Passive Agressive Music

Het was een prachtige dag vandaag. Het was niet zonhoog, maar het was ook niet echt ochtend. Het was voormiddag, zeg maar. De kattin ging straks maar eens op een tochtje voor te gaan jagen enzo maar eerst wilde ze checken of alles wel in orde was met de katten hier. En daarmee bedoelde ze de kittens, hun toekomstige members. Ze moesten goed zijn, paraat, klaar voor actie. Deze tijden waren waarschijnlijk heel moeilijk voor hun en dat was ook te begrijpen, met hun arme kleine kittenbreins. De poes ontmoette de helderblauwe ogen van een wit met grijze kitten. Ze zag er erg lief en schattig uit, bijna een zwakte in de rode poes onthullend. Deze kitten zag er heel erg zoet uit, maar dat was zij ook geweest, vroeger. Ze had nochtans haar halsbandje verdient en dat zou deze ook, in de toekomst. Of daar hoopte ze toch op. “Hallo, Harmony”, sprak ze tegen de kitten met een zachte stem, voorlopig.


+Harmony first

Harmony kon nog steeds niet wennen aan het leven in de Elite. Ze was hier nu al enkele manen, maar zelfs Nehzoda kon er niet voor zorgen dat ze zich beter voelde. Ze verlangde steeds meer naar haar leven in de Tribe en hoe meer gruwelijke dingen ze zag gebeuren door Orchis, hoe erger dat gevoel werd. Er waren een paar katten in de Elite die wel mee leken te vallen, maar Harmony had zelf gezien dat zelfs die katten haar niet konden behoeden voor ellende als ze zou besluiten om de regels niet op te volgen. De kattin keek geschrokken naar opzij toen ze een zachte stem hoorde. Ze zag dat het Vidhi was, al kende ze de rode poes nog niet heel erg goed. Ze leek een bepaalde zachtheid uit te stralen, maar Harmony wist inmiddels wel beter dan daar op af te gaan. De halsband rond Vidhi’s nek bewees dat ze net zo bereid was om voor de Elite te strijden als alle andere katten. Hyzenthlay had dat echter ook en van haar kon Harmony wel zeggen dat ze haar wel aardig vond. Er was nog steeds een deeltje in haar dat wilde geloven dat alle andere Elite katten ergens ook wel goed waren, zelfs Orchis. “Hallo, Vidhi,” begroette Harmony haar terug op een zachte toon terwijl ze ongemakkelijk met haar pootjes schuifelde. “Hoe gaat het?” vroeg ze vervolgens na een kleine stilte. Ze wilde niet te veel zeggen, maar ze wilde ook niet dat Vidhi boos zou worden omdat ze te weinig zei.

Ze wist dat Harmony één van die zachtere kittens was van de Elite. En dat gaf niets, want zij was ook zo eentje geweest. Hmm, misschien niet zo extreem als deze hier, maar ze was wel het zachtere type geweest. Nu was ze sterker en bereid om te vechten voor de Elite en het alles te geven wat het verdiende. Bereid om alles te doen wat er van haar gevraagd werd, want dat is hoe zij in elkaar zat. 'Hallo, Vidhi', begroette de kitten haar dan ook weer zachtjes terug. Een korte stilte viel tot de witte poes weer sprak. 'Hoe gaat het?'. Sommigen waren niet heel erg spraakzaam, en dat gaf ook niets. Tenzij het een serieuze ondervraging was, dan moesten ze beter hun bek openen. Maar nu was alles rustig."Het gaat", sprak ze kort. "Ik wilde komen checken of alles goed gaat met jullie - als in jij en de andere kittens. Dus...?"

Harmony onderdrukte de neiging om haar oortjes in haar nek te leggen toen Vidhi redelijk kortaf antwoord gaf. Had ze soms iets verkeerds gezegd? Ze vond het altijd zo lastig om in te schatten wat ze wel kon zeggen en wat niet. Ze wist dat ze iets verkeerds deed als ze geen antwoord gaf, maar ze wist dat het ook niet altijd goed binnen schoot als ze wel iets zei. Het voelde steeds aan alsof ze constant op haar tellen moest letten en dat sloopte haar ergens wel. Het deed haar terug verlangen naar haar leven in de bergen, naar de Tribe. De poes stelde alweer haar volgende vraag en Harmony probeerde zich te concentreren. “Het gaat wel,” zei ze op een zachte toon. “Door Orchis’ nieuwe regel word ik binnenkort young one en…” En ze wist niet hoe ze zich daar over moest voelen, behalve dan dat het haar bang maakte tot geen einde. “… en ik hoop dat ik een leuke mentor krijg,” prevelde ze zachtjes, ergens hopend dat Vidhi het niet verstaan had. Dadelijk zou de opmerking haar kwaad maken en dat wilde Harmony liever niet.