Anonymous
634
Actief
| |
|  Onderwerp: Drowning in the memories  zo 24 jan 2021 - 15:32 | |
| Butterpact had een lege blik in zijn ogen terwijl hij in de nursery keek. Hij kon zich nog precies het beeld van een aantal manen terug voor zijn ogen halen: Breakingkit die naar Ravenkit gilde dat hij op moest houden met vervelend te doen, Ravenkit die daarop weer vervelender deed en Bitterkit die zich afzonderde van het geluid en meer naar hem trok. Er was veel gebeurd de afgelopen manen en Butterpact kon het niet bevatten. Ravenkit en Crabkit waren opeens weggegaan uit de Clan; Butterpact had zich scheel gezocht naar hun, maar had zijn zoon niet meer gevonden en ook niet meer teruggezien. Breakingkit was nog meer teruggetrokken geworden terwijl Bitterkit juist een sterker karakter toonde en meer naar Butterpact trok. Butterpact ging er nog steeds dagelijks op uit om zijn verloren zoon te vinden en hij had hier en daar wel wat dingen opgevangen. Dingen die hem woedend maakte en die zijn bloed lieten koken. Hij vroeg zich af of zijn zoon zijn gedwongen leven in BloodClan echt zo aangenaam vond en wilde hem het liefste terug hebben. Hij wist dat zijn dochter woedend was op haar broer en dat kon hij haar niet kwalijk nemen, net zo min als dat zij het hem kwalijk kon nemen dat hij zijn vaderhart voor zich liet spreken en dat hij zijn zoon gewoon gezond en wel terug wilde zien. Hij wist dat het een suïcide missie zou zijn om ze terug uit BloodClan te halen en dus wist hij zichzelf soms geen houding te geven. Butterpact merkte op dat iemand naar hem keek en draaide zijn kopje, waar hij de ogen van Specklekit ontmoette. Hij dwong zijn mondhoeken omhoog, maar zelfs een slechtziende kat kon zien dat hij aan het lijden was. “Hallo, Specklekit,” probeerde hij op een standvastige toon te spreken, de kitten toeknikkend.
+ @Specklekit. |
|
