[FINISHED] Future of our Clan

Stormflight

Met heel het gedoe dat er de laatste tijd aan de gang was, had Stormflight geen tijd meer gehad om een kijkje te nemen in de nursery. Natuurlijk was hij ’s avonds zo nu en dan wel eens gaan kijken hoe het met Dawnkit ging en om een praatje met haar te maken, maar dat was het dan ook. Hij had nog steeds een verlangen om zelf kittens te krijgen en ook al vervulde Dawnkit voor een deel die rol, ze was natuurlijk niet zijn biologische dochter en Stormflight verlangde ergens wel naar het vinden van een mate en het worden van een vader van een groot nestje. Zijn groene ogen glommen bij dat idee, al zou het nog wel even duren eer dat hij dat zou bereiken. Stormflight liep het kamp binnen en liep met een stuk prooi tussen zijn kaken recht naar de nursery. Zijn blik gleed naar de slapende queens en een zachte blik ontstond in zijn ogen, welke nog meer verwarmde toen hij zag dat het dochtertje van Crystalstar in zijn pad lag. Hij had Thistlekit, Mousekit en Tearkit natuurlijk wel bezocht vlak nadat ze geboren waren, maar daarna had hij ze niet meer gezien en het deed hem goed om te zien hoe gezond Crystalstar’s kittens er al uit zagen. Hij gaf Tearkit een vriendelijk knikje en legde de prooi toen bij de slapende queens neer, waarna hij zich naar haar omdraaide en zijn ogen de nesten afspeurden naar Dawnkit. Toen hij zag dat die vredig lag te slapen, richtte hij zijn blik weer terug naar de kitten voor hem. “Hé, Tearkit,” zei hij op een warme toon tegen haar. “Houd je het een beetje vol hier?”

Elfje

+ @Tearkit

De verveling was intens. Haar zusjes lagen braafjes bij mama opgekruld, maar zij kon de slaap maar niet vatten. Nee, dit was niet het moment voor een dutje. Gelukkig kwam er na een paar lange, saaie momenten een kater de nursery binnen, die ze snel herkende als Stormflight. Na een vriendelijk knikje ging hij door. Hij leek iemand te zoeken, waarschijnlijk Dawnkit. Toen die bleek te slapen kwam hij weer op Tearkit af, waarna hij haar nu echt begroette. "Pff neehoor. Iedereen is saahaai." zuchtte ze overdreven. Zo, nu had hij vast wel een plan om haar te vermaken.

Stormflight

Stormflight onderdrukte een grinnikend geluid toen Tearkit aangaf dat iedereen hier maar saai was. Tja. Hij had zijn tijd in de nursery wel fijn gevonden, totdat hij niet zo veel slaap als eerder nodig had gehad en hij graag de buitenwereld wilde ontdekken. En hij wist ook nog hoe vreselijk hij die laatste maan had gevonden. Niet omdat hij het niet fijn vond met de andere kittens in de nursery, maar eerder omdat het moment dat hij apprentice zou worden zo dichtbij leek te zijn, maar tegelijkertijd ook zo ver weg. “Dan moet je naar manieren zoeken om het minder saai te maken,” zei hij met een glimlach tegen haar. “Een nieuw spelletje uitvinden of één van de andere kittens hier beter leren kennen. Ik durf te wedden dat je vast veel nieuwe vriendjes kunt maken op korte tijd.”

Elfje

In plaats van een bijdrage te zijn aan de saaiheid van de dag gaf hij er juist een twist aan. Hm, een nieuw spelletje? Nieuwe vrienden? Dat klonk behoorlijk goed, al wist ze niet hoe ze het moest aanpakken. Ze had haar zusjes en met veel kittens kon ze wel spelen, maar echte vrienden had ze nog niet. Een bang gevoel overviel haar bij de gedachte dat dat raar was. "Hoe maak ik vrienden dan, meneer de Stormflight?" vroeg ze netjes. Kijk, haar moeder had haar wel manieren geleerd.

