[GW] Talking In Your Sleep

Ze hadden een eindje gewandeld, hadden een doel in zicht dat alsmaar dichter bij kwam. Deze keer was hun doel het oorspronkelijke Elitekamp. Orchis had er zaken die hij moest regelen na de upgrade van zijn status en uiteraard nam Nyra een positie in naast zijn zijde. Hij mocht dan wel een gekke keuze gemaakt hebben bij het kiezen van zijn rechterhand, toch zou Nyra hierdoor niet terugdeinzen. Die young-one die hij gekozen had, mja, ze zou er wel voor zorgen dat de jonge poes ooit zou verdwijnen. Ze had nu wel wat meer tijd gekregen om alles deftig te overdenken. Ze moest op elke stap letten die ze deed. Er was geen ruimte voor een misstap, zeker nu Orchis alles voor het zeggen had. Ze had haar loyaliteit aan hem beloofd en dat zou ze ook doen, totdat er een moment kwam, dat de zaken anders zouden lopen. Wanneer dat moment eraan kwam, wist niemand. Zelfs Nyra had geen flauw idee wanneer het voor het grijpen zou liggen. Nu moest ze zich echter aan hem bewijzen, zodat haar huidige positie er niet onder zou lijden. Ze stapte ze een staartlengte voor hem uit, hield haar kopje laag om de geuren in zich op te nemen. Ze nam het voortouw tijdens deze tocht, wetende dat gevaar om de hoek kon liggen. De laatste keer dat ze hier in de buurt was geweest, had ze tussen de deur van een barn gezeten met de gevolgen die ze bewust uit haar geheugen had gefilterd. Eenmaal aangekomen in het kamp, ging Nyra wat meer rechtop staan om haar arendsblik over het open pleintje te laten gaan. Er stonden gekke monsters op het pleintje, de mensen waren iets van plan. Ze bleef even aan de rand van een struik staan en draaide haar kopje nu zijwaarts, naar Orchis. Initiatief nemen had ze net gedaan, door eerst te lopen, nu gaf ze de fakkel heel bewust door aan de kater. Het was geven en nemen bij de kater, iets wat ze ondertussen al wel gemerkt had.

Orchis

Nyra voelde zich goed, haar lichaam was volledig hersteld na de verschillende voorvallen en was weer klaar om ingezet te worden in de strijd. In haar tocht naar het kamp had ze haar tempo hoog gehouden en lette ze op elke stap die ze zette. Onbewust liet ze hiermee zien aan Orchis dat niets haar tegen hield, zelfs de tegenslagen uit het verleden niet. Ze stond nu aan de rand van de struik en had de omgeving nauwlettend in zich opgenomen. Net toen ze haar kopje naar Orchis wilde draaien om hem het voortouw te geven, zag ze de kater niet meer. Nog geen vijf seconden later wist ze echter wel waar hij zich bevond, waardoor Nyra als reflex zich omdraaide en in één zwaai uithaalde naar de kop van de kater. Ze zette een stap naar achteren en trok kort met haar oren, toen ze besefte wat ze gedaan had. Toch liet ze die twijfel snel varen en zakten haar oren naar achteren. Nyra zette zich bewust neer op haar kont en liet heel kort haar blik naar de monsters gaan op het open plein, om er zeker van te zijn dat ze sliepen. Het was stil, maar het zag ernaar uit dat ze niet terug zouden keren naar dit kamp, toch niet direct. "Koud," siste ze uiteindelijk kortaf en zwiepte even met haar sierlijke staart. Ondanks de plotse actie, liep de poes wel niet weg. Ze kon niet zomaar weglopen, weg van General Orchis. Haar heldere oogjes zochten die van hem nu op. “Je hoeft het alleen maar te vragen,” zei ze nu op een heel andere toon.

