft," ze wilde niet nog een vriend verliezen.