Stormflight

Stormflight’s snorharen trilden lichtelijk geamuseerd toen hij zag dat ze diep aan het nadenken was. Een warme glimlach verscheen om zijn lippen toen ze hem vroeg hoe dat ze vrienden moest maken. “Door naar andere kittens te stappen en een praatje met ze te maken. Je lijkt me mondig genoeg, dus dat zal zeker geen probleem voor je zijn,” sprak hij op een grappende toon. “Soms ontmoet je katten waar je direct voelt dat je een klik mee hebt, maar soms verloopt een ontmoeting niet zoals je had gehoopt en dat is ook niet erg. Je moet doen waar je je goed bij voelt en je moet omgaan met katten die je het gevoel geven dat je welkom bent.” Hij glimlachte op een warme manier naar haar. Iets zei hem dat de dochter van Crystalstar zich wel thuis ging voelen in de Clan. Ze had immers genoeg katten die voor haar wilden zorgen en haar wel wilden helpen, dus dat zat naar zijn idee wel goed.

Elfje

Zijn advies klonk goed. Ja, hoe moeilijk kon het zijn? Zij waren nu ook een praatje aan het maken en dat was niet een gepland. En ze voelde zich goed bij hem, dus dat zat ook wel snor. Sommige kittens vond ze stom en die gaven haar dus ook geen welkom gevoel. Wauw, wat was het toch logisch. "Heeft u vrienden dan?" vroeg ze, haar kopje schuin. Vast wel, want hij was al heel oud. Maar het kon vast geen kwaad om er naar te vragen.

Stormflight

Stormflight’s blik verzachtte zichtbaar toen dat hij zag dat ze zijn woorden aan het verwerken was. Hij vond kittens echt helemaal geweldig en wilde later ook graag zelf een nestje hebben. Het moest vast heerlijk zijn om je eigen vlees en bloed op te zien groeien tot volwaardige warriors, al wist hij ook wel dat hij er vrede mee zou hebben als er iets zou mankeren aan één van zijn kittens. Natuurlijk wilde elke ouder het liefste een perfect kind hebben waar niks aan was, maar zo werkte de wereld helaas niet altijd en Stormflight had gezien dat zelfs de katten met een beperking nog konden groeien tot geweldige katten. Ze moesten gewoon de liefde en aandacht van hun omgeving krijgen die ze nodig hadden. “Een paar,” zei hij naar waarheid tegen haar. “Er is een verschil tussen een praatje maken met iemand of echte vriendschap voor iemand voelen. Soms heb je een leuk gesprek met iemand en zie je die kat daarna niet meer zo vaak, maar soms heb je ook een leuk gesprek met een kat die je even later weer terug opnieuw ziet. Soms is het hebben van een paar vrienden beter dan het hebben van te veel vrienden. Je moet altijd oppassen aan wie je je diepste geheimen vertrouwt.” Misschien klonk dat nu nog ingewikkeld voor de jonge kitten, maar ze zou het later wel ontdekken. Zeker katten van andere Clans konden niet altijd even betrouwbaar overkomen als dat ze zich voordeden en het was beter dat ze dat op tijd leerde dan te laat.

Elfje

Haar hoofd tolde van de bom aan informatie. Hij had dus een paar vrienden.. en niet iedereen waar je mee praat is je vriend. Oké, dat was nog wel te begrijpen. Zij praatte ook weleens met stomme kittens. Het stuk over anderen vertrouwen met geheimen kwam echter nog niet zo goed binnen. Ze had dan ook niet zoveel geheimen, laat staan diepe. "Nou, u bent wel mijn vriend hoor." glimlachte ze. Ja, Stormflight was vanaf nu haar vriend. Hij had haar al meer geleerd dan al haar andere vrienden, dus die titel was helemaal verdiend. "Dus u mag aaal mijn geheimen weten." Ze begon enthousiast om hem heen te dartelen. Wauw, wat voelde vrienden maken toch goed. Zeker voor herhaling vatbaar.