Ze had een stap achteruit gezet na haar actie, had verwacht dat er een felle reactie terug zou komen, maar dit liet op zich wachten. Orchis reageerde niet zoals ze eerder gedacht had, wat haar met haar bijna verrast met haar oortjes liet trekken. Na al die tijd kon ze nog steeds niet alles inschatten van hem. In plaats van direct in de tegenaanval te gaan, verscheen er een grijns op zijn snoet en wreef hij met zijn poot over de plek waar ze hem net een klap verkocht had. ''Alleen maar te vragen? Daar zit ook geen lol achter.'' De poes trok haar kopje lichtje naar achteren toen hij naast haar de struiken uit kwam kijken. Zelf bleef ze zitten waar ze zat. haar kopje draaide overuren. Ze kon nu absoluut niet voorspellen wat er ging komen, wist niet hoe de volgende reactie zou zijn. Zeker niet nadat hij net helemaal niet gedaan had wat ze voor ogen had gehad. ''Zoveel generaties voor mij aan leaders die daar in de barn gezeten hebben. En nu ik eindelijk de titel heb is het verwoest. Is de gehele kamp uit elkaar getrokken door de mens.'' De poes keek zijdelings naar de kater en volgde zijn blik naar de barn van de eerdere Elite leaders. Ze probeerde haar eerdere gedachten wat weg te duwen. Zich zorgen maken om iets wat egeburd was, was nu niet van belang. Iedereen wist dat Orchis onvoorspelbaar was, ook zij, waar maakte ze zich dan ook druk om? Even trok ze met haar oortje bij de volgende uitspraak die Orchis had gedaan. Ze werd direct aangesproken, wat haar net wat meer alerter maakte dan anders. ''Je tante heeft hierdoor mooi laten zien dat ze nooit een geschikte leader geweest zal zijn door te vluchtte nu de Elite door een moeilijk periode gaat. Ze zal nooit bekend komen te staan als een grote leader.. enkel maar hoe wijd haar benen gingen. De slet van de Elite. Niks meer, niks minder.'' Zijn woorden bevatte een grote hoeveelheid waarheid, waarheid die haar mogelijks was aangeleerd. Het laatste liet haar echter even fronsen. Ze was er zelf niet helemaal van op de hoogte, wist zelf niet goed wat Brat allemaal gedaan had in haar hoogste positie. Iedereen wist dat ze de laatste tijd van haar regeerperiode een kater in haar den had gehad, maar daar wist ze niet het fijne van. Ze sloeg tevens haar staart rond haar poten bij de gedachte dat ze eerder ook Orchis de toestemming gegeven had, voor iets waarvoor hij Brat bleek te verafschuwen. Ze vermeed oogcontact toen ze zag dat Orchis haar aankeek. De kater bracht haar weeral in een moeilijke positie waar elke fout antwoord gevolgen had. ''Hoe voel je je daarbij Nyra?'' Ze richtte zich wat meer op en keek hem nu terug aan. "Ze liet ons in de steek. Ze had zichzelf nooit leader mogen noemen." Ze speelde heel bewust op veilig. Ze zei niet te veel, maar ook niet te weinig.

Ze zette zich iets rechter, ondersteunde haar eerdere woorden met een sterke lichaamshouding. Voor haar ging het automatisch, iets wat ze had geleerd als jongeling. In de Elite kon één verkeerd plukje vacht je dood betekenen. Ze moest niet bij alles nadenken zoals ze vroeger moest doen, maar in zijn aanwezigheid moest dat juist wel. ''Ik voel me weer als toen..'' Haar heldere oogjes keken hem nu aan, niet meteen beseffend over welk moment het ging. Zijn volgende uitspraak gaf haar een vermoeden over welk moment het ging. ''Met Brat's vertrek hebben we de vrijpas om iedereen uit te roeien die mij weg staat. Ik ben eindelijk deel van wat ik wil zijn.. een god, de dood. Ik ben het, vertel het me N-nyira.'' Een klein grijnsje verscheen op haar snoetje. Ze wist wat ze moet doen, had eerder ook op deze manier zijn ego moeten strelen, iets waar hij van tijd op tijd nood aan had gehad. ''Vertel me hoe je de wereld voor je ziet.'' Ze hield haar kopje wat schuin en keek Orchis, die vlak voor haar neus stond, wat koeler aan toen ze aan haar uitspraak begon. "Ik zie jouw, ons," Ze haalde kort een mondhoek op. "niet alleen aan de macht in de Elite, maar ook als ultieme heerser van het bos. De clanleaders die je hielen likken en smeken voor hun 9 levens." Even stopte en sloot kort haar oogjes, waarna ze hem terug recht in de ogen keek. "Ik zie een einde komen aan de clans en de start van één grote Elite."

