A tongue like a dagger and a spirit like fire [Open]

[Oké! Mijn eerste post op Warrior Cats, ik hoop dat het iets is!]

Firevoice's poten zonken ietwat weg in de sneeuw, die zich in flinke klompen verzamelde in de dikke vacht langs haar poten. Het was eigenlijk best koud, maar het mocht wat haar betreft niet echt baten. De plek waar ze was, was vlak nog wel op z'n minst een beetje warm. Haar goudkleurige ogen flitsten eventjes in het vale zonlicht dat tussen de wolken door priemde en ze keek rond. Het was wel heerlijk rustig, de meeste katten waren waarschijnlijk nog opgekruld in hun lekkere warme nestjes, of niet dan? Zij niet, ze wou de wind in haar vacht voelen, de roep der avontuur. Maar het was ook wel weer typisch iets voor haar dat ze nou weer niemand mee had gevraagd.

Groot en grijs, dat waren de zonnenrotsen die zich voor haar uitstrekten. Een tevreden grijns verspreidde zich over haar gezicht heen terwijl ze ernaar keek, om zich vervolgens af te zetten en op de rotsen neer te laten vleien. Ze strekte zich uit en een gaap rolde van haar lippen. Oké, ze had zich voor een patrol gedrukt, maar ze had er gister één extra gedaan dus de deputy zou haar vast niet te erg mangelen. En anders maar wel, het kon haar niet zeer veel schelen, ze zou wel zien waar ze aan het eind van de route kwam. Haar ogen sloten zich weer en ze begon verheerlijkt te spinnen.

Langzaam liep de bruinrode kater door het woud. Behoedzaam zette hij zijn poten één voor één neer. Deze jacht was moeilijker dan normaal, want door de krakende sneeuw zou een prooi hem sneller kunnen horen. Hij concentreerde zich op een wollige muis, die nog maar een paar muizenlengtes van hem af was. Hij wiegde even heen en weer, en sprong. Hij zette zijn tanden in het vlees van de muis, en in één beet was het dier dood. Even likte Thornface zijn lippen af. Toen legde hij de nog warme prooi onder een boom en schopte er wat zand overheen. Een andere geur kwam aanwaaien op de wind. Hij opende zijn mond en rook de geur van een ThunderClankat. Hij liep het bos uit, en zag daar de gevlekte vacht van Firevoice. Hij liep naar haar toe. 'Hallo, Firevoice!'

Flutje xD

Opgekruld op het warme steen, leek de tijd voor Firevoice veel te snel te gaan Ze zou hier zo graag nog een lange, lange tijd blijven liggen, zich nergens zorgen over makende, om niets niet. Maar nee, dat was haar niet gegund, want haar brein werkte natuurlijk weer averechts. Langzaam kwamen zorgen haar brein in geslopen, stil en slinks als slangen. Wat als de clan niet genoeg te eten krijgt? Wat als er nu kittens het kamp uit sluipen en in de problemen komen? Wat als... Het plotselinge gekraak van poten op sneeuw lieten haar opschrikken, en meteen ging haar blik in de richting van de struiken, gespannen rezen haar nekharen iets overeind. Had ze zichzelf te kwetsbaar opgesteld door hier te gaan liggen?

De struiken gingen uiteindelijk iets uit elkaar en onthulden een bruine kater, wiens naam Firevoice niet heel erg snel kon oplepelen. Ze fronste iets, want hij kende haar naam duidelijk wel. "Hallo, Firevoice!" begroette de kater haar. Naam... Naam... Schaamte vloeide door haar aderen heen terwijl ze koortsachtig naar een naam zocht. Hier was ze nooit talentvol in geweest. Wacht.. Thornface, dat was het! "Hey Thornface," Groette ze glimlachend terug en ze kwam overeind in een zittende positie. Ze krulde haar staart om haar voorpoten heen en hield haar kop eventjes scheef. "Aan het jagen?" Vroeg ze, "Of op patrouille?"

De bruin-rode kater knikte vriendelijk naar Firevoice en sprong naast haar op een rots. 'Ik ben inderdaad aan het jagen. Ik heb alleen pas één muis te pakken gekregen, en ik had nog geluk, voor hetzelfde geld had hij me gehoord in die sneeuw.' Bij die zin zwaaide Thornface met zijn staart naar de dikke laag sneeuw. De eerste dag dat de bosgrond bedekt was onder het witte tapijt was het nog mooi geweest, maar nu is het alleen nog maar lastiger geworden om prooi te vangen. Hij wist dat hij verder moest gaan om de Clan te kunnen voeden, maar hij had niet bepaald zin om alleen te gaan jagen. 'Heb je misschien zin om mee te gaan? De hoop verse prooi is nog lang niet vol genoeg.'

