Moonlit dance

@[Stagtine]
temporary camp

De geur van Bloodclan, het streek langs de straten heen als een walm. Doordat hun kamp verloren was voortbewoog de groep zich overal heen. Vooral in het Linwood park was hun geur het sterkste te vinden, hier verbleef Orchis voornamelijk met de rest van de Elite. Het was niet ideaal, maar hij zou zijn groep niet terug brengen naar de plek waar geheid de dood nog altijd stond te wachten. Hun overleving 's kansen waren groter hier maar het leven moest niet enkel daarom draaien. Bloodclan moest weer gaan leven, écht gaan leven. Ze moesten weer aangesterkt worden en groots worden. Gelukkig had Orchis daar alle hoop in, vooral met hem aan de troon wist hij zeker dat hij zíjn clan het verst zal brengen. Het gaf hem elke keer weer een heerlijke tinteling in zijn ledematen als hij eraan dacht. Zíjn clan, zíjn en enkel de zíjne.. hij was de baas en hij zal dat voor altijd blijven. Als hij op een dag zal sterven.. zal hij nog altijd rondspoken in verhalen. Zijn Captain zal zijn visie overnemen, met haar jonge leeftijd was ze nog heerlijk kneedbaar. Hij kon haar maken zoals hij zijn opvolger wou. Als hij weg was, zou hij in haar voortleven, en wanneer haar dag voorbij was zal haar Captain weer met diezelfde visie doorgaan. Hij zal oneindig zijn. Dat was zijn doel en die doel zou hij volbrengen. Het was weer eens zo ver dat hij al giechelend in een hoekje zat gedrukt. Altijd wanneer zijn wilde fantasieën aan het rondspoken waren in zijn gedachtes dan sloot hij zich af van de wereld. Zijn grijze vacht was bijna niet te zien in het glijbaan toen hij daar in de reflectie zichzelf aanstaarde. Zijn neus was bijna tegen het metaal aangedrukt; condens sloeg al aan op het metaalwerk. De tom giechelde nog wat in zichzelf maar stopte abrupt toen zijn naam genoemd werd: Alsof hij daarnet totaal niet opgeslokt zat in zijn eigen wereldje kwam Orchis overeind. Zijn ogen gingen wijder open staan toen hij zijn kop langzaam over zijn schouder draaide om de kat aan te kijken die hem durfde te storen in zijn moment. Hij draaide zich om nadat hij voor enkele second zwijgend de member had aangestaard. De kat die hem aangesproken had zakte al door zijn poten heen en staarde naar beneden. Kennelijk begreep die goed dat het niet het goeie moment geweest was om hem te storen. Hij hoefde enkel maar te kijken naar de ander om hem al stotterend te laten spreken. Hij vertelde dat een Thunderclanner hier was.  Orchis zette een stap naar voren, waardoor de kou direct in zijn gezicht sloeg. Hij was niet verbaasd dat de clanners al doorhadden dat hun geur zich dieper hadden genesteld in het park maar dat ze ook echt polshoogte kwamen nemen verraste hem. Het irriteerde hem ook dat de members niet direct de Thunderclanner's lichaam hadden gedumpt in een sloot. Hij hield er niet van als ieder maar kon lopen waar hij wou. Ze moesten gevreesd worden, niet verwelkomend. De tom sprong uit de opening van de glijbaan en liep direct op de kat af die hier naar hem gevraagd had. Kort schudde hij zijn onverzorgde vacht uit, de gedachtes van daarnet ook van hem afzwaaiend. Het was tijd om weer serieus te zijn, in hoeverre Orchis serieus kon zijn dan natuurlijk. ''Klop, klop.'' Begon hij. De kat afwachtend aankijkend. Pretlichtjes in zijn ogen. Hij vond zichzelf erg grappig namelijk en als deze Thunderclanner niet mee deed aan zijn grapje, dan zal hij alsnog eindigen in die sloot.

@[Stagtine]
temporary camp

Hoopvol keek hij de ander aan, alsof hij een kitten was die wachtte op een verhaaltje. Nou? Nou? Waar wachtte hij nog op? Was zijn opening niet leuk genoeg soms? De tom voor hem, groot en gespierd, leek het in ieder geval niet te waarderen. Zijn lichaamstaal sprak namelijk boekdelen. Orchis bleef echter grijnzen van oor tot oor. Hij wou best luisteren naar wat deze Thunderclanner van hem moest, Orchis was reten nieuwsgierig namelijk maar het zou wel gaan op de manier die hij wou. Dit was zijn grond. Hij was de leader, de General. Wie deze spikkelvulva wezen mocht kon hem geen vette plukje haar schelen, zolang hij deed wat Orchis wou zou hij niet in het verkeerde licht komen te staan. Zo simpel was het. ''Orchis.'' Reageerde hij vrolijk terug, in tegenstelling tot meneer tegenover hem. Zijn stem had ijzig geklonken, waarvan je bang van zou kunnen worden.. maar wat is nou enger? Een brombeer of een wel erg vrolijke maniak? Maargoed, het spelletje was nog niet voorbij. De grap moest immers nog komen.