Ze had haar best gedaan, maar je best doen was meestal niet goed genoeg voor de kater voor haar. Eén specifiek woord had ervoor gezorgd dat hij begon te koken. Het leek wel alsof zijn ogen vol schoten met vuur. ''ONS!?'' Nyra, die eerst zat, was recht gaan staan bij zijn plotse reactie. Haar oren schoven zijwaarts. Had ze één stap naar achteren gezet, had ze zijn volgende actie kunnen ontwijken, maar het mocht niet baten. Zijn klauwen wisten haar snoetje te raken en haalde haar huid open, met als gevolg dat haar vacht rond de sneeën rood begonnen te kleuren. Ze schuifelde verschrikt naar achteren als reactie op de actie van Orchis. ''HAAL DAT WOORD NOOIT MEER IN JE BAKKES! ALLEEN ÍK ZAL GEVREESD WORDEN DOOR DE WERELD!'' Haar ogen waren gespannen op de kater gericht. Haar vacht was wat rechtop gaan staan en even haalde Nyra haar lip op in een geluidloze blaas, wat meer ter verdediging was dan als een bedreiging. Ze had al veel kanten van de kater gezien, maar dit kantje was iets dat ze nog niet had gezien. En ze wilde dat het ook snel gedaan was. Voor ze nog maar verder kon reageren was de kater naar voren gestapt en had hij haar vastgepakt met zijn poot. Ze voelde hoe haar luchtpijp onder druk gezet werd en ze bleef dan ook muisstil zitten, in een poging om erger te vermijden. ''Vergeet niet wat je verdomme plaats is Nyra'' Ze klemde haar kaken stevig op elkaar om eender welke tegenreactie voor zichzelf te houden. Ze moest zichzelf inhouden om hem tegen te spreken of in de tegenaanval te gaan. Maar Nyra wist goed genoeg dat alles daarmee zou eindigen voor haar. Ze had haar ogen niet op zijn gezicht gericht, maar keek heel bewust wat lager. Oogcontact ging ze nu niet maken, maar haar ogen volledig ergens anders naar richten ging ze ook niet doen. Ademhalen werd moeilijker voor haar, al wilde ze dit niet toegeven. ''Zeg het nog een keer, en dit keer correct.'' Haar ogen gingen nu wel naar die van Orchis, die haar zonder te knipperen leek aan te kijken. Ze was even stil, voor ze uiteindelijk toch iets wist uit te spreken. "Ik zie Orchis, alleen Orchis, aan de macht in de Elite en als heerser van het bos." Haar uitspraak was korter dan haar vorige, maar ze zorgde er wel voor dat ze hetgeen benadrukte waar hij net zo voor uitgevlogen was. Ze had het langer kunnen maken, maar haar adem werd haar ontnomen. Haar borst ging niet meer ritmisch op en neer en probeerde het tekort aan lucht te compenseren. Ze vernauwde haar ogen nu lichtjes en klemde haar kaken voet bij stuk nu stevig op elkaar. Haar blik bleef strak op hem gefocust. Ondanks dat ze niet wilde toegeven dat zijn grip op haar vat had, schoof ze nu toch heel lichtjes met haar poten om de druk op haar hals te minderen.

Ze had haar uitspraak gedaan en had daarmee ook gehoopt dat de kater haar los zou laten. Er was echter niet meteen een reactie, hij nam zijn tijd. Orchis nam graag zijn tijd voor zulke zaken. In dit geval was het in haar nadeel. Ze was met haar pootjes beginnen schuifelen. Zijn grip bleef stevig en de wonde op haar snoet begon wat te prikken door de scherpe adem van Orchis. Ze had niet bepaald veel geluk vandaag. ''Laat dat heel duidelijk zijn, Nyra.'' Haar ogen schoten weer open en staarde nu recht in die van hem. Al kon het ook wel andersom zijn. Zijn blik raakte haar diep en het gaf haar een vreemd gevoel. Ze snoof zachtjes in een poging om zich, desondanks de situatie, te herpakken. Toen ze plots werd losgelaten, draaide ze zich meteen van hem weg om de nodige lucht binnen te krijgen. De lucht rond Orchis was niet iets dat ze nu nodig had. Ze kuchte even stevig om haar keel terug open te krijgen en zo terug op adem te komen. Haar borstkas ging stevig op en neer, haar longen moesten even overuren draaien. Haar blik was op de grond gericht, al gingen ze kort in een flits naar de kater die aan de zijkant stond. Hij rekte zichzelf uit en hield zich van de domme, alsof er niets gebeurt was. Ze was nog steeds op adem aan het komen, maar ze zette haar kopje terug aan het werk. wat nu, wat moest ze nu doen? Hoe moest ze zich nu gaan voordoen? Orchis gaf echter niet veel later aan, waar hij naartoe wilde gaan.''Nu dat verhelderd is..'' Haar blik volgde die van hem en voorzichtig richtte ze zichzelf op. Ze moest nu weten wat ze moest doen. Nyra haar fronsje verdween van haar snoetje en maakte plaats voor een neutrale uitdrukking. Ze zette enkele stappen naar voren, ging terug op de plek staan waar ze eerder gestaan had om een zicht te krijgen op het oude kamp. "Nu is het het beste moment," mauwde ze schor. Haar stembanden hadden mee onder de verdrukking gezeten. Ze hervatte waarvoor ze gekomen was, zoals van haar verwacht werd. Afwijken van het plan was geen optie hier. Haar oogjes gingen even zijwaarts naar Orchis, waarna ze voorzichtig de struik uitstapte. Ze zou haar hele kopje niet naar hem toe draaien, aangezien haar hals wat gevoeliger was op dit moment. Nyra nam het voortouw, zoals ze eerder samen het tijdelijk kamp hadden verlaten op weg naar deze plek. Nu de mensen er niet waren was het hier rustig, alsof er niets gebeurt was. Even trok Nyra met haar snoetje toen haar nieuwste wonde wat begon te prikken door de aanraking met de frisse buitenlucht. Bij de barn aangekomen, hield de poes halt. Ze wist niet of Orchis haar gevolgd was, had niet achterom gekeken, maar ze ging ervan uit dat ze hier niet alleen ging staan. Hij was namelijk degene geweest die zijn vlag wilde plaatsen op de barn als laatste leaders van vele generaties die hem voor waren geweest.