Stormflight

Stormflight begon zacht te snorren toen Tearkit zei dat hij wel haar vriend was. Hij was sinds dat hij Aurorapaw aan het trainen was pas echt bezig met de katten in zijn Clan te leren kennen; hij had eerst zichzelf vol op zijn training gestort als apprentice zijnde en het daarna te druk gehad met zijn eerste apprentice om zich echt om vrienden maken binnen zijn Clan te bekommeren. Nu hij echter gesprekken begon te hebben met meerdere katten in zijn Clan en hij hun beter leerde kennen, merkte hij pas wat voor een voldoening hij haalde uit dat soort dingen. Het voelde misschien niet voor elke warrior als een grote eer aan om vrienden te zijn met een kitten, maar Stormflight vond dit juist wel heel erg leuk en zijn snorharen trilden geamuseerd toen Tearkit om hem heen begon te dartelen. “Het is me een eer om jouw vriend te mogen zijn, Tearkit,” sprak hij op een geamuseerde, maar ook wel oprechte toon. “Al kan ik me niet indenken dat je al echt veel diepe geheimen hebt.” Hij probeerde haar blik te vangen onder het rondkijken door en gaf haar een knipoogje. “En je hoeft ze ook niet met me te delen als je daar geen behoefte aan hebt. Maar je moet wel weten dat je altijd bij me terechtkunt als er iets is, al is het midden in de nacht.” Hij glimlachte warm naar haar en snorde nogmaals zachtjes.

Elfje

Giechelend rolde ze op haar rug. De vriendschap was wederzijds. De dag was nog niet om en ze had al een gloednieuwe vriend erbij, net zoals hij haar had geadviseerd. Bij haar opmerking over haar geheimen dacht ze even na. Ze had inderdaad niet veel te verbergen. Maar dat zou nog komen, en tegen die tijd dan kon ze het aan al haar vrienden die ze gemaakt zou hebben vertellen. "Dankuwel, meneer de Stormvriend." Mauwde ze met twinkelende oogjes. "Kom wel vaker langs hè." Ging ze verder. Tja, nu ze vrienden waren moesten ze ook gaan afspreken. Zo ging dat.

Stormflight

Een warme glimlach ontstond om Stormflight’s lippen toen Tearkit hem bedankte. Hij richtte zijn groene ogen op haar en gaf haar een knikje, waarna hij zachtjes begon te grinniken toen ze aangaf dat hij wel vaker langs moest komen. “Natuurlijk,” sprak hij op een warme toon tegen haar. “Ik zal hier sowieso vaker zijn omdat mijn pleegkitten ook nog in de nursery verblijft. Ken je Dawnkit?” vroeg hij aan haar. Hij wist dat ze nog niet veel vriendjes onder de kittens had gemaakt, dus de kans dat ze Dawnkit kende of zelfs maar had gesproken, was vrij klein. “Dat is haar nest daar,” zei hij om haar te helpen en hij knikte naar het nest waar Dawnkit lag. Hij zag dat zijn pleegkitten lag te slapen en dus kon hij het zich nog wel veroorloven om wat langer bij Tearkit te blijven voordat hij naar Dawnkit zou gaan.

Elfje

Haar wangetjes werden warm toen hij zei vaker te gaan komen. Ze had een echte vriend. Dat hij Dawnkits pleegvader was wist ze allang. "Ik leef niet onder een steen." Zei ze lichtjes beledigd. Als prinses wist ze de ins and outs van wat er in de Nursery gebeurde, zoals het hoorde. Bij zijn knikje keek ze richting de kitten haar nest. Ze lag vredig te slapen. "Is ze lief?" Haar toon was alweer een stuk zachter. Tearkit bleef nooit lang boos.