Firevoice schudde haar vacht nog een laatste maal uit om de laatste witte vlokken van haar vacht te verwijderen. Van haar mocht de sneeuw nu wel weer verdwijnen, ze was het nu wel weer behoorlijk zat. Al dat koude gedoe... Ze hield van warmte, altijd al gedaan. Ze keek op toen Thornface weer tegen haar begon te spreken. 'Ik ben inderdaad aan het jagen. Ik heb alleen pas één muis te pakken gekregen, en ik had nog geluk, voor hetzelfde geld had hij me gehoord in die sneeuw.' Miauwde hij. Na die woorden zwaaide hij zijn staart in de sneeuw. Firevoice sputterde eventjes toen ze de opgezwiepte sneeuw in haar gezicht kreeg en sprong achteruit. "Ik heb het al koud genoeg.. Dank je.." Miauwde ze, met een geforceerde glimlach, en met haar staart zwiepte ze sneeuw naar Thornface terug, haar mondhoeken krulden steeds verder omhoog naar een speelsere glimlach.

'Heb je misschien zin om mee te gaan? De hoop verse prooi is nog lang niet vol genoeg.' Vroeg Thornface vervolgens. Firevoice boog haar kop iets, "Ik vind het prima, de zonnerotsen zijn toch niet zo warm als ik gehoopt had," Miauwde ze terwijl ze haar witte voorpootje eventjes schoon, en ook warm likte. Ze sprong daarna van de rots waar ze zich op had bevonden af en keek terug naar Thornface, "Waar zullen we gaan jagen?" Vroeg ze vervolgens, haar kop iets scheef houdende.

Toen Firevoice met haar staart de sneeuw liet opstuiven, schudde Thornface de sneeuw weer van zich af. Een glimlach verscheen op het gezicht van de bruine kater, en hij zag dat ook de kat naast hem een speelse glimlach had. Hij trok geamuseerd met zijn snorharen. Nadat hij had gevraagd of de gevlekte poes mee ging jagen, kreeg hij al snel een antwoord. "Ik vind het prima, de zonnerotsen zijn toch niet zo warm als ik gehoopt had," miauwde ze, waarna ze van de rots afsprong. 'Laten we hier bij de bosrand gaan jagen, ik weet zeker dat we hier nog wel wat bij elkaar kunnen sprokkelen voordat we terug naar het kamp moeten gaan.' Thornface sprong ook van de rots af, en zakte bij zijn landing een paar centimeter de sneeuw in. Even huiverde hij, en keek weer naar Firevoice.

Met een beetje een ongeduldige blik keek Firevoice omhoog naar Thornface. Eén, twee, drie, vier, komt er nog wat van, vijf, zes, zeven, we wachten al zo lang. De tijd leek te kruipen omdat ze met haar poten in de zachte, ondiepe sneeuw stond, die alle warmte uit haar leek te onttrekken. "Laten we hier bij de bosrand gaan jagen, ik weet zeker dat we hier nog wel wat bij elkaar kunnen sprokkelen voordat we terug naar het kamp moeten gaan." Miauwde Thornface uiteindelijk. Firevoice boog haar kopje iets, "Ik vind het prima," Miauwde de pluizige poes, maar niet zonder een toevoeging "als we de prooi niet al hebben weggejaagd met ons gepraat,"

Geamuseerd keek ze naar Thornface die ook van de rots af sprong. Had hij niet gezien dat daar de diepere sneeuw gelokaliseerd was? In haar hoofd zat ze al af te tellen totdat er een reactie kwam. En die kwam inderdaad, aan de huivering te zien. "Afgekoeld?" Vroeg ze poeslief aan de roestbruine kater terwijl ze hem met lichte grijns aankeek. Vervolgens liep ze door, haar poten zorgvuldig neer zettende in de sneeuw. Eventjes keek ze om naar Thornface, "Karma," Miauwde ze vrolijk op een plagerige toon en met een zwiep van haar dikke staart snoof ze de lucht op, op zoek naar prooigeur.

Thornface lachte. 'Ja, straks zijn ze nog onder het ijs gekropen zodat wij er niet bij kunnen.' Hij zag dat de gevlekte kat ongeduldig werd. Nadat de roestbruine kater van de rots was afgesprongen, kwam er weer een geamuseerde grijs op Firevoices gezicht. "Afgekoeld?" vroeg ze. Ook Thornfaces glimlach kwam terug. 'Tot in het puntje van mijn staart!' Hij liep naar de wat minder diepe sneeuw, en ging richting de rand van het bos. Hij opende zijn mond en rook de geur van een muis, waarschijnlijk iets groter dan die Thornface had gevangen voor hij Firevoice tegenkwam bij de Sunningrocks. Hij liet zichzelf in jachthouding zakken en sloop op de muis af, voorzichtig, met zijn gewicht dragend op zijn flanken.