Ze had zichzelf tot een halt geroepen toen ze bij de barn aangekomen was. Omkijken had ze niet gedaan, wetende dat Orchis haar op de hiel had gevolgd. De kater straalde weer heel andere vibes uit dan een paar tellen terug, wat hij liet merken door in het passeren langs haar aan te glijden. Nyra hielt haar snoetje strak, neutraal of koel zoals anderen het zouden noemen. Elk moment samen met Orchis wat intensief, ze moest zich constant aanpassen naar de situatie en zijn humeur. Gelukkig kon ze dit wel, wetende dat ze niet zijn gratie wilde vallen. De kater was de barn in gestapt en Nyra zette nu ook enkele stappen naar voren zodat ze een oogje kon werpen op de barn. Ze had de hut nog niet eerder langs de binnenkant gezien, wat haar ergens wel een gek gevoel gaf. Vele moons had ze hier in dit kamp doorgebracht, maar nooit eerder had ze deze barn mogen aanschouwen. Ze moest nu ook wel eerlijk toegeven dat het niet zo spectaculair was zoals ze zich had ingebeeld. Het dak leek niet te lekken van de eerdere regenbui, dat was misschien wel iets. Nyra richtte haar kopje op naar de zonnestralen die de barn verlichtte. Toen ze haar blik terug op Orchis richtte stond hij in haar nest, het nest van haar tante. Brat's geur werd overrompeld door die van de kater. Nyra bleef echter staan waar ze stond, twee poten in de barn en de achterste twee buiten de barn. Iets weerhield haar om volledig binnen te stappen. Ze mocht hier in het verleden zelfs niet in de buurt komen, laat staan naar binnen gaan. Ze zei verder niets en hield haar blik rusten op de General. Orchis had zijn blik op het nest gericht en daarmee had Nyra even de kans om met haar neus te trekken, om haar wonde wat van de spanning te ontdoen. Het bloed begon te stollen en dat zorgde voor een licht gespannen gevoel op haar snoet.

Haar oren waren naar voren gericht toen ze een nagenietende 'aaahh' te horen kreeg. Haar aandacht was weer terug naar Orchis gericht, die haar nu recht aankeek. ''Kom je mee genieten?'' Zijn mondhoeken ware opgetrokken en ze reageerde kort door even met één mondhoek omhoog te gaan. Wat hij eerder had aangekaart, was nu weer op de voorgrond gekomen. ''Laten we samen fantaseren..'' Ze wist heel goed wat hij wilde. Orchis wilde haar knuffelen, dat was duidelijk. Zonder echt verder na te denken, of eerder terug te denken aan wat net was gebeurt, stapte ze naar voren. De toekomst, daar moest ze naar kijken, niet het verleden. Ze was de barn nu ingestapt en stond nu aan de rand van het nest, waar ze haar kopje wat liet zakken om de geuren van het nest in zich op te nemen. De geur van Brat was nog lichtjes aanwezig en even liet ze haar blik naar Orchis gaan. Even greens ze zachtjes. Het was ironisch om hier nu te staan bij het nest van Brat, om het nest te delen met deze kater. Ze tilde haar poot op en stapte over de rand van het nest heen. Het was gek om het ene moment nog bedreigd te worden en de andere moment op deze plek te staan, vlak voor Orchis zijn neus. Nyra bleef gelukkig niet lang hangen in wat gebeurt was.