Stormflight

Stormflight bewoog wat geamuseerd met zijn oortjes toen Tearkit niet al te subtiel aanhaalde dat ze niet onder een steen leefde. “Natuurlijk niet, vergeef me,” sprak hij op een serieuze toon tegen haar, al bewogen zijn snorharen wel wat geamuseerd. Het leek erop dat ze een sterk karakter zou gaan ontwikkelen, net als haar moeder. Hij was benieuwd wat StarClan voor haar in petto zou hebben en hoe ze zich verder zou ontwikkelen in de Clan. Hij wist dat sommige kittens nogal arrogant konden worden als hun ouders een rang hadden, maar hij dacht dat het bij Tearkit wel mee zou vallen. Hij knikte toen Tearkit vroeg of ze lief was. “Ik denk dat het zeker niet slecht zou zijn als jullie elkaar beter leren kennen. Dawnkit kan wel wat meer vriendjes gebruiken,” sprak hij op een zachte toon tegen haar. Als hij haar zelf al aan minstens één vriendje kon helpen, dan was hij wel blij. “En daar,” zei hij, terwijl hij met zijn staartpunt op haar schouder tikte om haar aandacht te trekken, “ligt Specklekit. Zij is ook heel erg lief.”

Elfje

Vooruit, hij was vergeven. Maar alleen omdat hij haar goede adviezen gaf. Nu weer. Volgens hem zou het goed zijn als zij en Dawnkit elkaar beter leerden kennen, iets waar ze zich wel in kon vinden. Hoe meer vrienden, hoe beter. Haar aandacht verschoof naar Specklekit toen hij haar zachtjes aantikte. Hey, die kende ze! "Ja klopt! Zij is al mijn vriend." Hoewel de poes wat jonger was dan zij konden ze prima overweg. Een welbekende, plotselinge moeheid overviel haar. Dat gebeurde wel vaker nadat ze lang wakker was geweest. Plots had ze heel veel zin om zich samen met haar moeder en zusjes op te krullen. "Ik ben moe." Meldde ze dan ook.

Stormflight

Een warme glimlach kwam om zijn lippen toen ze aangaf dat Specklekit en zij al vrienden waren. “Ah, kijk eens aan. Het ziet ernaar uit dat je mijn hulp niet eens meer nodig hebt,” sprak hij op een plagende toon tegen haar. StarClan, wat zou hij graag zelf kittens willen hebben. Zouden zij het dan ook voor elkaar krijgen om veel vriendjes te maken? En wat voor karakter zouden ze dan hebben? Zijn groene ogen gleden naar Tearkit toen ze aangaf dat ze moe was en hij gaf een begrijpend knikje. Ze was nog maar van een jonge leeftijd en te veel prikkels konden er al voor zorgen dat ze flink wat rust nodig had. “Dan ga maar lekker bij je zusjes en je mama liggen. Ik zal ervoor zorgen dat we elkaar nog wel zullen zien,” sprak hij op een geruststellende toon tegen haar. Hij boog zich naar voren en gaf haar een lik tussen haar oren. “Slaap lekker, Tearkit.” Hij glimlachte warm naar haar en liep toen langs haar heen zodat hij naar Dawnkit kon gaan. Hij had nog een paar dingen te doen voor de Clan, maar hij wilde niet weggaan voordat hij met haar had gesproken.

Elfje

OOC: Topic uit! + Hmu als je nog eens een nieuwe wilt tussen deze twee ^^

Zijn woorden kwamen amper nog bij haar binnen. Zo moe was ze opeens. Hopelijk zou daar verandering in komen zodra ze ouder werd, want dit zat haar altijd zo in de weg! Wat ze wel nog meekreeg was dat hij haar vaker wilde zien en de liefkozende lik tussen haar oren. Dat bracht haar de rust die ze nodig had. Wankelend stapte ze naar haar nest en ging ze liggen, waarna ze vrijwel meteen in slaap sukkelde.

Topic uit

Onderwerp: Re: [FINISHED] Future of our Clan